BforB

Snart er eg i gong. Snart. Med det som er godt for meg.

Annonsørinnhold

Hårfjerningsapparatet imponerte i test – nå får du unik rabattkode

I dag skal eg ingenting…………..eller, noko skal eg sikkert. Men eg har inga plan. Eg har vorte så glad i tida utan plan. Når ein dag står heilt tom og eg kan disponera den akkurat som eg sjølv vil.

Men noko må ein, det er klart. Sjølv om det å sitte i meditativ stilling i heile dag har funka for meg. Og så må eg ha mat. Eller må og må -. Lite ein må. Eg har i alle fall kome i mål med havregrynskjeksene frå jul. Omtrentleg. Dei siste er smurt på, og med ein stor kopp kaffi er det heilt greitt. Så no nærmar det seg.

Eg kom over eit forslag i TARA helse, til å få bort nokre kilo. Ei lita sjokkbehandling i spenningsfeltet avgrensa kalori inntak, vegetarmat og faste. Og så gjekk dette berre over to veker. Syntest det såg greitt ut. Det er ikkje hovudsakeleg for å gå ned, sa eg til nokon her om dagen. Og det er sant. Men eg vil tru det vert ein hyggeleg bi effekt. Det er denne kjedeleg stivheita i kroppen, alle vondtene i musklane som eg vil få bort. Og eg veit at når eg får ned sukkerinntak og oppgradert grønsakinntak, så vert alt mykje betre. I tillegg til mindre kilo blir det betre å være meg.

Men ikkje i dag……i morgon, i morgon, men ikkje i dag…….

Ikkje i morgon heller. I morgon har eg planar, opp til mange. Når dagen lakkar litt utpå set eg meg i bilen og durar opp til Trondheim.  Skal ha ei søsterviting. Dei flyttar frå huset sitt som dei har budd så lenge i når våren startar.  Så vi har avtalt dette medan alt er som det er. Det er eit hyggeleg hus. Ja, ei hyggeleg søser også. Så da passar det ikkje å strata med ekstraordinære mat inntak når eg er der. Om eg skal starta midt i ei veke, eller om eg startar ein måndag har eg ikkje funne ut enno. Men det er ikkje så lenge til no. Og for så vidt gle eg meg. Til å få ein kropp det er betre  bo i. I alle fall det.

Går eg i gong med desse fjorten dagane er dei berre inngangen til ein sunnare og meir kontrollert livsførsel. Kan være bra med ein sjokkstart. Berre så det er sagt.

Fram for energi, opptur, topptur og kropp med futt..truttelutt.

Ha ein riktig fin søndag.

Ps. gløymde eg må lesa nokre dokument i dag.

Når Nina fråder på Vestlandet går laurdagen fort over i mitt fylke. Kanskje den rett og slett blas vekk den også.

Annonsørinnhold

Kjøp nå, få i tide:
Morsdagsgavene mamma vil elske

Dagen kom og gjekk. Ja, det er nokre timar igjen før eg tenkjer dagen har vart lenge nok. Men den har gått med tempo utan resultat. Eg vakna med stress i kroppen. Måtte opp. Måtte ut. Ekstremvær i vente var det sagt. Tenkte på alt som kunne finne på å blåse både hit og dit. Eg måtte ut. Ut å berga verda omtrentleg.

Det er så rart med det; når ein står loddrett er det ikkje så ille. Kaffi først tenkte eg. Veslesøster i kjellaren ropa noko nede i gongen så boffen spratt opp. Eg og. Mor hadde sagt, sa ho, at ho ikkje måtte kome på grunn av veret. Veden som skulle dit sto klare i vesker. Eg ba henne opp på ein kopp kaffi, eg klarte godt ein til……og det som hadde hasta, hasta ikkje så lengre. For eg hadde lest på nett at vinden var avblåst i ekstremvarianten i min del av verda.

Så vi drakk kaffi, og eg foreslo at vi begge kunne køyre og eg ville fint greie å kome meg opp alle bakkane til mor og far. Greitt med bil som har 4W. Så fann eg rømmegraut som låg i frysaren, tok meg ein runde rundt huset for å sjå om det var noko eg skulle sette bort. Tok ein dusj og så drog vi.

