Her sit eg og kan ikkje anna gjera. Eller……..det kan eg nok, så klart……. Men ikkje der eg ville ha vore i dag.

For 24 år sidan låg eg med ein liten gut i armane. Eit levande, lite barn, passe stort og heilt perfekt. Sidan den gong har dagen vore feira. I fjor feira han saman med jenta si, det var berre dei to.

I år reiste søstrene og faren for å være saman med han på dagen. Det var plass til meg også, men hunden hadde ikkje eg plass for. Så litt lei meg fekk eg ikkje feira saman med han i år heller. Men neste år, sa eg, da eg ringte for å gratulera tidlegare i dag. “Da er du eit kvart århundre” sa eg til han. Og han syntes tida hadde starta å gå fort.

Annonsørinnhold

Oversikt over salgene: De beste kuppene nå

Han har hatt ei reise gjennom livet sitt med mykje lærdom. Han ga og meg lærdom, lærte meg å sette sjøbein på landjorda. Sjølv står han på føtene sine på både betre og betre vis. Han er ein oppvakt gut.

Den første ordentlege barnefødselsdagen feira han da han var tre år. Det budde mange i gata som var omtrentleg like gamle. Vi hadde fiskekonkurranse. Eg sydde og måla fisk som eg fylte med godteri. Ungane låg på magen på golvet og fiska gjennom ei opning under gelendret framom trappeopet.

Fotograf Ingvild

Så kom søsterene og dei fekk gode søskenrelasjonar. Bileta under er frå 1997, 2003, 2009 og 2013.

Fotograf Ingvild

Så kom  fjortisperioden hans som eg ikkje ante konturane av. Og at denne guten har ljose foreldre er ikkje til å tru.

Fotograf Are

Frå denne perioden gjekk han over i ein periode der det handla enno meir om utseende og han hadde nokre modelloppdrag.

Fotograf veit eg ikkje

Fotograf Marina Knudsen

Fotograf veit eg ikkje

Fotograf Ingvild

Her er siste fødselsdagen eg var med og feira. Han fylte 22 år.

Fotograf Ingvild

Frå i fjor sommer.

Fotograf Ingvild

Og frå eg besøkte han og kjæresten i april. Han var heime ein tur i juni, men det hadde eg ikkje noko bilete frå.

Gratulerer med dagen Are, eg dukkar nok opp ein tur i august når eg har hundpass.

Det luktar roser i stova. Det brenn talgljos og ein dag er over. Klokka har bikka midtnatt.

Annonsørinnhold

Hoka på salg: Kupp årets modeller til nedsatt pris

Eg er på ein måte godt sliten. Føler eg har bruka meg på eit godt vis. Her eg sit i rosenduft frå roser plukka i hagen. Ein raud bukett og ein kvit.

Eg har hatt ein dag med innhald på mange plan. No kjenner eg både dagen og går kvelden i kroppen.

I går segla verdas lataste dag over himmelen heilt til kvelden kom. Da fann mellomste og eg ut at slik gjekk ikkje. Så vi pakka oss sjølv og boffen inn i bilen. Vi hadde funne ut at vi skulle sette eit kryss på at vi hadde vore på eit av dei lettaste måla i noko som heiter 4Fjell. Først måtte vi framom sentrum og fylle bensin, og da vi var på veg til starten såg vi sola dukka ned i havet. Så vi var litt seine ut med denne turen vår.

Vi la friskt i veg. Fann dei raude merka og stigen. Turen skulle ta ein time opp, og ikkje var det høgt heller.

Men vi fekk likevel ei fantastisk utsikt utover havet. Til slutt hadde vi kome opp på eit berg og vi hadde ein halvtime igjen. Klokka hadde vorte elleve og det starta å mørkne såpass at vi såg mest ikkje merka. Og i og med at vi skjønte vi hadde hamrar i rundt oss og berga var glatte, snudde vi der. Men uansett, vi fekk ein times frisk gange. Vi får prøva å nå målet ein annan dag medan det er ljose dagen.

I dag har det vore smårydding i heimen, vasking av klede, litt tid i solstol. Og så reiste mellomste opp til Trondheim for å sjå på hybel og møte ei venninne. Litt seinare kom yngste heim saman med ei venninne. Eg steikte arme riddarar åt oss. Dei er no i gong med å reie opp til henne som er med på vitjing.

