Det er vakkert om hausten. Spesielt når vêret er fint. Vi er heldige slik, denne hausten.

I går hadde eg fri utan å ha fri. Eg skulle køyre mor mi til augnelege. Vi hadde nokre ærend etterpå. Blant anna ein tur innom helsekost. Eg kjøpte nokre produkt, men eg kan skriva om det seinare….om eg ser dei gjer ein forskjell.

I dag var det arbeid. Møte. Av og til kan eg verta stressa over ting som eg skal i gjennom. Det brukar likevel å gå bra.

Når eg var ferdig med det eg skulle tok eg meg tid til å nyta. Ta meg ein runde og festa deg eg såg til den digitale verda.

Tenkjebenken.

Den sto der den vart plassert med retning mot dei sju hav.

Fleire som har fortelt at dei hadde oppdaga den og gjort akkurat det den inviterte til, setja seg ned og let tankane flyte.

Det gamle naustet, eg er så glad i dette motivet når floa står høgt.

Himmelen viste mest fram ein engel syntest eg.

Heim igjen køyrde eg med lydboka på, og vegane kunne ikkje verta for lange. Så den bortimot timen det tok å køyre heim var eg ikkje på Nordmøre, men utanfor Namsos.

Da eg køyrde langs min fjord var det ikkje mørkt og ikkje ljost. Og eg kjende det i kroppen kva eg skulle. Inne skifta eg til passande klede, tok på meg joggeskoa og refleksvesten. Og misteren med dei brune auga sette seg sporenstreks ned for å få bandet på seg.

Etterpå vart det tv, blomkålsupe og til slutt no grøn te.

Eg skriv med meditativ musikk på øyra.

Livet, det er ikkje så verst det.

God natt til dykk som er oppe og godmorgon til deg som kanskje finn innlegget mitt i morgon.