Heime hos foreldra våre fekk eg sjå eit spektakulært syn medan grauten vermdes. Sol på tur nedover fjella på fastlandet. No kan aldri foto på ein telefon yte rettferd for det synet som viste seg, men eg legg likevel ut bileta eg tok.

No er eg heime. Vinden har auka på, men eg trur ikkje det bli så frykteleg. Det har dei sagt på nyheitene. Og det trur eg, vi slepte fri denne gongen.

På tur heim tenkte eg meg innom butikken å kjøpe meg noko godt til kvelden. Men trur du ikkje eg hoppa over heile greia, for eg skal snart til med dette sunnare livsløpet. Straks. Og så fann eg ut at strengt teke var det ikkje naudsynt.

No ruskar vinden i hushjørna, men vi bor ikkje i Bergen. Det er eg glad for. Eg kjenner mange hyggeleg Nina’er, men denne Nina som herjar på Vestlandet no har eg ikkje ynskje om vitjing av.

Det finnest så mange fine møter. Både her på blogg og utanfor data’n. Eg er så glad for alle dei fine eg får lov til å møta.

Annonsørinnhold

Kjøp nå, få i tide:
Morsdagsgavene mamma vil elske

Fredag! Smak på ordet. Eg synest smaken er underbar. Sjølv om det er meldt storm. Heilt opp til orkan styrke. Og eg er nok litt redd. Redd for det gamle fjøset. Men eg håper inderleg det greier å stå i mot denne gongen også. Likevel, det er fredag. Det er helg.

Eg drikk kaffi ut av raude koppar i dag. Har nettopp hatt ei hyggeleg vitjing av ei dame som la lunsjpausen sin hit. Det er så fint å møta dei fine menneska med dei gode tankane.

Her på blogg.no har eg møtt mange som gjev meg stor glede. Eg har både ledd og grått framom skjermen. Folk som gjev av seg sjølv, som ein kjenner varmen frå gjennom dataskjermen. Som lever liva sine og deler det med andre. Som har sanka av livets visdom.

Vi er så mange menneske, det er så mange variasjonar av oss. Og det er langt frå alle vi vil føle fellesskap med. Men det er så viktig å vise kvarande respekt og toleranse. Sjølv om andre har heilt andre interesses og uttrykkjer seg heilt annleis enn ein sjølv gjer. Og kommunikasjonen gjennom nettet er så avgrensa, ikkje ser vi augo, ikkje ser vi kroppsspråk. Eg synes det er så viktig å hugse det.

“Ein må bruke forstanden den som har den” brukte mor å seia når ho prøvde å få slutt på ein krangel mellom oss sysken da vi var små. Nokså effektiv, for kven ville ikkje har forstand? Og av og til kan det være frykteleg lurt å bruke den type forstand. Ikkje leggje veg ein krangel for å “vinna”. Vi skjønte at det var kanskje ikkje det viktigaste likevel. Kanskje det ikkje var slik at den som fekk det siste ordet var “vinnaren”-. Etter som ein har vorte vaksen veit ein at det er ikkje alt ein treng å bry seg verken med eller om. Det er også fint å forstå.

Dei varme menneska med dei store hjarta, dei vil eg bry meg om. Både her på bloggen og ute blant tyngdekrafta, der ein ser både augo og kroppsspråk. Det er fint å tenke på ein fredagskveld før stormen kjem.

Takk til deg eg har fått lov å bli kjent med, og takk til alle som delar av seg sjølv her inne. Det finnest noko fint i alle.

Ha ein god og fin fredagskveld.

Ein pause i ein lang dag er ikkje å forakta. Torsdag i kvardagen sitt teikn er i farta.

Annonsørinnhold

Vinterjakker på salg: Tykk, varm og stilig

Da eg sto opp i dag var naturen gul og himmelen blå.

Lyden eg vakna til førte til at eg tenkte på kleda. Kleda på snora. Det regna. Fann ut at eg berre kunne ta det med ro, for dei vart nok ikkje våtare. Da eg seinare var på tur såg eg at vinden hadde også herja med dei. Så eg har teke dei inn og putta dei i tørketrommelen. Dei var forbausande tørre etter regnskyllet.

