Opp og ned som ein skinnfell er det eit ordtak som heiter. Det kan være konklusjonen av den veka her.

 

For eg skulle alt, og gøyv på veka med alt eg hadde.

Men da fredagen kom måtte eg ta fram ekstra energien og meir enn det. Eg vil gjerne fortelja om dagen, for det er aldri langt mellom tragedie og komedie. No hadde fredagen ingen av delane, berre eit snev.

 

Far skulle til optikar, der vart eg beordra til å væra med inn av herr optikar. Der sette han i gong å ta åt meg fordi far ikkje hadde møtt på siste time. Kva eg sa høyrde han ikkje på, han berre helt på det han sa. Far trudde han nok ikkje var tilregneleg.

Men undersøkinga var gjort, det var det viktigaste.

 

Eg hadde planlagt dagen, kvar eg kunne finne rullestol osv. Far har ikkje balanse, nevropati heiter det han har. For eg skulle hatt ein sjekk på augo mine. Fekk plassert mor og far ved eit kaffibord, før eg fauk dit eg skulle. Berre for å få vite at optikaren var sjuk og at dei hadde sendt ei melding som dei ikkje hadde fått sendt. Viste det seg.

Resten av dagen gikk greitt, men da vi køyrer i land frå ferga viser det seg vegane mest var uframkommeleg. Så det var berre å ta det riktig roleg. Nokre stadar var det brøyt. Vi bruka laaaaang tid, men tilslutt kunne vi køyra av der foreldra mine bor.

Eg tenkte med gru –.

Det er bratt opp til dei. Og sjølv om vi møter ein svært behjelpeleg brøytar, så kjem vi oss ikkje opp.

Far blir stabla ut, eg tek han i arma, sjølv har han krykker – og attom går mor å skubbar på. Eg var redd for at ho kunne detta også. Ho fortalte etterpå om føtene til far, som sto både på kryss og tvers.

Etterpå kom eg meg ned for å henta varene i bilen. Eg greidde også å manøvrere bilen ned att, utan at den starta å skli.

Har erfaringar frå den vegen der.

 

Heime hos meg sjølv var det heller ikkje mogleg å koma seg opp. Før eg går ut av bilen får eg melding frå ho ned i kjellaren, at katta hadde dratt inn mus.

Eg sendte ei melding om at det var nok no.

Døra står open inn i vindfangen og framom mi dør var det stabla fullt av tunge sofaputer.

 

Men eg er snart ved målët, gle meg til å tenne opp i omnen. Mus har eg ikkje kapasitet for.

Oppe oppdagar eg spy, og ikkje vanleg spy, men hundemat blanda med noko fryktleg seigt. På teppet også. Eg får skrapa opp etter beste evne. Dreg ut teppet, men da har eg ikkje krefter til å gå ned å hente sko. Går ut i sokkelesten. Dei er av ull.

 

Så kan eg endeleg sette meg på do, men rullen med toalettpapir står igjen i stua……og da eg skal ta opp ein rull…….viser det seg at det er tomt! Vi har vore fleire i huset ei stund, da er det ikkje like enkelt og ha oversikt over slikt.

Da hadde eg berre igjen å ta sprøyta, tek den fredagskvelden……..den er berre så ekkel å ta, skikkeleg bra avslutning på dagen.

 

Slik kom eg til endes av fredagen.

 

I går var eg sjuk. Hosta og pøsa på med c-vitamin.

Ikkje super i dag heller. Veit ikkje om eg tør besøkja faren min, som fyller 94 år i morgon. Eg vil ikkje smitte han.

 

Men eg satsar på at alt er så mykje betre når ein ny dag står opp.

 

Dette var avslutninga på mi veke, som eg elles er rett så fornøgd med.

Bruka sikkert berre noko opp for at alt blir så bra at, framover.

 

God natt!