Håper eg -. Få energien på plass. Full pakke minus alderstillegg. For det må eg nok ta med i reknestykket. Men elles skal eg OPP på min topp……
Dette som eg har vore i ei stund starta for lenge sidan, mest som i Det var ein gong……
For det var det. Det er lenge sidan eg starta med å strekkje meg sjølv.
Og for å helda meg til termologien “tar eg den, så tar eg den……sa kjerringa”. For det var det eg gjorde.
Og eit eller anna steg på vegen vart det for mykje. Og enno lengre framme skjønte eg det. Da hadde eg pressa alt for lenge.
Så eg virka ikkje noko særleg etter kvart.
Derfor vart eg sjukemeldt.
Ikkje heilt og i alt. Og prosentane har variert.
Etter eitt år heiter det ikkje sjukemeldt lengre, men det som skjer rundt det er ikkje tema her.
Men eg kan seia at artig er det ikkje å køyre utom vegen slik. Eg vil opp igjen.
Fort eigentleg.
Endeleg i vår skjedde noko som ga meg den beste oppturen til da. Opphaldet på Muritunet i Valldal.
Overlate til meg sjølv og attende til slikt som må utførast, produsertes det såpass mykje stress og eg såg dette ikkje gjekk den gode og rette veg.
Så etter kvart vart ei ny løype lagt. Og den er tredelt……heller, eigentleg firedelt. For vi vert følgt opp av Muritunet eitt år etter opphaldet . I tillegg har eg lagt til psykomotorisk behandling , samtaler og rørsle.
Rørsle
Eg trur at for meg er det viktig å kome seg ut. Eg tenkjer og trening, men eg trur ikkje eg er heilt der enno. Og i det siste har eg forstått at eg har alt for lett til å leggje opp eit alt for ambisiøst opplegg. Noko som kveler det eg er i gong med nokså fort.
Så no har eg i nokre veker avtale med ei som kjem heim til meg ein gong i veka. Dette er over kort tid, fire veker, men når eg gjorde avtale med henne ser eg det har funka mest perfekt. Avtalen eg har gjort er at eg skal ut kvar dag i minimum tretti minutt. I mitt hovud har eg plassert at den turen kan godt berre vera etter vegen med joggesko. For eg har alt for lett og tenkje på alle mulegheiter, så eg lagar forvirring hos meg sjølv. To dager på to veker har eg av forskjelleg grunnar valt å droppa det. Også har eg gått lengre nokre dagar. Så dette resultatet kan eg absolutt leva med.
Dette skal eg fortsetje med etter dei fire vekene er over. For å byggje energi er dette eit must. Og så har eg denne drøymen om ein lettare kropp, som eg og trur ikkje har hatt noko å seia for eit meir energisk liv.
Samtalar
Oppover åra mine har det skjedd ein del som nok har kosta – men som eg har følt eg har handtert. Men eg ser at gjennom alt har eg gløymt av å kjenne etter korleis eg hadde det. Eigentleg.
Og når orda mine vart borte ein periode skjøna eg at det ikkje var så bra.
Dei er attende, men likevel veit eg at ting har hatt ein tendens til lett å gå den vegen som eg i utgangspunktet ikkje har ynskja. Kanskje eg brukar for mykje energi på tankar rundt dette, tenke eg.
Eg hamna hos ei psykisk sjukepleiar som eg fekk god kjemi med og snakka meg svimmel til.
Etter tre gong er eg litt usikker om kva som kjem ut av samtalane. For eg har ikkje angst, er ikkje deprimert og slit ikkje med noko anna enn at eg vert for fort sliten og at det går ut over husken og konsentrasjonen. Eg fekk i siste timen ei føling av at eg kanskje skulle hatt dei problema for å passa inn i modellen dei går ut i frå.
Eg skal dit om ein månad og får da vurdere.
Psykomotoriker
Det er nok her eg har fått den mest positive overraskinga.
Og har mest forventningar til.
Første time gjekk ut på samtale om kor i kroppen eg hadde problem. No kan fort kropp og problem kjeda meg, så eg gløymer og følte meg mest idiotisk, for eg kom ikkje heilt på problema like etter ferien or uten stress følte eg det meste var bra………men ryggen kom eg så klart på.
Psykomotorikeren starta å sjå på føtene mine. Korleis dei var plassert på underlaget. Det viste seg at eg hadde permittert terne, dei var ikkje i funksjon. I tillegg sto eg med bøygde kne fekk eg vite. Og at eg hadde problem med ryggen var ikkje rart fekk eg og vite. Heller ikkje at beina er konstant opphovna.