No har eg funne fram havregrynskjeksa, dei eg baka til jul med både mykje sukker og smør i. Eg kan ikkje kasta maten, derfor et eg den. Etterpå skal den magre sti følgjes.

Greier du å laga passe med mat til jula?

Om ikkje så lenge skal eg på farten. Først nokre timar i bøkene si verd, så skal eg handla for foreldra mine og hjelpe dei med å rydda jula bort.

Juletreet mitt har hamna på terrassen. Lucas, boffen, vart med i dragsuget da eg var ute ein tur. Han måtte svinse framom kattene, så da eg var på tur inn att skunda han seg for da ville han inn også.

Paff vart han da døra stengdes framom nasen. “Men Lucas, du veit da du ikkje går inn gjennom terrassedøra.”

Men han var snar rundt huset der eg opna for han ved inngangsdøra. Eg har ein rar hund, ikkje går han trapper og han rygger rett som det er.

Ha ein nydelg dag.

Dagen har vore høg og blå. Utan ei einaste stjerne på. Og dagen er litt lengre, ørlite meir ljos. Eg er heime og det er berre kos. 

Annonsørinnhold

Nyhet: Gjør avansert hudbehandling hjemme med LED-maske

Fort går det ikkje med meg. Eg treng tiiiiiiid. Til alt. Og så gruer eg meg, for å gå ut. Eg var å henta søppelkassen nedved vegen. Fann ut det er mellom 70 og 80 meter å gå. Frykteleg langt, og så må eg ha på meg tungvintes sko. Bort til vedbua litt kortare. Eg henta eit trillebårlass med ved. Døra fekk eg ikkje opp, for det har rasa snø ned frå fjøstaket. Spade? Sa du spade…, ja det har vore greitt…. men kvar er den? Eller kanskje har eg berre hagespade no. Veit eg av den da? Ikkje greitt med dette hovudet som ikkje har særleg konsentrasjon og vorte heilt elendig på struktur. Den virke berre normalt nokre timar etter eg har stått opp. Og så går det berre over.

Eg fekk ei såpass opning at eg fekk trengt meg inn i bua, og gjennom to fjøler som er borte fekk eg kasta ved ut i trilla. Så i kveld vart det tent opp i omnen.

Eg fekk og hengt opp to maskiner med klede.

Ute!

7. januar!

Men det var kaldare enn eg trudde. Eg vaskar klede. Maskina durar, eg skal få orden på eit vaskerom det flyt over etter jula.

Og så har eg starta å samla jula på det store stovebordet. Advent- og juletretinga er gruppert og skal ned i kvar sine kassar. Men adventsljosestaken treng ein skikkeleg reingjæring før eg legg den bort i kassen med adventstinga.

Kanskje eg skal sjå etter vårblomar i butikken i morgon? Det er godt med ein dag i ro og fred og i selskap med seg sjølv.

Dagar med skiftande vær, som det var undertøy. Alt frå snø til strø til ingenting…..på vegane altså. Eg skiftar tankar og diskuterar med meg sjølv.

Annonsørinnhold

Vinterjakker på salg: Tykk, varm og stilig

Tysdagskvelden er mest som slutten av veka for meg, eg har fri. I alle fall i morgon. Dagane i det nye året har også tempo. Men jula har eg i hus enno. Trur eg vil starta å pakka den saman i morgon. Saman med gåtur og vasking av kler……og rydding i all alminnelegheit.

Eg kjenner desse dagane eg har attom meg i det nye året har vore krevjande. Så mykje vil eg ikkje påstå eg er til. Ikkje enno. Fekk spørsmål om eg kunne tenkje meg å stå fram. Stå fram som eit utbrent menneske. Gje det eit ansikt. Ser plutseleg for meg denne utbrente fyrstikka medan eg skriv. Men eg er ikkje svart som den. Eg ser nokså likt ut som andre menneske, med dei naturlege variasjonane innan temaet. Men innsida mi ser ingen, føler ingen…..akkurat som det er likt for oss alle. Vi ber våre eigen følelsar einsame.

