Dagar kjem…og går. Fjerde juledag, femte… men kva for dag er det?

Har kjent på forvirring.

Annonsørinnhold

10 rimelige europeiske storbyer du kan reise til nå

Når er torsdag og når er laurdag. I går trudde eg det var onsdag, men det var det ikkje. Laurdag og nyttårskvelden, tenkte eg for nokre dagar sidan. Skal eg på arbeid tenkte eg, men så var veka over.

Slik virrer eg på slutten av året.

I dag krekte eg meg ut av senga utan ei plan. Medan eg stressa med tankar i hovudet. Skulle eg det og skulle eg slik-. Medan kroppen var eit håplaust sørgeleg kapitell.

Yngste ville gjerne kome attende og kjekt sa eg at eg kunne henta henne kombinert med nokre ærend. Men eg hadde ikkje ein gong tiltak til å spørre, men til slutt fekk eg sendt ei melding.

Ho ville være hos faren ein dag til.

Og så vart eg bedt på kaffi samtidig som eg tenkte; eg må ut.  

Det vart begge deler. Kaffibesøket var koseleg, med musikk, talgljos og kaker.

Etterpå tok eg på meg ein julegåve, ein av gåvene eg fekk frå sonen.

Ein jakke.

Innom hadde eg ei ullskjorte.

Det var akkurat passe. Gåturen gjorde godt. Til tross for at mykje med meg ikkje er….det har eg visst allerede sakt noko om.

Etterpå kom eg etter at skulle eg få handla til foreldra mine, så måtte det skje i dag.

Og slik vart det.

Dei er glade for besøk. I kveld syntes eg at alderen deira var meir tydeleg.

Men det er altså fredag. I morgon henter eg yngste og gjer nokre ærend. Søndag har eg invitert til brunsj. Nyttårsaften vert det ein tur til Trondheim, både ei vitjing hos mellomste søster og hente min gode ven på Værnes. Og så heim til middag med rødvin, talgljos og slikt.

Da skal det være måndag. Og først onsdag startar kvardagen.

Det var slik det var.

Og no er fredagen gått over til laurdag.

Orienterer du deg kva dagen heiter i denne søte juletid?

Der kom natta. Den er der plutseleg. Søndagen forsvann inn i historia. 

Plana var å legga seg tidleg og så stå opp i morgon for å finna ut av dagen.

Annonsørinnhold

Netthandelen tømmer lageret: Siste sjanse på kvalitetsvarer med opptil 75% rabatt

No er det for seint.

Kvelden går så fort. Og når eg oppdagar at det var søppeltømming i kveld, ei veke før det skulle, da var det berre å gå i gong med rydding. Så no står det berre att å vaska kjøleskåpet.

I dag kom eg meg ut litt lengre enn vedbua. Eg tok med meg smultringar og besøkte foreldra mine.

Vi drakk kaffi og snakka til mørket kom.

Gjorde nok godt for oss alle tre.

Heime att monterte eg ferdig ein genser. Den var eg godt fornøgd med.

Har att garn og tenker å strikka skjerf til.

I morgon har eg tenkt på handling og bytur, men er kanskje for slapp enno. Kanskje eg skal ta nokre timar på arbeid, og så sjå an.

På tirsdag er det eit møte, eg har meldt meg på ein julelunsj som eg er usikker kva for dag er.

Ellers må eg få unna meg opp til fleire ting før juleferien. Får håpe at i morgon, i morgon så fyk eg avgårde som eit prosjektil.

No skal eg drikka opp teen min og så eg det rett i seng. 

Formiddagen er lang, sjøl om den er oppbruka. Eg sorterer. I tankar. 

Himmelen er blå, fjella skin kvite med sol på.

Annonsørinnhold

10 rimelige europeiske storbyer du kan reise til nå

Eg vurderer solhelsing i dag. Om eg greier å gå ned på knea.

No får kroppen til å oppføre seg!

Kom på eg hadde gløymt å ta sprøyta for leddgikta. Kanskje derfor. Derfor fekk eg teke den i dag, nokre dagar på overtid. Kortisonbehandlinga startar eg nedtrapping på i dag.

Det er bra.

Eg kan ikkje fordra å putte alt dette inn i meg.

Men eg vil også fungera.

Skal skrive til legen om ståa i dag. Om sjukemeldinga skal forlengast. Trur eg vil prøva meg på jobb, så mykje som står og ventar.

Førjulstid.

Kos og kaos. Kaos og kos.

Grønkåldrikke, oppskrifter, vitaminpiller og baking.

Eg kjenner på at eg koser meg også.

I kaoset.

