Ha, ha, syntest denne overskrifta var artig, litt slik tørrartig. Men eg inviterer igjen på tur gjennom ein del bilete.

Eg måtte prøve meg ein tur ut att i dag. Tur ned til sjøen. Det er eit lite stykke å gå. Saken er at det er arbeidd opp ein veg for nokre år sida, og den held på å gro att.

Så derfor tok eg med meg ei greinsaks på tur. Tenk det. Men vegen er lang, så dette er ikkje gjort i ei handvending. Noko har vorte så tjukt at eg må ha sag. Eg kleip og beit med saksa. Sveitten dreiv til slutt.

Til slutt hengte eg opp saksa på ei grein. Og så gjekk eg vidare nedover.

Enno heng det nokre blad på greinene nokre plassar.

Og enno er det fargar, sjølv om alt er nokså grått.

Sjøen, så stille i dag. Mildt er det også.

Og så er eg heilt nede på stranda, her er vegen open enno. Ikkje noko kvist og kvast.

Eg beordrar Lucas til å sitte for å få teke bilete av han. Han vimsar berre i rundt med snuten i bakken, umuleg å ta bilete da. Trur han synes det er uforståeleg dumt og berre sitte slik ned med alle dei herlege duftene i rundt.

Det er mest ikkje noko som er så godt og være ved som vatn. Det er ei eiga ro.

Har tenkt å dra ned hit om sommaren, men det er nok litt slik i skuggeland. Men nokre timar vil ein nok ha sol her også. Det er likevel ei strand litt lengre borte, der naustet er, som er betre til bading.

Eg blir heilt borte i alt dette vakre som er i naturen, graset som er vaska strigla av sjøen

Fargane på steinane. Eigentleg er eg steingal……..kanskje eg skal fortelja om ein gong……, nei, tru det får venta til ein annan gong.

Å……sjå her, eit lite babyjuletre…..nawwww……

Til slutt måtte vi ta turen oppover bakkane igjen. Og da eg endeleg såg huset igjen gjekk blodpumpa så eg mest ikkje trudde eg klarte dei siste metrane. Eg er verkeleg eit vrak, og så bra eg fekk denne turen. Det som er bra når det er så ille, er at det skal lite til for at det vert betre.

Eg har lova meg ein tur på søndag.

Takk for at du var med meg på tur, vi snakkast.

Kos deg med fredagskvelden.