Som den vêrpoeten eg er kan eg fortelja om lågt skydekke i driv sidt bortover fjellsida.

Annonsørinnhold

Skjønnhetsproduktene som er verdt hver krone

Heime igjen.

Etter fleire dagar borte.

Dette var logikk.

Den logiske grunnen var flytting.

Av yngste. Som er ferdig med eit kapitel.

Eg sit her som eit vrak.

Og det seier meg noko. Dette går ikkje lengre.

Så har eg funne ut det.

Eg vil berre ikkje ha det slik, så no bli det bestilling av time og eg skal ikkje sitja der å være så flink.

I gårkveld var det godt  og krype saman i kvar sin stol, med god mat og eld i omnen. Enno står tinga i bilane. Fullt av kassar og posar, seng og ting og tang som skal plasserast over sommaren. Søster mi stilte også med kassavogna si som til og med har heis, dit gjekk dei store tinga. Så da slapp eg å henta hengaren, sjølv om hengarfeste vart montert i min nye bil medan eg var der. For ute regnar det, så ein madrass i ein hengar har ikkje vore noko lurt.

Det er stille. Ho med avslutta kapitel søv enno. Ho som veit mindre enn dei fleste av oss om framtida anna enn at ho kjem til å bo i Trondheim, slik det er i den alderen.

– Saman med søster og to jenter til er plana. Dei har ikkje funne bustad enno. Da den er på plass vert det ny frakt med ting og tang.

I dag er det søndag med fuglekvitter i regnet. Ein dag utan avtale. Den eine som var forsvann, til stor lette. Men med rydding og plassering på programmet. Om kroppen er med.

Men enno nyt eg berre magen sin tomme rulling, regnet og roa i heimen.