Jul, jobb, kropp og ingenting heilt på stell. Faktisk det meste att. Men det er mitt liv. Mitt uperfekte liv som er perfekt for meg.

Og det må seiast, eg har alle desse små tinga eg går opp i. Mitt reknestykke som skal gå opp, ha ein balanse. Utanfrå kan det sjå ut som dette ikkje var eit så godt oppsett. Innanfrå er det eit riktig bra.

Hurra for livet.

Det er ikkje eit glasert kakestykke med rosa fyll på. Livet er til å settta tennene i og fortære. Det er kos og kaos.

Ha ein nydeleg dag. 

Måndag og kjøring både nord og sør. Etter helse og gode dagar. 

For eg er ikkje i julefokus og julemodus. Gjer nokre tapre forsøk. I dag kom eg på å tenna adventsljos.

I gårkveld baka eg lyst brød.

Men kroppen har gått til streik. I dag var det time hos lege, og alt gjekk slik eg tenkte. No har eg henta ut på apoteket det eg må pakka i meg. Tenke resultatet viser seg allerede i morgon. Om å få kroppen min attende til bruk. Og da kan eg fortsettja med solhelsing, baking og juleforbereding 

.

Så da blir det jul i år også.

Har du eit godt samarbeid ned kroppen din?

Det eine kan føre det andre med seg. Og gjorde ein slik eller slik-. Men uansett, det blir som det blir. 

Og kvelden kan bli lengre enn lang og føre til, ja rett og slett føre til råning. Eller kanskje skal ein ikkje køyre så langt da, for å kalle det det-. Og kanskje er det ikkje damer i femti og seksti åra som driv på…. 

Annonsørinnhold

I butikk nå Årets fineste sommerkjoler

Dagen starta greit, så greit som det kan gjera det om dagen. Det dukka opp ein middagsinvitasjon som virka rett så koseleg. Mellomste søster med mann kom utover og inviterte begge oss andre to søstrene til lutefiskmiddag heime hos mor og far. Takka så klart ja til noko så hyggeleg.

Da eg skulle køyra opp attmed foreldra mine, kom yngste søster ned vegen med bilen sin. Ho hadde eit innbitt uttrykk.

Det er bratt opp der foreldra mine bor, så ho hadde ikkje klart å kome seg opp. Eg ba henne sette seg inn hos meg, så skulle eg prøva.

Så tenkt som gjort. Og opp kom vi.

Der kom mellomste søster ut å skulle hjelpe yngste gjennom snøen som har lagt seg. Eit føre som passar dårlig til ei med MS, som er skjebna til yngste.

Eg ga dei nøkkelen til bilen og tok med meg varer som skulle inn. Tenkte eg måtte huske på å få nøkkelen att. Men det gløymer eg. Det gløymer vi alle tre.

Da mellomste og mann var på tur heim og vi to andre skulle reisa attende, kom eg på det.

Nøklane!!!

Og det er ikkje så lenge sidan dei der nøklene hamna i Trondheim.

Ugh og arrrg!!!

Dei var ikkje komen så langt, men langt nok. Nøklane vart plassert på ein bensinstasjon og vi to andre fekk nokre timar landeveg på 0-føre.

Og ein kan spørre seg, løner det seg å være snill?

Hadde eg ikkje stoppa for yngste, hadde ikkje dette hendt.

Men – vi hadde ein hyggeleg middag. Ikkje så ofte alle tre søstrene er samla, så det var nok likevel verdt det. Men noko smultringdeig, som eg hadde planlagt å laga da eg kom heim, vart ikkje noko av. Og eg sa til oss alle tre; at vi måtte prøva å være meire etterrettelege.

Råning på glatte vegar passer ikkje like godt for vaksne damer med både den eine og andre skavanken. 

Der kom han labbande med byttet i munnen. 

Målretta kom han rett mot meg. Fangsten var gjort på eit av soveromma. Han kikka på meg, men kva som gjekk for seg inne i hovudet er ikkje godt å seia.

Annonsørinnhold

Vårens fineste jakker

Vi lo.

For synet og handlinga var så pussig. Vi kunne berre vera glad for at skinnet var utan innhald, berre eit skinn som har heldt i rundt ein sau.

Ein gong.

Boffen synest skinn med levande liv inni er skremmande.

Heldigvis.

Men plutseleg å fange eit av saueskinna i huset vart ein greie denne dagen. Saueskinn han aldri har brydd seg om før.

Har du eit kjæledyr som finn på rare ting?

Hei og hå, sa yngste. Ho hadde vore inne i skåpet sitt. 

Der hadde ho plukka fram ein dress av silke. Eit antrekk eg laga på åttitallet. Det kom ho sprettende med.

