Den gamle turbuksa gjekk ikkje på…..nei, vel…..så berre ligg inni skåpet da di dumme bukse. For eg trur det var den største kvielsen. Kva for klede…..
……skulle eg ha på meg i dag?
For tur uti havgapet på ein dag i slutten av oktober er ikkje heilt det same som tur i juli.
Men etter turen i dag var eg sigerherre over det meste.
Vi skulle veg å sjå på ting i eit gamalt naust. For naustet skulle kanskje rivast. Kan hende var det noko som burde takast vare på -.
Eigedomen var seld til noko som kunne sette i gong med storveges renovering.
Eg fann meg klede og eg greidde både kome meg i- og ut av båten, klatre berg og stige. Eg var heilt i den sjuande himmel over kor bra det gjekk med alt eg kvidde meg til.
Og det som gjorde denne turen spesiell var at eg var her på denne staden som lita jente. Eine morbroren (bror til mor) tok meg med ein gong han var her på vitjing. Det budde ein gamal mann i dette huset ut mot havet. Eg hugsar eplehagen, ei dør oppe på veggen utan trapp og inne eit langt bord med mange ting, slik som briller…..eller kanskje var det lorgnett…..gamalt fotoapparat, papir, klokker og bøker.
Rotete og interessant.
Nedanfor huset var det strand med kvit sand. Eller eigentleg hugsa eg to små strender med kvit sand. Og huset hugsa eg som langt og kvitt.
Mannen, som eg seinare fekk vite var halvt syskenborn med morfar min, lærte meg å bøte not da eg var i starten av tenåra. Den kunsten hugsar eg ikkje lengre.
Denne staden fekk eg sjå att i dag. Det er rart å få konfrontert minna frå barndommen og notida. Den stemmer ikkje heilt. Huset var ikkje langt, men bredt. Fjellskrenten attom huset er ikkje med i minnet. Men ein vakker stad var dette med vaksne augo også. Ein fantastisk vakker stad.
Heldig er dei eigarane av dette paradiset. Berre dei ikkje øydelegg med strøm, vatn og veg fram.
Vi for attende med nokre få ting. Eit par av tinga var merka med namnet til han som gifta seg med halvsøster til oldefaren min. Den gongen da.
Dei skal være med på å fortelja om fortida til framtida.
Denne turen trur eg og får vera med i minnet vidare. For vakker var den, med sjøsprøyten i ansiktet, ørnar som svinga seg i ringar oppi lufta som store, svarte sotflak. Og ute i leia gjekk store fraktbåtar.
For tida er ikkje som den var og har aldri vore det.
Så flotte bilder fra et flott sted! Spennende:-)
Fin lesing.
vakre minner,og da er det godt du fikk oppleve dette nok en gang ) minner er viktige å ta vare på ,og du tar nok godt vare på skattene du fikk med hjem ))
Minner er selektiv. Man husker det som gjorde mest inntrykk,
Så vemodig og vakkert du skriver her. Jeg ser det for meg og kjenner lengselen etter barndommens eventyrverden. Godt med gode minner, og godt å kunne ta avskjed med en tid av livet. Håper de nye eierene virkelig gjør stedet til en skinnende perle. Kanskje du om noen år sitter i båten, ser dit inn og smiler. Minnene vil alltid være med deg videre.
Så fint å se igjen plassen da 🙂 og ta fram minnene 🙂
Sjøl om det også finnes minner fra barndommen som ikke var så gode, så står den i et spesielt lys!Moro å vende tilbake – sjøl om en ikke kan skru tida tilbake og mye oppleves på en helt annen måte! Utebukser som har krympet er dumme greier, men det ble en bra dag ut av det likevel! 🙂
Margrethe: Takk for det. Ja, veldig fin dette stedet.
Oldemorbloggen: Så hyggeleg :).
fruensvilje: Ja, var artig med denne muligheten med et besøk. Disse tingene skal til museet, der skal det inngå i samlinga:).
Siv Svanem: Ja, det er det en gjør :).
natheless: Takk :), tror jeg allerede som barn tenkte at et sikt sted hadde jeg lyst på.
De nye eierne virker som de har økonomien, og det er viktig. Men de har søkt om vei over et område med flere gravhauger, så stedet blir ført fram til nåtidens moderne liv tydeligvis.
Men det vakkert ut i skjærgården….også her på nordvest landet :).
frodith: Syns det var artig med sjansen til dette besøket :).
karidansen: Barndommer er som resten av livet, sammensett av både det gode og det ikke fullt så gode. Var artig å se hvor forskjellig jeg så med barndommens øyne og den voksne sine øyne :).
Buksen har muligens ligget for LENGE i skape, kan være grunnen…..;)