Eg er for opaheit. Det er så mange bører vil vel å drassa på, så mange unødvendige bører. Vi trur vi må fordi reglene er så stramme rundt oss. Det er derfor eg skriv ein blogg som eg gjer. Om at av til er det utfordringar. Og det er mange dagar med solskin og glede, og det er riktig godt. Men livet er alt dette, og det må det ha lov til å væra. Det er sjølve livet som sliper på oss. Sliper oss til vakre edelsteinar. Livet er mykje meir enn ein perfekt fasade.

Så når energien tek slutt, når ein sluttar å virka så er det ikkje noko ein treng å væra flau over i tillegg. Men eg trur mange er det fordi dette ikkje høyrer inn under opplevinga av det perfekte livet. Ein har vorte ein tapar som ikkje greidde. 

Denne børa er ikkje noko nokon treng. Derfor vurderte eg å stå fram, men ville forhøyra meg med andre eg lit på. Dei tre menneska eg hittil har spurt har alle svara det same. Dei har råda meg frå det. Fordi dette er såpass negativt og det er for stort rom for mistolking. I eit lite samfunn og kanskje i dei store også, på sitt vis. Dette er eit tankekors. At det i 2015 er så negativt om ein har strekt seg for langt så ein bør ikkje snakka ope ut om det. Fordi folk vil misforstå og feiltolke. Eg vil verta den mislukka taparen som ikkje greidde betre. 

Men eg er ingen tapar, eg sit inne med mykje lærdom. Det er kanskje ikkje ein gong så ille at ting ikkje går slik ein har sett for seg, når ein er gjennom det, -etterpå. For det fører berre til auka forståing av kva eit liv er. Ein får større respekt, større empati og mindre ego…….noko eg synest er heilt greitt. Eg trivest i alle fall godt saman med menneske som er der. Men dette skal vi ikkje snakka om. Vi kan snakka om utsjåande, klede, gardiner og hus. Kjøpe oss skakke på ting, ting og ting…….apropos, januarslet er kanskje i gong no??

Så vert vi lykkeleg og får leva lenge i landet. Og så må vi stå på, stå på slik at vi kan kjøpe alt dette som fortel om oss, at jau, eg har riktig lukkas. For eg har frykteleg mange ting, så eg er ein vinnar som tel. Og ingen ser tomheita i hjarta, men vi fyller opp med ting for å døyva slik at tankane slepp å tenkja.

Erfaringane frå eit liv må vi ikkje visa, for riper og skrukker etter livet skal ikkje synast, vi skal være unge, lukkeleg og rike. Og det skal synast!

Stiller eg ansiktet mitt fram som den svarbrente fyrstikka? Eg veit ikkje. Kanskje vil det berre bli frykteleg slitsamt å gå på butikken å spekulera kva dei eg møter tenkjer. Dei små samfunna har ikkje alltid stor takhøgde. “For kva trur dei andre?” er viktig. Og det handlar ikkje berre om meg, det må eg og vera klar over. I mitt liv er det mange andre.

Eg er ikkje heilt kome fram til svaret. Men eg trivest best i Öppna Landskap.

Vi er i gong med alt som er vårt. Alt det gamle er liksom nytt. Det og vi får ein ny sjanse. Nye sjansar er gode.

Annonsørinnhold

Nyhet: Gjør avansert hudbehandling hjemme med LED-maske

Så er vi komne til det Herrens år 2015. Vi er framme ved den fjerde dagen. I dette året, dette gode året som er starta. Det som er å rart, drøymane mine har forandra seg. Mine drøymar har vore prega av kaos, fullt av folk og ikkje strekkje til. Nyttårsnatta hugsa eg ikkje drøymen, men dei to neste nettene. Dei er gode og full av harmoni.

I nyårsskiftet får eg ein telefon frå ei eg kjenner. “Vil du vere med på yogakurs i helga?” spør ho.  Og det har eg lenge snakka om, at eg har hatt lyst til. Så i dag har vi hatt tredje dag. Eg kjenner eg har ein kropp, kan du seia. Og stå å balansere på ein fot med all min prakt er eit kunststykke som er bort i mot umuleg.

