Kanskje er sommarens travleste veke historie. Med regn og sol, bading og ståking. Og passering av trillrund dag. I tillegg det største arrangemente på jobb. 

Og her sit eg. I ein av sommaren sine vakre dagar.

Sola glitrer inn gjennom vindauga og eg nyt dagen. Eg er nett komen ned frå ein tur opp på fjellet. Der eg bada og låg langflat i sanden og las. Berre såg på krappe bølger som vinden tok med inn mot stranda. Ein varm vind som ruska i alt den kom bort i. 

Etter feiring av å skulle bosette meg i ein alder eg beint fram syntes var latterlig.

Der feiringa var å eta.

Og eg fekk helsa på det yngste familiemedlemmet som gjorde meg til gammeltante og oldeforeldra lykksaleg…..

Vart sjølve dagen feira etter innfallsmetoden. Den starta med at mellomste og eg dro opp i fjellet, medan skodda hang sidt. 

Vi ville bada.

Og friskt var det. 

Seinare ut i veka var vi igjen oppe på fjellet. Vi overnatta i seterbua, neste morgon tok mellomste og eg oss eit morgenbad. 

Så var den dagen også historie. Eldstemann, mellomste og kjæresten reiste opp til Trondheim. Eg skreiv i seterboka og kjende meg litt vemodig. 

I gårkveld køyrde eg meg tur for å sjå om eg fann den raude månen. Eg fann den halv der oppe på himmelen. Tok også bilete, men dei ligg på fotoapparatet og pc?n ligg fortsatt i Oslo – så dei får eg ikkje ført over til mobilen. 

Og så går plutseleg opp til fleire dagar. Denne veka ender med eit brak. Arrangementet som har flaksa rundt i hovudet som ein mare. Om eg hugsa alt?! Dagen kom med varmt regn. Og med folk.

Dei møtte opp i hopetal. Boka vart lansert. Folk var godt fornøgde og sola kom fram. 

Og her sit eg som da eg starta innlegget. Eg har ein fridag og ei veke att til ferie. Neste søndag er siste arrangement, ein rockekonsert. 

No kjem sola fram. Og eg skal riktig nyta dagen!

No er tid og gjæremål i skikkeleg kollisjonskurs. Men no et eg. 

Og mat er godt!!

Spesielt når eg ikkje har ete sidan i går. Medan desse såg på…

At en fekk ein viss kjensle av å være kanibal – sjøl om det vi åt var i hovedsak sau og kylling, er kanskje til å forstå. 

Eg var oppom setra, vi grilla og åt. Så for eg ned att medan dei unge, hund og alle kyrne fekk vera der dei var. 

I dag vakna eg til ein fridag trudde eg. Men uroa i meg var alt for stor, så no har eg arbeidd både strukturert og målretta i nokre timar.

Det er neste helg som ligg på. Invitasjoner og presseomtale er gått ut. Så no kan eg venta til tirsdag med resten. For opp i stort arrangement på jobb, inviterer eg til selskap denne søndag hos meg. For måndag blir åra mine runde og feiringa måtte leggast på søndagen. Egentleg er eg kanskje litt sint både på det og på å bli så enormt bort i natta vaksa, at eg har opplevde situasjonen litt latterleg. Så å be inn til slikt er litt naturstridig. 

Måndagen på sjøve dagen, har eg fri. Det tillet eg meg!

Arbeidssdagen på tirsdag bør væra kort. For etter arbeid går turen atter til seters. Tradisjon tru, er det overnatting før den store seterdagen som da er på onsdag. Og det må ordnast opp til det arrangementet, men der er eg berre for å hjelpe til. 

Før fredag og helg. Der det er forventa fullt av folk, så logistikken må fungera og dette er mitt ansvar å koordinere. 

Så ja, eg er ei aning stressa. 

Men etterpå er det berre eit arrangement igjen før ferie. 

Mø, seier eg  

Når innhaldet er for stort for dagen må ein bruka natta. 

