Av og til kan ein verta så gira at søvnen forsvinn bort i natta. Den vert så og seie ein skygge.
Ofte skjer det ikkje, ikkje no lengre. Før – i den grøne barndom kunne slikt nok skje.
Eg har eigentleg mest skrytt over evna mi til å sovna. Slikt straffar seg!
Så i dag er eg rutete og stripete inni meg av trøytleik, og gle meg til at dyna skal viska ut dagen.
Det er opp til fleire grunnar til at søvnen forsvann.
Eg har auka aktivitetsnivået, da vert alt travlare.
Plutseleg går det opp for meg at året snart er omme. Eg hadde gløymt å føre over ei ferieveke eg ikkje har teke ut, til neste år. Så da må eg berre ta den veka på styrten.
Derfor må eg skunda meg enno meir. For å rekka det eg har piska opp, på kortare tid.
Men det er frykteleg artig å kjenna at alt er så mykje meir av alt. Kroppen min kan brukast igjen.
Da eg fekk diagnosen tenkte eg at det som ikkje er bra må brukast til noko som er bra.
For ein del reumatiske sjukdomar kan ein søkje rehabilitering der varmen er høgare enn i Noreg. Ein må senda søknaden inn til Oslo universitetssykehus der det er to søknadsfristar i året.
Det gjorde eg.
Ein dag låg ein konvolutt i postkassen. Ein tynn konvolutt. Der sto det at dei hadde teke imot søknaden. Eg rekna ikkje med uansett at eg fekk opphald første gongen eg søkte.
I går låg ein ny konvolutt i postkassen. Ein tjukk ein.
Der sto det: Du er innvilget behandlingsreise.
Eg har berre litt over ei veke for å finna ut om eg får det til; hund, kattar, jobb, utskrift frå lege og sjukemelding. Det er ein logistikk. Men vil prøva å få det til.
Og tankane, tankane rasa som nokre pingpong ballar da eg skulle sova.
Det eg skulle rekka før ferieveka, og tanken på fire veker med trening og full fokus på meg sjølv. Såg for meg lange gåturar på ei Spansk strand.
Ikkje fekk eg sovna, og da eg endeleg gjorde, vakna eg etter fire og ein halv times søvn. Da sto eg opp, koka meg graut og for på jobb.
I morgon må eg væra utkvilt for å få unna meg ein haug av oppgåver slik at eg kan ta ut ei siste ferieveke.
Og i den skal eg laga jul i huset.
Men glad og gira vart eg.