Da eg låg på golvet og slappa av etter økta i går tenkte eg “korleis er det eg har gjeve meg sjølv lov til å behandla meg?” Eg kjende faktisk ei tåre i augekroken av sjølvmedkjensle. Eg såg på dei sprukne hælane med alt for hard hud, kjende på den stive, tunge kroppen. Høyrde på min eigen pust og instruktøren sin kommentar om stive nakkemusklar. Vi menneske kan greie å behandla oss sjølv frykteleg stygt. Eg er dessverre  eit godt eksempel på dette. Men det er alltid håp, om det er i hengande snøre, så er det håp.

Snakka med ei dame, ei dame som er mykje yngre enn meg, om at ho hadde starta med først til 50. Vi var fleire som ikkje visste kva det var, så vi fekk forklaringa. Dei var ei gruppe som skulle leggje ut bilete av seg sjølv på snapchat eller var det Instagram? Kvar gong dei var ute og trena. Bileta vart merka. Så eg fann ut at kanskje eg skulle starte ei slik gruppe. Så eg spurte sonen min om han ville, han bør koma seg i betre fysisk form. Og han ville. Yngste var meir bak på, men ho er godt i gong med sitt opplegg. Må og høre med mellomste og kanskje nokre fleire. For eg må få opp aktivitetsnivået mitt. Elles vil ikkje dette året verta så fantastisk som det kan. Kanskje kan dette virka som ein motivator faktor…..?

No skal yngste og eg snart eta middag før ho reiser attende til sitt. Kanskje eg dreg framom foreldra mine. Mor er vorte sjuk, og da eg var framom i går høyrde eg stemmen henna fekk meir kraft. Så tek kanskje turen i dag også.

Ha ein fantastisk søndagskveld.

Året lakkar og eg takkar for enda eit år. Desse åra går så fort og til slutt bles dei livet bort. Men enno er alt att som er att.

No tek det gamle året det nye i handa. Det gamle går over i historia og det nye er ubruka. Dette året som straks går ut av kalenderen har hatt sitt innhald. Aust gode og strevsame opplevingar over dagane. Eg ser attende og ser eg står på føtene.

Fjoråret starta med ei kviskring om kjærleiken, men det var ein aprilsnar allreie i januar. Månaden viste bar mark slik at turar ute i naturen var lettføtt.

Annonsørinnhold

Nyhet: Gjør avansert hudbehandling hjemme med LED-maske

For meir gå til:

BforBakk

Jul med din glede. Du grøne glitrande tre god dag. Det er jul.

Annonsørinnhold

Hårfjerningsapparatet imponerte i test – nå får du unik rabattkode

Vi er framme ved femte dag jul. Dagane har gått så fort at eg mest sit her litt svimslått i dag.

Med data i fanget.

Eg har ikkje hatt tid før no. I dag køyrde eg dei siste bort. Jentene tok båten for å besøkje farmor. Dei bestemte seg for å feire nyttår saman med faren i år. Og venner. I går køyrde eg sonen og kjærasten på bussen. Dei tok tog ned att til Austlandet.  Seint andre juledagen reise faren heim. Tidleg andre juledag køyrde eg foreldra mine heim. På julekvelden var vi alle samla. I år fekk yngste mandelen. “For andre gong i mitt syttande år lange liv” sa syttenåringen.

 Vi har ete. Sa eg vi har ete? Altså, vi har ete.

Vi har gått frå bord til bord. Det starta vesle juleaftan. Da hente eg foreldra mine og vi åt lutefisk. Neste morgon kom resten av folka.

Julekvelden med kveite på bordet.

Frokostbordet 1. juledag

Det har vore kjøkenteneste over ein låg sko. Av og til syntest kroppen at den ikkje ville meir, ville ikkje stappa rundt. Men når eg høyrde summinga rundt bordet i talglysskinet tenkte eg at det var verdt det. For det var akkurat slik eg såg det for meg. Og eg fekk så klart mykje hjelp.

Gleda over å væra saman, dele ord med kvarandre, var så stor at tv’n var svart det meste av tida. Jentene var så glad over og ha broren heim, og kjærasten er ei fantastisk jente sm går så naturleg inn i familien at det er ei stor glede.  Så vi hadde nokre juledagar som var akkurat slik dei skulle. Varmen, sosialt samvær, kongerøkelse…..og mat, mat i lange baner.