Så eg, som er flink på å sova, har hatt meir trøblete netter. Men i natt sov eg som eit barn. Vakna til og med av vekkerklokka, ikkje før den ringte. No sit eg klar for dagen med mine vassglas. Snart dusj og «ut i verda» klede.

Annonsørinnhold

Fine ting du bør ha på hytta

-Men litt til berre i singlet og shorts.

Ute kvitrer nebb som et bær. Derfor sløyfer eg gåturen, det blir ein hagetur med nettinnballing av bærbusker.

– Før dusjen og resten av dagen.

Men medan eg drikk vatnet mitt er det godt og berre let tankane festa seg i bokstavane. Det er alt dette eg skal plassere i dagane. Og det å virke. Virker ein godt så går dagane flott…..

Det skjer ein del. Først har eg ein dag å markera, ein som ikkje vart som tenkt. Eg hadde eit ynskje, men det vert ein flik av ynskjet mitt. Det skal seiast.

Neste helg går eit stort arrangement av stabelen, no er eg over i jobb.

Og ellers skjer også ting, både på godt og vondt. Slikt tek plass i tankane.

I natt sov eg. Derfor kan eg ta fatt på ein ny dag litt meir opplagt. Og det er bra  Men først berre her, her i mi verd, med naturlydane, tankane og vassglasa.

Ønsker deg ein fin onsdag. 

Sola skin meg rett i auga og ei helg er over. Og verda er vakker. 

Dagen vakna tidleg. Litt grå i humøret. I appen min på telefonen sto det sol. Eg tok det roleg og rusla litt i hagen. 

Annonsørinnhold

Fine ting du bør ha på hytta

Spekulerte på om eg kan finne målingen som vart kjøpt inn for fleire år siden for denne stakkaren. 

Den har stått nedlessa i eit hjørne av terrassen. 

Eg kosa meg med synet av at eg greidde å få plenen ajour etter eg kom attende frå Spania. 

Boffen syntes det var heilt greit å rusle i hagen også han. 

Irisen fekk eg med frå der eg bodde før. 

Enno har eg att og få dekt til bærbuskane. 

Men så måtte eg legge i veg. Henting av plakater, PC og prosjektor på kontoret. Og heldigvis gjekk det greit med koblinga. Uheldigvis kom det ikkje så mange.

Og no er kvelden her. Dreg meg mot natt og søvn.

Med musikk. Med jazz. Med piano. Og med tankar. 

Det er stille, utanom musikken. Eg nyt kvelden og roa. Utanfor vindauge er det mørkegrønt. Snart skal eg legga meg. Vakna til ein fridag. Veka er over. Omtrentlig. Eg skal arbeide på søndag. Men får eg PC og prosjektor til å virke, skal den dagen gå bra.

Bileta er frå første dag i veka. Frå måndagen. Da var eg bedt i en fødselsdag. Vi sit ut i sola og et pizza på den lokale puben.

Så slik såg det ut rundt oss. Det var ein dag å nyta.

Og eg nyt dagane. Eg nyt sommaren. Sjølv om dagane kan gå vel fort og oppgåvene kan være krevjande nok. Så er det godt å kunne nyta det mørkegrøne mørket ein fredag i juli. 

Nokre gong sildrar melankolien som solstrålar gjennom tilværet. Ein må stoppa opp å kjenne etter kva som skjer.

For ingen dagar er rett fram. Det har nok også vore kjedeleg. I dag kom ein bris der eg kjente på sprinklane i buret mitt. Dei skrapa ørlite i sjela.

Eg stoppa opp. Kanskje var berre mykje nok. «Kven er eg» tenkte eg. «Kva har vore og kva vert -?»

Slikt er ikkje noko svar på. Ein må leva riktig veg.

Men det er eit signal. Eit signal om at sila mi er full. Av å forså. Eg treng tid for meg sjølv. Til å rensa sila.

Sola sildrar også. Det er sommar. Og det er så vakkert.