Annonsørinnhold

Netthandelen tømmer lageret: Siste sjanse på kvalitetsvarer med opptil 75% rabatt

Hoppa opp og ned.

-Og opp i sofaen der ho la seg til rette. Etter hoppa Miranda, sjefskatta. Å la seg til rette på henne som hadde lagt seg til. Kanskje ho visste at dette antrekket passa ho perfekt i fargane. I alle fall låg dei der å passa kvarandre som hand i hanske.

Over tretti år etter drakta var designa og hang i ein butikk i Markveien i Oslo. Og eg visste verken om mellomste eller Miranda, sjefskatta.

«Eg er glad du valgte mellomste og ikkje designlivet», sa han som er kjæreste, og klemte godt om ho i gamalt design.

For livet er ei merkeleg reise, det er ikkje sikkert det ein trur er det beste, er det-.

Så var den over. Denne hausten. Vi skal inn i det som er enno mørkare. 

Eit desembermørke som likevel vil tenna mange ljos. I glede, sorg og forretningsteft.

Annonsørinnhold

I butikk nå Årets fineste sommerkjoler

Men enno held hausten fast. Ein kan sjå ut på hausten. Tenke; er det slik det er-.

Skal ein verta slukt av dette? 

Hausten-.

Alderdom-.

Har ein mista friheita og er vorte prisgjeve hausten.

Slik kan ein tenke.

Men så kjenner ein det. At hjarta bankar. Bankar for ljoset, bankar for varmen, bankar for det som er fint. Det vare, det som åpnar opp.

Uansett. 

Kva er det ein vil? Ein har alltid valg. Og friheita til å være den ein er, den skal ein alltid ta vare på. Om det er haust, vinter, vår eller sommar. 

Gjev du deg friheita?

Eg trudde den var lysegrøn. Den var kremfarga. 

«No skal du sjå kva eg har kjøpt», sa han da de snakka på telefonen. 

Annonsørinnhold

10 rimelige europeiske storbyer du kan reise til nå

Han hadde vore på bruktmarked. Der fann han den.

Toalettkomoden.

Han hadde sykla med den heim.

-Fordi at ho skulle føle seg meire heim.

-Fordi ho hadde ein toalettkomoden med spegel.

Derfor hadde han kjøpt kommoden og sykla heim med den. Slik at ho kunne sminka seg framom den. Når ho kom.

Den var kremfarget.

«Det ligg ikkje noko i skuffene», sa han.

«Eg får legge att noko i dei, sa ho. 

No skal eg ikkje masa om helge som fyk og tid som går frykteleg..så hysj! Men det har vore helg.

Denne helga kom yngste heim. Da vi er på tur til besteforeldra vil ho gjerne køyra. Ho har vorte flink attom rattet.

Vi finn ut at vi treng pleie da vi var heime att, slik som ansiktsmaske og andre slike pleiegreier.

Så kjenner eg plutseleg på at eg vil vekk med hår. Hår oppå hovudet. Yngste hjelper meg.

Her slit vi ikkje frisørstolane ned for å seia det slik.

I gårkveld får eg ein telefon frå yngste. Ho er framme ved døra si i Trondheim.

“Mamma”, seier ho, nøkkelen til bilen ligg i lomma mi”.

“Ekstranøkkelen” seier eg kjekt, samtidig som det dukkar opp ein mistanke.

Det blir starten på ein leiteaksjon, gjennom alle lommar og sekker. For ekstranøkkelen ligg ikkje på plassen sin. Og ei sterk kjensle av at den ligg i bilen. Håpet om at bildøra ikkje vart låst blir knusa da eg tek turen ned til bilen.

Og eg som skulle tidleg på jobb i dag, det er mykje som skal gjerast. Men etter å ha kava utover kvelden, vart eg einig med meg sjølv at dagen fekk verta heime i dag.

Kanskje var det meininga.

Det var da eg hamna i eit akutt jålehjørne. Fann nokre rosa krullesaker fra gamle dagar. Dei vart snarra opp i det håret.

Nokre timar etter var det også vorte krøllar på utsida av hovudet. Dei inni synest ikkje så godt.

Så slik vart dagen i dag.

I kveld, etter mørket var komen, gjekk ei dame og ein hund att og fram på ein busshaldeplass. Bussen stoppa og dama fekk henta ut ein pakke.

Det var utruleg godt å pakka opp innhaldet. Ein slik liten dings er viktig.

I morgon tidleg skal den brukast, og eg kjem nok til å nyta å vri den om. Da skal eg krusa innover mot sentrum, og håpet er stort og breit om at det sit ein supereffektiv skapning attom rattet.

Da vil nok krøllane vorte glatta ut i ein streng topp.