Det er på tide med eit blogginnlegg. For å fortelja at eg lever og at snøen er komen. Og at alt elles er ved det gamle.

Annonsørinnhold

Hoka på salg: Kupp årets modeller til nedsatt pris

November ein tung og mørk månad. No vert den ljosare når snøen breiar seg utover jordene……..og vegane. Dette med vegane er alltid ei utordring.

Han som brøyta i fjor og føråret sa det frå seg i år. Har det berre vore meg som budde her har eg nok klart å måka ei renne dei opp i mot 100 metrane ned til vegen. Men når leiebuaren er handikappa går ikkje det. Og så veks ikkje brøytarar på trer?.. antakeleg veks dei slik som alle oss andre. Det er berre det å finna ein.

I går kveld rulla eg så sakte, så sakte heim…….for hjula på bilen leikar sommar enno. Men no har eg  bestilt både dekk og time for skift. Det er i morgon tidleg. Det eine settet med felgar får halda fordi eg veit ikkje kor lenge bilen held.

Men alt ordnar seg på vegen og greier seg i sjøen er det sagt. Utan samanheng.

I dag har eg fri. Veka har hatt innhald. Møter i mange ulike variantar.

Frå dei “gråhåra menn” sine desillusjoner til situasjonen min. Men eg kom meg gjennom dagane og i dag har eg fri. Ein ettermiddag var eg bedt på middag, prøvesmaking av julematen kan ein seia, og lutefisken smaka fortreffeleg.

Og så sit eg her med drømmen frå natta tredd nedover hovudet. Det var sommar, eg data, folk bada, eg møtte mora som fortalte og viste bilete. Det var hus, ja mange bygningar, det var folk og ferjer. Butikkar og handling. Og eg spekulerte på kvar eg var i veg no.

Etter kvart no skal eg rista av meg og koma meg i gong, rulla føter, strekkje kropp, vaske opp, hente ved, henge klede, støvsuge og da trur eg det skal få duge.

Korleis er det meg deg i dag?

Det brenn i omnen. Det var rim på bilruta i dag. Eg må få skifta dekk.

Annonsørinnhold

Superkupp innen sport og friluft du gjør nå

Den veka her har eit program eg kvi meg til. Mange møter som ikkje samarbeide med tida. No har eg vore hos psykomotorikeren, som skjentes på meg for eg gjer ein dårleg jobb med øvinga på heimebane. Eg har ikkje noko særleg tolmod med irettesetting om dagen.

Så skal eg attende til sentrum om nokre timar. Og i kveld har eg invitert folk til kveldsmat, men veit ikkje kor mange som kjem. Så blir ein sein kveld.

I dag måtte eg skrape ruta på bilen. No sat rimet heldigvis laust og vegane kjendes tørre. Men eg må få på vinterdekk, og det trur eg ikkje har. Og ikkje har eg felgar. Men eg trur ikkje eg kostar på eit sett felgar. Eg køyrer bilen til far. Den har automatgir og firehjulstrekk, slik eg kjem meg opp bakkane for å hente foreldra mine om det er holk. Men bilen lugger og på verkstaden har dei sagt at dei ikkje vil tilrå store reperasjonar.

I garasjen til far står min bil, kaputt.

Har vore det lenge. Desse bilane er like gamle, ca.15 år. No har eg kome framtil at eg kanskje berre skiltar av bilen min, også får eg ta reperasjonen når den eg køyrer no ikkje vil meir. For eg vart tilrådd heller å reparere Wolksvagen stasjonsvogna som står.

Gamle biler er ikkje lønsamt.

Ikkje gamle damer heller.

Eg er litt lei av å være godt vaksen med ein kropp som utfordrar. Ufordra meg. Ingen andre.

Men det er nok berre å brette opp ermer, armer og bein-.

Kome seg ut-.

Gripe det som gripast kan-.

Og begripe det ein evnar-.

Ha ein fin dag ein og kvar, denne dagen kjem aldri attende.

Eg er berre. Berre her og skal ingen ting. Og eg nyt.

