Den blå himmelen forsvann inn i regn og uvêr. 

 

Sykkelen eg leide vart sykla attende i dag. Det å leie ein sykkel på slutten av november var visst ikkje noko sjakktrekk.

Ikkje var det lys på den heller, så eg måtte konsentrera meg på sykkelturen attende.

Natta etterpå orka eg mest ikkje røre på ein finger. Eg var slått skikkeleg ut. Feber på 39 saman med ledd som svikta er ikkje ønskesituasjonen. Heile kroppen var eit monstrum.

Eg sov og sov og sov.

At ledda er eit problem er ikkje så rart, eg måtte slutte med den biologiske medisinen pga. av auge som fekk ein negativ reaksjon. Men det er slikt som skal arbeidsast med og finnast meir utav. Så klart litt kjedeleg at det vert slik når ein har ferie.

Men når ting først skal være som dei er, så er eg i dei beste hender. Trur ikkje eg har opplevd så mykje omsorg nokon gong. Eg vert pleia etter alle kunstens reglar.

I dag er eg halvveges i ferien. Eg er oppe igjen. Så ting går framover.