No kjenner eg ein iherdig Jon Blund som gjer sitt beste for å tyngje augelokka. Trur eg må kapitulera. I morgon er ein ny dag.

God natt.

Så ser eg det og tenkjer…..kankje eg skal slå meg med. Og fordi eg er så vaksen så går eg til ei anna vaksen dame.

Eg klappar laptop’en opp og går inn på bloggverdenen. Der møter det meg det eine svart kvite bilete etter det andre. Konkurranse står det ……….. og kven er det som køyrer i gong konkurranse anna enn Frodith. Ta bilete av dyr i svart kvitt står det……..eller meir korrekt; sort hvitt, og så seier ho Jeg spør igjen: Blir du med???

Annonsørinnhold

Oversikt over salgene: De beste kuppene nå

Kvifor ikkje, tenkjer eg. Eg finn fram eit gamalt bilete av ei gamal katte. Den ultimate sjefskatta.

Miranda Veranda.

Ho har våre saman med oss i nokså mange år. Var med på flytelasset hit, der vi mellomlanda ein månad hos foreldra mine for snart åtte år sidan. Da vi kom hit hadde ho fått nok av flytting og rømte. Tre månader etter dette kom ho attende og lukta skog.

I dag er ho passert 13 år og tek seg fridomar. Slik som ein rusletur over bordet. Men eg kan fortelje om ho i eit anna innlegg ein gong. I dag får ho representera og vera mitt bidrag inn i konkurransen inne hos Frodith.

Bli med du og, om du ikkje har sendt eit bidrag-.

Om å mest ikkje stunda opp. Der er eg no. Samtidig med murstein som ligg på augelokka. For eg er trøyt.

Eg har lyst til å eta. Eg har lyst til å væra for meg sjølv. Eg er skikkeleg i fråssande, anti sosial mood.

Og da eg kom heim skein sola. Eg gjekk rett ut på terrassen, slepte alle kleda mest rett ned og la meg i undertøyet i min badenbaden. Men så lenge gjekk det ikkje før himmelen samla skyene framom sola. Så da fekk eg berre kle på meg.

Så avhengig eg er til å ha tid for meg sjølv dukka det opp ein forskrekkeleg tanke……..korleis ville det vera å dele alt med nokon igjen. Korleis ville eg ha takla det no???

Det å væra to om å dra saman høyrest veldig greitt ut…….men det å ha nokon rundt seg alltid. Eller mest alltid.

Kan eg greia slikt igjen?

Nokon gong?

Men i dag skal eg i alle fall ikkje flytta saman med nokon, eg kan gje meg lov til sitte her som eit slakt.

Og i morgon, i morgon kan det henda……om eg er riktig flink…….at eg kan avslutta veka mi. Og da har eg ferie.

Smak på ordet F – E – R – I – E.

Eit ord som smelter på tunga. Som skal hjelpe å få energi på fote.

Trur eg.

På tampen av ei helg med ei heil, ny veke framom. Likevel er veka mest alt oppbruka. Slik er det. Men om denne veka vert travel, så er det like før ferien min snart…….

Første ordentlege pust i bakken denne dagen. Nettopp heime frå og køyrd mellomste til bussen. Ho kjem att allereie onsdag. Begge jentene var med meg i dag tidleg til vaffelsteiking på historiske område. I denne regnfulle og grå dagen rekna eg besøket likt null. Men så kom den eine etter den andre, så dei fire timane gjekk fort.

Eg rakk akkurat å laga ei supe av nykål, gulrot og løk da eg kom heim. Hadde også i pølser og blåskimmer ost og litt krydder. Det vart faktisk ein svært god smak av blandinga.

Annonsørinnhold

Oversikt over salgene: De beste kuppene nå

I morgon skal eg veg igjen på slikt ein må. Yngste har ein sommarjobb ho skal innom. Eg håper eg er opplagt til å dra opp på setra når eg kjem heim. Den må vaskast. På tysdag tenker vi oss dit for overnatting, og dagen etter er det ein slik seterdag med sal av rømmegraut og vaflar. Så da vil det nok verta ein arbeidskrevjande dag, om den ikkje regnar vekk. Ikkje dei beste varsla.