Annonsørinnhold

Netthandelen tømmer lageret: Siste sjanse på kvalitetsvarer med opptil 75% rabatt

Den siste dagen min i avspaseringa mi, klarte eg det.

Eg klarte å koma fram til å ikkje skulle noko.

Så ute kan regnet berre fossa ned. Eg treng ikkje ein gong tenne opp i omnen, sjølv om temperaturen seier at eg godt kan gjera akkurat det. Eg koser meg så likevel.

Eg fekk unna meg billetten til konserten i kveld, eg vart berre frykteleg stressa av å tenkje eg skulle dit. No skal det seiast det ikkje er min favoritt artist. Så da kan nokon få den som nyte konserten meir.

Eg har og bestemt meg for at oppfølginga på Muritunet neste torsdag er uoverkommeleg. Alt for lang reise for ein dag på denne tida av året. Eg må ha starta om natta for å nå fram, og da går inga ferje.

Eg kjenner skuldrene fell på plass. For eg treng ikkje. Det er så mykje eg ikkje treng. Det eg treng er å kjenne på roa for å få energien opp over skalaen.

Og det som er så bra, er at tanken har vorte klårare. Eg forstår raskare kva eg vil og kva eg ikkje vil. Eg reagerer raskare på kva eg synest.

Stemmen min har fått eit nytt trykk, meir volum og klang. Meir energi.

Eg seier mykje fortare frå der og da, så slepp eg å gå og grubla i etterkant. For det ein seier da vert ofte betre enn å seie seinare.

Ordet tek eg og mykje raskare utan at eg tenker over det.

Eg får kommentarar på forandringa. Positive kommentar.

Så eg er på tur mot noko som eg trur på. – Og det krev nok å roe ned. Stress har ingen plass. Det skal lite til for at det vert for mykje. Men i dag……. i dag skal eg ingenting. Ikkje noko anna enn det eg har lyst til akkurat da.

Inga plan i dag :))))))))).

…..men ikkje så mykje meir. I dag funkar eg ikkje.

Annonsørinnhold

Netthandelen tømmer lageret: Siste sjanse på kvalitetsvarer med opptil 75% rabatt

For i dag har eg hatt time hos psykomotorikeren. Og etterpå var det den årlege kontrollen av tenner. Null hull og alt vel. Men kjente eg knytte meg desperat da tannlegen tok ein puss.

Psykomotorikeren kopla meg som vanleg heilt ut. Desse musklane som har gått seg heilt fast. Eg veit ikkje korleis eg skal få tak i dei. Korleis dei virke. Det er rart. Men litt etter litt får eg tak.

Da eg kom heim somna eg. Så ein tur ut i blåsten og regnet vart ikkje noko av. Om ein ser bort frå turen ut for å henta ved.

No skal eg straks ete, det forsvann og – hugsa å eta. Men no skal det straks bli. Ferske pizzasnurringar skal eg unna meg. Heimlaga.

For eg har det bra, for ein kan det…..sjølv om motoren har dårleg driv inn i mellom.

Framom ligg ein haug av dagar som høyrer til november. Desse to månadane eg rotar saman namnet på. Men det er så full haust som det kan verta.

Ute bles det med kraft. Eg tenkte på alt som kunne blesa ned og fekk ikkje sova i natt. Døra inn til soverommet mitt gjekk opp gong på gong av lufttrykket og eg spekulerte på om eg skulle være drastisk å låsa døra.

Dagane denne veka gjekk så fort at eg mest mista pusten.

Fredagen hadde mine søte, lange og eg eit koseleg møte. Etter at både slik ein skulle og slik ein ville var gjort, åt vi middag hos yngste. Dotrene mekka maten og eg studerte den nye mobilen eg låner. Heilt grei arbeidsfordeling spør du meg -.

Eg har endeleg levert inn den knuste mobilen og oppdagar etappevis kva eg ikkje får gjort. Den største oppdaginga hittil er at eg kjem meg ikkje inn i banken min.

Om kvelden køyrde mellomste og eg heim. Yngste hadde så fullt av planar at ho vinka oss glad i veg.