Så no er eg i gong med øvingar for føtene. Eg fekk beskjed om å sage over eit kostskaft, for det er treningsverktøyet mitt. Det er forbaska vondt å gjera øvingane, så i starten fekk eg dei ikkje gjort. Da vart han streng og mest tok opp pekefingeren.
Men eg skjønar. Så no er eg i gong.
Og eg er så glad. For får eg berre undersottane til å stå som dei skal trur eg på eit betre liv.
Muritunet
Oppfølging med samtalar enkeltvis og felles med gruppa frå Muritunet på Skype. Og to dagsturar skal vi dit, eit om eit halvt år og eit når året er gått. Og fokuset er rørsle og mat.
Så slik et eg i gong for å byggje energi. Og eg føler eg er på rett veg.
I tillegg har eg tenkt at tida -, tida tinga tek skal ikkje få det store fokuset.
Men progresjon vil eg sjå fordi……
GOdt å komme seg ut litt hver dag 🙂 Jeg tror det er alfa omega for å få et liv med energi. Jeg trenger også å få tid til det igjen. Man har lett for å gå seg bort i stressfulle hverdager… Håper du får en fin søndag <3
frodith: Ja, det er det er nok alfa omega.
Dette stresset er ikke av det gode, men litt er greit :).
Her har vi hatt en aldeles fantastisk sommer-i-september-søndag.
Ønsker deg en nydelig søndagskveld<3.
Tror nok det er viktig å ikke “gape for høyt” ja..jeg kjenner meg jo veldig godt igjen her..og tror man ikke skal tenke for mye på å bli “frisk”igjen..men gjøre noen små positive ting når en orker..og om en ikke orker gå tur..bare være litt ute sitte ved et vann eller noe så er det bra også :)..man vil jo så veldig gjerne være i form og ikke bekymre seg så mye 🙂
Jeg har også rulla føttene på slike stokker…og trent på å kjenne at jeg står på føttene og ikke bare stresser i vei 🙂 Lykke til med veien videre og stor klem fra meg <3
Dette ser lovende ut, viktig å skynde seg sakte. Men en må også godta på en måte at en aldri kommer tilbake til der en engang var, det er ikke så farlig og er lett å leve med. Målet må jo være å ha mest gode dager, men at gode dager kan være så mangt.
Lykke til videre med å finne din egen balanse, den du kan leve godt med. Klem
En halvtime ja, det hørtes lurt ut, jeg må snart ta meg selv inakken jeg også. Og har du sjekket om du er en av de som har utfordringer med stoffskfitet eller b12 eller dvitaminer for du høres ut akkurat som jeg har det, med manglende energi og dårlig stressmestring.
Så flott at du setter ord på dette. Tror du kan hjelpe andre også her. Vi må “åpne” øynene og begynne et sted. Du fikk Muritunet først, og så jobber du videre. Det å “bare” snakke er sunt tror jeg, man får liksom luftet sjel og sinn! Lykke til videre, med et skritt av gangen. Tror det er lurt å ta det sakte, men sikkert!
annebe: Har nok gapa i de høyeste laget nå antagelig…..har ikke vært her inne på lang tid. Har nok litt lett for å styre på.
Hjalp rullinga…..jeg glemmer så lett å huske at øvelsene skal gjøres. Men har tro på dette.
Takk skal du ha klemmer tilbake :))).
Inger: Det er så klart gode dager vi alle vil ha, håper etter hvert en forstår egne grenser. Ikke helt lett det syns jeg.
Men takk skal du ha :))). Klem:)
Mariann Sæther Tokle: Ikke alltid like lett å få tak i sitt eget nakkeskinn :)))).
Har vært mange sjekker oppover årene, regner med det meste er sjekket. Men kan spørre legen når jeg skal dit neste gang.
natheless: Takk skal du ha. Men det er ikke lett å skjønne hva som er sakte nok, for jeg vil så mye :))). Denne uka har vært mislykka i så måte. Men har lagt i fra meg noen må’er i neste…så er fornøgd med det valget.
Du er i gang ,og sakte men sikkert vil du nok komme inn igjen på den rette veg :)) ting tar tid og for att ting skal bli en del av resten av ditt liv,ja da er det nok greit att det går sakte men sikkert fremover :)) da er det enklere å leve etter det nye resten av tiden :)) lykke til
fruensvilje: Takk, dette skal bli BRA :)))).