Torsdag er det nokre timar i bøkene si verd att. Etterpå har eg tenkt å ha gjester og må ha det meste klart til eg kjem heim.

Men no skal eg ikkje masa meir om veka mi. Den kjem, og den går……..og neste søndagskvelden skal eg senka skuldrene og kruse roleg gjennom siste veka fram mot ferie. Det er plana.

Og veka som har gått har vore hastig………og eg hugsar mest ikkje korleis, men fredag var det endeleg sol. Og det var fint å sjå ut. For da sat eg inne og såg ut på finvêret. Da var ein nabo og slektning ført til det som blir kalla den siste reise, men eit så stort oppbod av folk at ingen har sett maken. Han var ein triveleg mann.

Så slik kan eg sjå både attover og framover i tid ein søndag i juli.

Kvar kjem det frå alt regnet? Når sola ikkje er framme? Er det ikkje sola som skin på sjøen som lagar fordamping? Som blir regn? Korleis kan regnet lagas utan damp?

I dag (som var i går) vakna eg til drypp, drypp. Eg sette meg inn i bilen til drypp, drypp. Eg kom heim til drypp, drypp. Elvane fossar kjempestore. Det er regntungt.

Annonsørinnhold

Hoka på salg: Kupp årets modeller til nedsatt pris

Boffen vil ikkje ut, han protesterer skikkeleg. Men da eg fortalte at jentene kjem heim spissa han øyra og sprang bort til vindauga og klynka. Dei sit på bussen og reknar med at når dei går av kjem han ut for å villa møte dei.

Eg har kjøpt inn til ein noko spesiell kyllingfaitas. Fann oppskrifta inn på ein blogg forlenge sidan, men hugsar ikkje namnet på bloggen. Men denne oppskrifta har vore bruka mang ein gong. Den er med både ananas, aioli og koriander……men akkurat no hugsa eg noko eg har gløymt……spekeskinka.

Elles har eg lånt fleire dvd’ar.

Kjenner denne sommaren med så lite sol tynger. Ein sommar eg hadde eit ynskje om skulle gå fort. Men eg såg den for meg i sol da ønsket vart produsert. Vente i sol er ikkje det verste ein gjer. Vente i regn vert noko heilt anna. Liksom alt regnar vekk.

Eg er lei av å ha strekt og styra. Lei av den svake hukommelsen som lagar usikkerheit. Lei av usikkerheit. Lei av å snuble i andre sine avgjeringa. Lei av avslag om slikt som skulle gå min veg og krav som går mot meg. Eg har lyst til å reise meg opp, rista meg kraftig og gå min veg. Frå alt. Berre gjera det eg vil. Utan alt ein må ta og ingen av dei ein møter på sin veg summerer og forstår rekkjevidda av. Men trur kanskje det er sunt og bli såpass lei. For gjennom dette kan ein verta ein betre forvarar for seg sjølv.

Tenkjer eg medan regnet plaskar ned. Og utan det gjev så mykje forståing til den som les.

Det kjem dagar med sol igjen og dei dagane gler eg meg til. For eg skal styra skuta både i regn og sol. Medan eg speidar mot horisonten for skjær og båe. Og medan livsvindane stryk over meg og set spor.

I dag er ein ny dag. Det har vorte fredag. Det er endeleg opphaldsvær. Eg vurderer ein snartur ut før dagen startar, men ser klokka er for mange. Så får nøye meg med dusjen før eg kle meg i svart. Dette er ein slik dag ein gruer seg til. Ein nabo og eit søskenbarn til far min er borte for alltid. Foreldra mine kjem seg til kyrkja på eiga hand, men skal være der for hjelp og støtte – bokstaveleg talt. Faren min har ikkje balansen lenger.

Så det skal være godt når denne alvorsame dagen er vorte kveld.

I dag er eg berre enkelt og greitt skikkeleg introvert. Av og til er det skikkeleg godt.