I går sto vi to i huset opp med hovudpine. Eg veit ikkje om det var den kraftige temperaturoppgongen som kunne for det. Men til slutt kom vi oss ut på tur utan at hovuda vart så mykje bedtre.

Først gjekk vi nedom setervollen.

Så tok vi turen bort til eit vatn og mellomste fann eit tre som ho friska opp gamle kunster i.

Nede ved vatnet hadde vinden auka på, så bårene braut innover stranda. Vi labba stranda og nokre sprang. Friskt og herleg.

På tur attende ser vi plutseleg noko som ruver oppå ein haug. Eg måtte fotografere skapningen…….for det var nok eit norsk troll som hadde stukke seg fram på dagen til det amerikanske Halloween.

Kvelden avslutta vi i det litt meir skumlare hjørnet. Desse to skumle individa…….

………var ikkje skumle. Dei hadde berre eit lita spa-opplegg før det skumle startar.

For vi hadde ordna oss med smågodt og film. Her så langt ut på landet finn ingen fram til med knask eller knep, så vi skulle kosa oss skummelt med kvelden, mat og stemning.

Og der på glasbordet ligg den fine vesle, veska eg fekk frå Frodith. Den passar også til en HTC som er litt større enn Apple. Bileta som eg har lagt ut er teke med lånemobilen. Men du verden for eit prakk for å få dei over til pc’n.

Men medan vinden duska skummelt i verda utanfor, mørket var kompakt og komplett og alt var riktig skummelt, gjekk dagen over i natt. Utan at vaksne damer…….og heller ikkje yngre…….vart så frykteleg skremte. Slik avslutta vi oktoberen for denne gong. Med soveromsdører som gjekk opp og mange merkelege lydar å høyra…..

Ein arbeidsom månad som krevde, tok, ……men likevel aller mest ga.

Tru eg treng kart, kompass og bremser.

Så var det søndagskveld. Og til tross for at vi fekk ein time ekstra merka eg det ikkje. Synest den gjekk like fort denne tida.

I helga har eg både vore på kino og hatt middagsgjester.

Annonsørinnhold

Netthandelen tømmer lageret: Siste sjanse på kvalitetsvarer med opptil 75% rabatt

No ligg ei travel veke framom. Kjenner eg gled meg til ei ny helg alt no.

Dei to siste dagane rakk eg verken øving eller tur. Ikkje greier eg å eta ofte nok og leggje meg så tidleg som eg vil. Så her er det berre ein veg å gå og det er den som føre til den gode veg……

Kor var det forb… holet. Eg sto der med nøkkelen i mørket.

Annonsørinnhold

Netthandelen tømmer lageret: Siste sjanse på kvalitetsvarer med opptil 75% rabatt

Det susa i mørket. Det var ein storm eller ein kuling……eller var det restane av slikt som laga lydane i lufta. I tillegg høyrde eg bjøller av firbeinte som kommuniserer på mø-språket.

Eg var i alle fall heime. I gongen møter det meg eit spørsmål om den katta eg møter i døra på veg ut eigentleg har treft kassen. Oppe er det ennå verre, der skjøner eg at eg har vore alt for lenge borte. Stakkars boffen. Det var heldigvis lett og ordna opp i. Men eg tenker at eg bor i ein grisesti.

For i dag tidelg tenkte eg på at foreldra mine, det er ikkje mykje som skjer rundt dei. Så eg fann ut at i dag skulle eg skje –. Kjøpte med meg kaffimat etter ein treig dag attmed ein pult. Dei stilte med middag, fiskepudding med mykje løk. Slik mat eg ikkje finn på. Og så baud eg dei på middag til søndag, for eg vart så inspirert av annebe sitt innlegg her om dagen. I tillegg har eg kjøpt meg ei bok med oppskrifter av dessertar. Så da er det planer om kokkelering….