Frokost 2.juledag

Det har vore eit løp frå bord til bord. I går var det min tur til å være gjest. Først hos foreldra mine der mellomste søster med mann, barn og kjæreste var. Kempetriveleg.

Kaffebord hos mor og far

Jentene mine storkosa seg i møtet med søskebarna

Så køyrde eg jentene heim og drog vidare til ei venninne der det var ein gjeng hyggeleg damer samla. I går var det gammelsalta sei, som er ein nydelg rett frå det gamle Norske kjøken.

Elles har de vore dei tradisjonelle julerettane; ribbe, pinnekjøtt, lutefisk og kveite. Saman med julefrukosten med sildesalatar, sylte, eggerøre, laks både røkt og grava, roastbiff, ostar og alt tilbehør.

Vi har ete, vi ha kosa oss, eg er heldige som får lov til å trivest med å dele tida og varmen med folk eg er glad i. No er eg framme med eit par dagar i eige selskap. Det er godt det og. Ta turen hit inn. Inn i data verdenen. Seinare i dag skal eg skrive eit julebrev/ nyttårsbrev eller starta på det. Ei oppsummering. Det gle eg meg til, summera og tenke framover.

Elles er det vått og den kvite julesnøen har forandra seg til vegar med utfordring. Så godt og skal halde seg i ro inne, legge ved inn i omnen og pusle med litt smått og stort.

Ha ei fortsett riktig god jul.

Da er alt snudd. Trillrundt, over bakkar og tilbake igjen. Vi har passert vintersolverv.

Annonsørinnhold

Kjøp nå, få i tide:
Morsdagsgavene mamma vil elske

Og akkurat det er verdt og markera. Med eit blogginnlegg. For no skal alt snu. Etter sju magre kjem sju feite-, er det sagt. Eller var det sagt. Kva som er magert og kva som er feit treng vi ikkje utdjupe nærare her. Men no har vi passert punktet da alt var som mørkast. Tre over tolv i natt. Så no er det oppturen, no vil det ljosna. På alle baugar og frontar.

Slik er det for slik må det væra. Men først skal vi feira jul.

I går henta vi treet. Eller trea. Slik omtrentleg to og eit halvt. Vi traska veg med saga. Boffen, mellomste og meg. Fine fargar kvilte over naturen og desemberdagen.

I dag vakna eg tidleg. Sov no berre litt lengre sa eg til meg sjølv. Men da eg skjønte det var umuleg sto eg opp. Kanskje har det noko med at alt har snudd, eller kanskje er det jula som bankar så kraftig på døra.

Om nokre timar køyrer vi mot sentrum, ei skal dit, ei skal slik og alle skal vi handla. I bilen er det lagt glas og hermetikk som skal til kildesortering. Eg skal og henta eine eller begge foreldra mine for dei skal også handla. Og når alt er gjort og dei køyrd heim igjen, snur vi også nasen heimover. Berre for og passera heimen, for da vert det både polferd og kanskje eg kan finne meg eit selskapstelt.

Og som avslutning på dagen skal alt resten skje. Det eg ikkje rekk før eg skal på farten no og alt det andre. I det ligg det så mykje at eg trur tida må utvidas ørlite. For alt frå pynting, mekking av fleire sildesalatar, dessert……og..og..eit par ting til skal da helst skje. Men eg sit her og er forbausande avslappa og utan stress. Tenkjer eg lagar meg ein kopp kaffi til før eg er i gong. For alt, absolutt alt vert akkurat slik det skal.

I morgon blir begge jentene med meg når eg berre skal slik ein må og ALT er klart her. Dei skal plasserast hos mor og far. Ikkje for at dei skal passast på, nei dei åra er for lengst forbi. Men dei skal hjelpe dei med juletre og alt slikt. Etterpå hentar eg alle Home for Christmas, jentene og foreldra mine. Så da startar alt. Med tende juleljos, lutefisk og vesle julaftan om skal nytast slik den aldri er gjort før. Og da skal julefreden senka seg over eit julepyntahus medan vi ventar på dei siste gjestane som kjem på julekveldsdagen.