Annonsørinnhold

Netthandelen tømmer lageret: Siste sjanse på kvalitetsvarer med opptil 75% rabatt

Ein morgon har gått over i dag. I ein grå dag. I dag har sola gått attom skyene, eller skyene gått framom sola. Har ikkje så mykje å seia korleis det er, resultatet er uansett akkurat det same.

Eg vakna til ei melding på mobilen. Eit avslag. Kjende eg vart frykteleg lei. For no vert det eit resultat eg ikkje ynskjer. Dette er på vegen for å byggje opp att energi. Kjenner det er godt og ha denne dagen. Ha dagen for meg sjølv. Berre i selskap med meg sjølv.

Eg har alltid vore glad i folk. Frå da eg var lita og gråt når dei som vitja oss drog.

Men eg er også enormt glad i tida for meg sjølv. Der eg ikkje treng å være noko for andre.

I dag treng eg ein slik dag. Ein dag til å være snill mot meg sjølv.

Likar du slike dagar for deg sjølv?

Av dei ting eg gjerne vil er rydding og noko vasking i huset har nok vore på plass. Og så har eg lova meg sjølv ein tur ut.

Ein tur på tur.

Boffen og eg.

Det blir han glad for.

Eg også…

Eg sit med føtene høgt, høgt og kjenner langt inn i det inste at YES, no var dagen over.

For nokre dagar er slik at det er bra dei er over. Det prikker i føtene etter rimeleg aktiv i dag. Og eg kan kryssa av at alt gjekk bra. Nok mat, fint vêr, kunne vært fleire oppmøtte – men fornøgd med over åtti besøkende.

Annonsørinnhold

Superkupp innen sport og friluft du gjør nå

I morgon er det fridag……….og i overmorgon.

På heimturen stakk eg innom foreldra mine. Dei fekk sjokoladekake og eg fekk kaffi.

“Skal vi køyre oss ein tur” sa eg.

“No må du berre roa deg ned” sa dei.

I natt skal eg sova godt.

På tur heim måtte eg stoppe bilen alt i eitt.

Så vakre himlar.

Så vakkert.

Berre så vakkert.

Vil du sjå?

Eg vil i allefall vise………sjølv om det berre var mobilen å bruka.

 Vi seglar i veg mot framtida……..både eg og andre. I sol og regn. Med sommaren i ermet, der den leikar gøym og leit……….

No skal eg fortelja noko svært overraskande, og som eg kanskje ikkje har nemnd tidlegare……og det er at i dag regnar det her hos meg!

Annonsørinnhold

Hoka på salg: Kupp årets modeller til nedsatt pris

Eg vil nok tru at for deg som har lest bloggen min meir enn eit par gong skjønar ironien i dette…….sjølv om og har sagt at “ironi bør ein ikkje bruka når ein skriv”……ja, så slår eg til.

Altså……..DET REGNAR!!!

Men rett skal væra rett, det har vore opp til fleire dagar utan regn. I helga for eksempel. Da var det sol. Både laurdag og søndag. Fredag hugsar eg ikkje, men det var sikkert vêr da også. Eg hugsar faktisk ikkje kva eg gjorde på fredag. Men eg gjorde sikkert noko.

På laurdag køyrde eg til Trondheim. Og eg tok så mange…….og heilt sikkert utruleg fine bilete. Da eg kom heim om kvelden, seint – og eg burde ha lagt meg…….. ville sjå på ALLE dei fine bileta. Og sette minnebrikka i pc’n. Det einaste om skjedde var at det kom opp ein kvit firkant, og den ba meg transformera brikka. I tillegg fekk og beskjed om at da forsvann det om var på den. Etter det var liksom ikkje noko artig. Eg fekk ikkje lyst til å skriva blogg, ikkje noko fekk eg lyst til eigentleg.

Men vi feira fødselsdagen til mellomste søster mi og den eine dottera hadde stått for å grilling. Og det var noko ho kunne. Søster mi gjekk i eitt med veggen………ho hadde akkurat same farge på kjolen som på veggen. Berre det tok eg mange bilete av…….sukk……

Vi hadde det hyggeleg.

Søndag måtte eg tidleg opp, eg hadde handla for vaffelsal i lange banar. Og folk kjøpte både vaflar og dei skrytte av dei og. Oppskrifta fann eg på nett……..så takk til nettet.