Medan eg var der fekk eg endeleg skrua saman den lampa som det berre har vore problem med. Slik type lampe som krev alt for mykje av gamle og halvgamle menneske. Altså meg. Slikt som ikkje burde vorte produsert. Da snakkar eg om lampa. Eg fekk og installert skrivaren til far utan at eg skjønte korleis det gjekk til. Enno var det eit par ting til eg skulle ha gjort, men det får vente til fredagen og handling.

Og medan eg skriv et eg knekkebrød og drikk te. Så etter eg har posta no, skal eg leggja meg.

Dette var og ein dag.

Så lenge, som er lenger enn langt……..så langt og lenge, har eg ikkje vore i nærleiken av………på aldrar av år.

Eg vakna til dagen utkvilt. Dyra ga meg ein desperat velkomst, både dei inne og dei ute.

Annonsørinnhold

Hoka på salg: Kupp årets modeller til nedsatt pris

Helst var det vel Lucas og Ludvig som laga kaoset. Bestevennene, boffen og den hjerneskadde katta. Boffen vart fylt av uro når han høyrde ropinga på Ludvig. Så for å få slutt på ropinga utanfor og travinga innanfor, slapp eg han ute inn. Han sprang rett ned i trappa, der kattematen står, for at boffen ikkje skal få dårleg helse står matskåla til kattene der. Herr boff kan ikkje gå i trapper. Litt upraktisk, men mest praktisk. Så den hjerneskadde gjer slik han brukar, i grådigheita kastar han seg over matfatet med ein slik iver og intensitet at han puffar skåla utanfor trapptrinnet. Og under trappa, nedi kjellaren, står kattkassen. Men denne gongen ramla fatet på golvet, ikkje i skitkassen…

No er har alle fått mat og roen har senka seg.

Men etter alt dette, og etter eg fekk køyrd i gong ei vaskemaskin, oppdaga eg kva eg hadde gjort. Eg hadde sove ut att og tu att som eg ikkje har prestert og gjort sidan eg var ung,……. og kanskje ein gong til.

Men eg hadde nok eit slikt behov. I tillegg la eg meg seint. Så da vart resultatet eit halvt døgn i vandring mellom drøymane.

Denne laurdagen utan anna enn det eg såg for meg. Denne veka har hatt avtalar kvar dag. I dag tenkte eg å køyra inn til Kristiansund.

Her er lesebrillene mine.

Og her er mobilen min, eg føler mest han skjer meg i øyra når eg snakkar i den.

Så desse tinga treng utbetring, og da må eg inn til byen. Men det vart ikkje i dag.

Yngste hadde nokre timar ho kunne treffe meg , men det er møter i russestyret, det er venner og noko som er meir enn venner, det er fødselsdagar og full fyk for ei ung jente som helder på å verta vaksen, ung jente.

I morgon hadde eg ei lita plan om å reise til den andre byen, for eg bor midt mellom desse to byane. Der skal mellomste synga i Vår Frues kyrkje. Det er konsert for regneskog og morgondagen sin aksjon. Men det er ein lang veg for å høyra henne synge ein song. Eg spurde faren, som bor berre ein halv time reise unna, om han skulle…. For da tenkte eg at vi kunne samkøyre den siste biten. Men for å være ærleg høyrdest han ikkje slik overivrig ut. Og eg kan bestilla ein konsert neste gong ho kjem heim. Og den samkøyringa har eg det betre av å ikkje ta. Så det vert nok ikkje Trondheimstur heller.

Derfor har eg ei god, fri, avtalelaus helg framom meg. Eller meir korrekt er eg godt i gong med helga. Og eg likar så god desse dagane utan avtale og timeplan.

Kva tenker du å gjera denne helga?

Liker du best planer eller gjera det du vil på impuls?

Det er på ein måte greitt å rekna, dele og kome fram til resultat som fortel noko. Om tid. Om glede. Og om det motsette.

Annonsørinnhold

Oversikt over salgene: De beste kuppene nå

For når eg er ute og går, så veit eg at om eg går dit, tek det så lang tid. Minutta, når eg set ein fot framom den andre, vert til tid. Eg har vore ute medan mørke kom. Men det er aldri så mørkt ute som det ser ut innafrå. Det viktigaste er refleksvesten for at andre skal sjå. Bilane som susar forbi. Nokre gløymar å blenda, da mistar eg evna til å sjå.

