Å gå mot vår. Det hjelper så godt , sjølv om snøen bortimot ligg randheil. For ljoset lyg ikkje.

Annonsørinnhold

Topp 50 geniale, nyttige og morsomme duppeditter

Eg må ut – ut å gå. Det er så godt.

Her kjem det bilete frå laurdagen og i går.

Hjort og rådyr hadde nok berga seg gjennom vinteren med greiner, mykje kutta greiner å sjå.

Snøen held meg enno. Mest verre med Lucas.

Det kvitra i høge tonar, men det var vanskeleg å få augo på songarane. Berre greiner å sjå.

Sola skein utan skugge, som ein måne hang den på himmelen attom skylaget. Men ljoset var intenst.

Nedanfor låg fjorden, mørk i tonen.

Innerst inni bukta krusa vatnet seg litt.

Dette treet hadde ikkje mindre enn tre kjuker.

Da var haugen min mest gått i rundt.

Boffen vil gjerne gå i tet, men han er aldri mange metra framom.

Så er vi mest heime, fjøset ligg å kvile nede i bakken.

I gårkveld tok vi vegen langs vegen. Solnedgongen fargela kveldshimmelen.

Fjella fekk kveldsola over ryggen.

I kveld tok eg ikkje bilete,og det var like greit. For om ikkje har eg lagt ut enda fleire bilete. Men i kveld vart det ein lengre tur i frisk vind. Og den gjorde også godt.

Riktig godt.