Da eg hadde gått over alt og låst, køyrde eg heim. Ryggen var i kranglehumør. Eg hadde ein tanke i hovudet…….SOLSTOL – . Vel heime reiste eg den opp, sette meg i den og la meg attover. Og dermed var eg borte. Den søvnen der smaka det meir enn godt av. Før eg henta yngste på bussen da kvelden mest var natt.

I dag viste temperaturen over tjue grader under den overskya himmelen. Eg rakk å henga ut nokre klede før eg måtte ta dei inn. Og så fall temperaturen og vi var på han igjen…….

Elles har eg køyrd yngste på jobb, og eg har gjord slik ein gjer, sjølv om eg ikkje skulle gjera slikt i dag. Og når eg først var på farten køyrde eg framom foreldra mine. Der var yngste søster mi og dei hadde akkurat set seg til kaffibordet. Eg nøyde meg med ein kopp svart kaffi. No har det vore både vaflar og vaflar på søndag, og ein boks øl på fredag (……aha, det var det eg gjorde på fredag……drakk øl). Da er det på tide med moderasjon. Altså berre ein kopp kaffi. Og snart er det middag. Laks i folie, har pakka inn både frosne erter, sopp, søtpotet, cilie, kvitlauk og gresk youghurt. Så det blir spanande om fell i smak.

Slik har dei siste dagane trilla ut i historia i all enkelheit.

Dagane har hastverk. Dei skal heile tida vidare. Og eg heng med som best eg kan i sol og skygge, i regn og kuskitlukt.

Da eg vakna i dag regna det. Og eg kunne ikkje forstå kvifor eg ikkje tok inn kleda frå snora i går kveld. Kanskje var det rett og slett fordi eg var sliten.

For gårdagen sto opp med sola. Vakkert venleg sildra strålane utover dagen. Men slikt var ikkje å dvela ved. Så etter ein romsleg frukost med tida i handa bar det ut på hjul. Først var det ein stopp på denne vakre staden. Eg fekk knipsa nokre bilete før eg fauk vidare og rakk akkurat ferga.

Bommen hadde gått ned, men dei tok den opp att.

I Kristiansund var arbeidsgjengen godt i gong. “Er det vaska i omnen” spurte eg, “er det vaska attom”. Jau, dei hadde vaska både her og der. Dei hadde vore flinke og var nok ein aning lei.

Heilt til å forstå.

Vi pakka inn i bilen eske etter eske. Eit puslespel på høgt nivå. Eg gjer nok lurast i å ikkje vise korleis det såg ut da alt var kome inn i bilen. Men vi fekk alt med, nær så skohylla. Den kan nok vera grei å finne for neste hybelbuar.

Men før vi var heilt ferdig såg eg inn i kjøleskåpet………der var det hukommelsessvikt.

Men til slutt var vi ferdig og til og med det kalde skåpet. Jentene og eg tok ein matbit i full fart før turen gjekk heim att. Vi hadde forresten ein nokså mislykka softis leiting før ferga. Etter tredje forsøk ga vi opp.

Vel heime vart både yngste og eg overraska…….ho fordi ho var så glad for at ho var heime, og eg fordi ho var så glad fordi ho var heime……… Stemmeleiet hennar gjekk nokre oktavar opp. Men det var riktig koseleg å ha begge jentene sine heime.

I dag da eg kom heim i regnet låg eimen av kuskit over jorda, og kleda hang ute…….men da kom dei inn………og kanskje hadde ikkje lukta rekt å festa seg så eg slepp oppattvask.

Etter middag og før mellomste reiste attende til Trondheim, måtte eg knipse litt desse unikuma av nokre dotrer…….er det ikkje det dei er desse jentane og gutane vi har fått blitt kjend med og fått under vingane våre nokre år…..??

For å dele tida enno litt meir med ho som reiste køyrde vi likegodt til Kyrksæterøra så ho tok bussen der i frå og vi fekk ein ekstra halvtime saman.

Og til slutt gjorde yngste og eg noko som ei reflektert og oppegåande mamma og mor ikkje gjer saman med attenåringen sin……..vi leita opp eit solarium i regnværet og rett og slett tok SOL.