Turen i ettermiddagen var god. Lufta hadde krystallpreg. Eg langa ut, prøvde å rette ut knea, prøvde å let magen væra fri, kjende etter at skuldrene hang og pusten fekk gå naturleg.

Vi er framme ved midten av hausten. Midten av oktober slik omtrentleg, midt-i-månaden.

Eg reknar månadar attover og månader framover. April er seks månad attende og seks månader framover. Og det er ikkje så lenge sidan……..

Eg eksisterar i ei verd av tid. Ikkje er det ille og ikkje er det flott. Eg gled meg til at eg er ute av bobla mi. For eg trur eg er i ei boble der eg ikkje veit så mykje, ikkje tenker så mykje. Ei tid det er fint å dele med meg sjølv. Som eg ikkje har så lyst til å ha folk inni. Men eg blir overraska over kor greitt det er, når eg slepp folk inn til meg.

Det er ikkje tid for planar. Ikkje enno. Om ti dagar skal eg til å tenkje jul, tenker eg -. For da er det to månadar til den kjem og boset seg i hjarta. Eg ynskjer meg ikkje kav før den kjem.

I kveld trur eg at eg skal tenne på talgljos medan flammande i omnen leikar og fortærer veden eg gjev den.

Denne utfordringa var fanden i voldsk artig å få…….  Så takk til Fruensvilje som utfordra. Kvifor eg er heldig…jau no skal eg fortelja….

Desse dagane som har vore som ein øving i å koma seg vidare, forbi smerta og det å ikkje dette uti…….ikkje gå til botnen i alle ubrukelege tankar ein kan tenkje. Og når eg ikkje har gjort det handlar det ikkje om å være flink. Nei. Absolutt ikkje. Det handlar om at eg er HELDIG. Noko inn i granskauen heldig. For eg er slik samanskrua at eg vil opp i ljoset. Oppdrifta i meg er sterk. Og eg kjenner det bobler av både latter, og ikkje minst glede attom dei stille hyla mine over at verda ikkje går slik eg vil. Og kanskje er eg enormt heldig i at den ikkje gjer det, for eg veit ikkje kva som ligg der attom det ugjennomsiktige sløret som heiter framtida.

Annonsørinnhold

Superkupp innen sport og friluft du gjør nå

Eg får gå til ein psykomotoriker som gjer at eg blir frykteleg irritabel og får ei kort lunte, for eg er så heldig å få ein sjanse til å verta betre, til å fungere betre med kroppen min.

Samtidig er eg så heldig å bli født i Noreg, kan ein ha så mykje meir flaks når ein ser kva for himlar andre er født under -. Er ikkje det mykje større flaks enn å vinne i Lotto?

Eg har fått tankane mine, augo til å sjå og øyra til å høyre. Der kan eg oppleve det som er større enn orda. Det som fyller kvar ei celle med glitrande gull. Der den kreative sjela kan leika seg utømmeleg.

Og så er eg så heldig å få lov til å møte alle desse folka i livet mitt. Frå dykk her inne på skjermen og heile spektret…….. til dei eg har båre inne i meg. Dei eg kan ausa rein kjærleik over, utan å forventa meg noko attende.

Det å få ha kjærleiken til livet, til menneska, til dei eg er glad i, til meg sjølv……….det er hell og flaks.

Eg er så heldig som de går an………..eg får gå i lære med livet som lærer, veksa og utvikle meg så lenge som eg andar.

Derfor er eg heldig.

Eg utfordrar deg som les dette til å gje deg lov til å føle det du føler, for det er viktig å gje seg rommet til å være akkurat den du skal være. Alle planter som veks utan hinder veks mot ljoset -.

Frå returen i kveld, attende frå handletur saman med foreldra mine. Dei er 83 og 91 år og bor heime og greier seg  sjølv. Og er ikkje ljoset vakkert i fjorden eg bor ved?