Gutar var ein gong noko som opptok meg stort. Noko spanande og uutforska.
Eg var svært sjenert da eg voks opp. Men min eigen vilje hadde eg. Til og med svært godt.
Det var ikkje sikkert eg sa så mykje, men eg visste kva eg meinte og kva eg ville.
Det forundra meg at eg var så to forskjelleg personar; den heime og den borte.
Heime hadde eg tryggleik og var den eg var. Borte vart det verre. Innrømma noko så fortærande at ein var sjenert gjekk heller ikkje. Så ein fekk skjula det så godt som ein kunne.
Noko anna var at etter som eg vart eldre syntest eg gutar…….., eller nokre av dei, var verdt å kika nærmare på. Men med sjenansen var det ikkje så mykje å gjera anna enn å venta på å bli plukka.
Bygdefestene var ein fin arena for slikt. Eg hugsar første gongen eg hadde vore på fest. Mellomste søstera mi kom inn på rommet mitt om morgonen å ville veta
“gjorde du slik som dei gjer på film?”
Eg gjorde meg ein tanke kostbar før eg måtte ut med det.
Eg hadde KYSSA!!!
Og litt beskjemma fortalte eg at det hadde vore to. Det var eigentleg mest usømeleg. For sømeleg var eg.
Faktisk vart festane måla ut etter om eg hadde kyssa nokon. Ei fest utan kyss var liksom ikkje ei bra fest.
Men så var det han stakkaren som følgde meg heim, vi møtte nokre andre og han presterte å seia at
“æ følje dåtter åt sjefen…. “.
Eg vart mest like sint som ein okse som får ein raud klut vifta framom seg.
Men eg stanga ikkje fysisk.
Stakkaren var nok ikkje av dei tøffe han heller, og noko skulle han vel seia. Og så kom noko så idiotisk ut.
Eg prøvde nok å seia noko om at eg var som andre og familien min var også det sjølv om vi åtte denne arbeidsplassen.
Eg prøva å stange med orda for å få inn fornuft i tankebanane han hadde.
Ein annan gong var det ein som ville meir enn å kyssa og klina. Eg var fast bestemt på at dette skulle eg ordna opp i sjølv og koma meg ut av, så eg sloss for at viljen min skulle sigra. Så da dei andre kom å banka på sa eg ikkje eit knyst om at vi var to med forskjelleg viljar attom døra.
Det ville berre vera kjempeflaut.
Til slutt kom eg meg ut, ut gjennom døra og opp på vegen etter og ha vunne kampen.
Søskenbarnet mitt kom akkurat køyrande i ein bil og stoppa for å høyre om eg skulle sitja på. Han snudde bilen så da vi køyrer forbi der eg hadde kjempa kom han som eg hadde kjempa mot.
Søskenbarnet stoppa og spurde om han også ville sitja på.
Han sat seg inn også sa han
“ho der er så sint ho”.
Søskenbarnet mitt drog litt på smilet og sa
“er ho det?”
Kleda i uorden tala vel og sitt språk. Og noko meir vart ikkje sagt om den saka.
Eg slutta nokså tidleg å dra på bygdefester. Sjølv om eg lika å kysse likte eg ikkje denne fangsmetoden der ein eller annan fyr fann ut at deg skulle han ha, og så starta kampen. Og eg visst kva eg ville og kor grensene mine gjekk. Riktig nok opplevde eg ikkje eit så kraftig åtak som den gongen eg vart omtala som ho som var så sint. Men å bli drege tvers over eit dansegolv mot sin vilje hadde eg heller ikkje sansen for.
Etter kvart forandra eg interessa, ikkje for kyssing..men for gutane. Gutane var ikkje meir interessante. Der i mot menn, menna var absolutt interessante. Og til slutt gifta eg meg utan at det vart enden som i snipp, snapp, snute……..
ja livet er forunderlig,koselig å høre hvordan din ungdomstid utspandt seg )) og slik ei vakker brud du vart selv om det ikke varte evig ))
Artig å lese fra ungdomstiden din.
Det er ikke alltid så lett med disse guttene.. og det blir ikke særlig bedre når vi er voksne heller..
Vakker brud var du iallfall 🙂
Bra du var sint DEN gangen! En vakker brud var du….og du så så lykkelig ut…DER og DA. Så får det ikke hjelpe om det ikke varte evig! 🙂
karidansen: Hadde ikke noe annet valg enn å bli sint, for kroppen var min og den bestemte jeg over.
Tror jeg syns det var artig å være brud….takk….sjøl om jeg var trøtt husker jeg…for brudekjolen var ikke helt ferdig før det lei litt utpå :)).
baremegoglivet: Takk…hadde en ide om at jeg skulle vært tynnere.
Guttene kunne være litt problematiske ja :).
fruensvilje: Takk….egentlig ville jeg gifte meg i en sort brudekjole inne i en stor skog…men gikk for “bløtkake” modellen fordi alle var “normale” :)).
Artig å tenke tilbake. Du har da i hvert fall ben i nesa, som vi sier her!
Vakre bilder av deg. Den hvite skidressen skulle jeg gjerne ha hatt i dag! Ha en fin dag!
natheless: Visste nok hva jeg ville….men det vises ikke alltid utenpå slikt ;).
Skidressen og nesten alle klærne på disse bildene i dette innlegget har jeg tegna og laga sjøl, så det først i etterkant…og nå har jeg ikke en gang en symaskin :)))).
Men du burde jo designe og sy, så flink som du er! Lekker var jo den dressen i dag også!!!!
natheless: Takk :)…..jeg utdannet meg til designer….men symaskina og jeg var ikke vedens beste venner.
Øve, øve. Jeg har slitt ut et par maskiner jeg, men etter år med søm til familien og meg selv, ville ikke nakken mer. Nå syr jeg bare litt om jeg har lyst, og det er koselig. Artig med bilder, for jeg kan også se på ting jeg har tegnet og sydd opp gjennom årene.
natheless: Kan du ikke lage et innlegg på det, vært artig og sett :)))).
Jeg skal tenke på det, og kanskje det kommer et innlegg om det en dag!!! Takk for tipset!
natheless: Har vært artig :))).
Nydelige bilder! 🙂
tanketromling: Takk, så hyggelig :).
Noe kontakt med eksen din?
tanketromling: Vi har barn sammen og da må en ha kontakt :).