Eg må gjera oppgåvene mine. Og så må eg nyte det eg kan. Ta vare på meg sjølv. Det er mi oppgåve. Dei som tramper i feil toneleie kan eg ikkje gjera noko med. Og det eg ikkje veit kan eg ikkje vita.

Men eg kan også gjera jobben min som menneske betre.

Melankolien må få sildre som solstrålingen og ein blinkande bekk i skogbotnen. Slik kan også melkankolien vera vakker.

Og eg lever i skyggene og ljoset.

Sommaren er midt i seg sjølv og eg er midt i alt. Dagane går som før. Fort!! Og eg er godt attende etter reisa.

Eg var plutseleg attende, attende til dagane mine. Men først vart eg møtt på Værnes av to jenter med blomster og plakat. Kjærasten til mellomste hadde parkert bilen, men slutta seg til velkomstkomiteen. Det var ei herleg oppleving. Rørande!

Annonsørinnhold

Fine ting du bør ha på hytta

Heime vart eg møtt av sonen. Det var godt å sjå alle sine att.

Og så var eg midt i arbeidsdagen. Det var også godt å sjå kollegaer att. Fire veker er ei stund å være borte.

Veka sprang mot helg.

Full av overmot hadde eg meldt interesse for ein konsert. Ein konsert med Anders Jektvik. Det viste seg at det var meir fest enn konsert. Så der satt eg klinke edru å gledde meg til å koma heim.

Neste dag sto flytting på programmet.

Turen gjekk til Trondheim. Der var det slutt med to år felles kollektiv for jentene mine. Yngste flytta inn i nytt kollektiv og mellomste flytta sammen med kjæresten. Der den ordentlige flyttinga inn i eiga leilegheit skjer i starten av august. Med tilhengar trokla eg smale gater på Lade og Møllenberg.

Så var ei ny veke i farta, og eg hang med. Morgonturar med boffen, planlegging til ei ny helg i museal regi. Den gjekk strålande.

Eg er absolutt attende i livet mitt. Eit liv som fyk i gjennom dagane.

Ved andre forsøk på mobilblogging vil eg skriva om erfaringane. 

Har ein strengt teke noko erfaring etter bare ein gong….?

Men det eg har erfart er at det er meir knotete. Inga overrasking kanskje. Det å gjera slik eg brukar på pc?n er ikkje mogleg. Å gå over for å redigere skrifta i etterkant var skikkeleg utfordrande. Skjermbilete berre spratt bort. Så no la eg inn font og storleik før eg skreiv.

Utanom dette gjekk det greit. Det var med andre ord overkommelig om ein ikkje må redigera. Og, eg ikkje får redigert bileta eg legg inn.

Likevel, til så lenge må mobilen være mitt bloggeinstrument. 

For bortreist har eg absolutt vore. Men no er  det er snart to veker sidan eg kom heim. Så kvifor kan eg i all verda ikkje posta noko?

Og svaret er rimeleg enkelt. Eg greier fint å væra bortreist på opp til fleire andre måtar. Men no skal eg gjera eit forsøk på ei landing.

Eg skal blogga på mobilen….og det går heilt sikkert fint. Men det må bli noko enklare biletmessig. For – datan min gjekk ikkje gjennom sikkerheitskontrollen. Eller meir presist, eg la den att. 

Så min gamle data ligg å vansmektes på ei eller anna hylle. Den er utanfor kontakt, noko som gjer dette meir komplisert. Med alle bileta frå turen og slikt noko. Men…..som den ubønnhørlige optimisten eg er, så trur eg dette endar bra. Til slutt.

Så no gjer eg eit mobilfosøk. 

Eg er heime. Eg har det bra. Eg nyt livet mitt. 

I gårkveld var eg heime aleine i huset for første gong sidan eg kom heim. Det er god med folk i huset, men det er også godt å væra for seg sjølv. 

Og går dette bra, med mobilblogging, så skal eg fortelja meir om det «nye» livet mitt. 

Nyt laurdagskvelden!