Slik går det. Framover og vidare. Med alle krumspring av lite og mykje.
Ein tysdagskveld i juni kan eg stadfesta dette. Framover og av og til sidelengs.
Eg har hatt ein handlingsmetta vår full av ingenting.
“Kor kjedeleg eg lever” tenkte eg her om dagen.
Den tanken gjorde meg glad. Det måtte bety meir energi.
Elles vassar eg i ting to do.
Smått om senn skjer slikt som skal skje; slik som vaskemaskin, EU-kontroll, tannlege……men så kan det henda det skjer meir-.
For eksempel datamaskin –.
Plutseleg for nokre veker sidan var den svart både utanpå og inni.
Den dagen eg skulle ta bilen med til EU-kontroll tok eg også med meg maskina. Fann ut eg måtte vaske den. Før eg fór prøva eg nok ein gong å slå den på. Og så virka den!
Trur ikkje det hadde med vaskinga å gjera, men den vart straks meir innbydande.
Men eg tok den med meg til byen, hadde fleire ærend. Berre for å oppdaga da eg kom til byen at bankkortet låg att i regnjakka…….som hang på ein knagg heime.
Det hadde regna dagen før. Så da eg var ute for å fylle drivstoff la eg kortet i lomma. Det måtte eg hugsa på var tanken.
Og det gjorde eg altså ikkje. Så eg fór heim med uforretta sak…….eller saker.
No dristar eg meg til å skriva eit innlegg i spent forvissing om at maskin kan bli heilsvart att. Det står noko om batteri når eg slår den på.
Det er batteriet som har dårleg energi.
Men eg får prøva og gje eit livsteikn frå det nordre møre.
Eg lever, eg kavar, eg ler og eg ser. For slik er det.
Og ein vakker dag har eg alt på stell……og da kan det hende eg i alle fall syns det er kjedeleg.
Må bare smile og tenke, “det skal alltid være noe….” er vel slik for mange av oss, og av og til kan det skje litt for mye på en gang….
Du lever i hverfall …:)
maiken: He, he, det skal visst det :))). Hjerne på lavt gir. Men slikt lever en absolutt med :).