Alle vekedagane er det trening der eg er. Korte intervall som tek for seg dei forskjellege områda på kroppen. I tillegg kan ein trena på eiga hand.

 

Det er greitt å setta på vekkarklokka. Frukosten startar klokka åtte. Før den er det mange som tek seg ein tur opp på ein topp, den er nokså bratt og får pulsen opp. Ein annan fin start på dagen er vandring i sanda, det har eg allereie skrevet om.

Første øving startar klokka ni. Mest alle øktene varer i 30 minuttar.

Vi set oss ned på krakkar og med pinnar. Ute på ein plass, under eit tre med stranda nedom, får muskelgruppe etter muskelgruppe gjennomgå. Den som trur at det å sitja på ein stol ikkje er trening, må tru om igjen. Og det er ein god start på dagen.

Så går det slag i slag. Ei økt tek for seg hender, styrke og rørsle. Vi sit under baldakinar ved langbord, trillar ballar både mellom fingrane og rundt om.

Føtene har og sin eigen halvtime. Der er det strekk og tøy på føter. Og få tær til å bevega seg ulikt er i alle fall vanskeleg for meg.

Mattetreninga er på benkar i eit blomsterhav. Her trur eg dei fleste prøvar å finne ein benk i skuggen. Det er to graderingar av intensitet. Her kan ein seia ein utfører gammaldags gymnastikk.

Ein halv time er via basseng. Eit varmt, salt basseng. Ein himmelsk plass å trena.

Og musikk er følgje heile vegen.

Ein halv time har vi individuell trening med fysioterapeut. Det er den einaste treninga som skjer inne. I går rann sveitten i strie straumar av meg medan eg gjorde øvingar.

I tillegg er også andre ting, ting som ikkje skjer kvar dag. Afrodans er to gong i veka. Ein ettermiddag var det bevegelsestrening som retta seg inn mot rygg.

Tilrådinga er tre økter om dagen pluss fysioterapeuten.

Det er freistande å få med seg fleire.

 

Ellers har vi lunsj klokka tolv, middag klokka seks. Der er det mykje salat.

Så her lever eg det sunne liv og opplever meg som erkeheldig som får være med på noko slikt. Når ting først er som dei er.

 

Ein må alltid forsøkje å bruka det negative til noko positivt. Har ein leddgikt må ein gjera det beste ut av det. Det må søkast og eg var heldig og fekk plass.

Dette er verken noko kvileheim, eller ferie. Men går ein utanføre portane til Vintersol, møter ein ferieverda. Men ikkje på dei tidlege morgonturane ved sjøkanten.

Akkurat det kan ein oppleva når ein er på ferie i dei varme strøk også, stå opp før sola brer seg utover og gå ein tur på ei strand.