På ein grøn, våt dag i slutten av mai. Ja, sei det – korleis er ståa………

Annonsørinnhold

Fine ting du bør ha på hytta

Eg drikk sitronvatn og Chiafrø, for det gjorde Mayaindianerne las eg her for nokre dagar sidan. Chia er sprekkfull av forsterka sunnheit og sitronane er fulle av C-vitamin. Så at det førte fram til rennande nase, sår hals og slike uggenheita – det såg eg ikkje for meg. Likegodt, eg er forkjølt med tett skolt og vonde muskar og varm panne.

Musklane er eg vel eigentleg vant til er det. Vonde.

Knea også, dei har plaga meg eitt år. Forresten det var det eine, men no har det andre også starta. Men vekta trur eg er med på dette komplottet, har den vore lettare så har det vore enklare.

For eg vil slenge ut ein påstand om at eigentleg har eg det ikkje så ille.

Til tross for at den gamle bilen har starta å lukte brent og mest ikkje kjem seg opp bakkane.

For det finnest løysingar.

Dei fleste månadene etter jul mista eg noko viktig. Tiltak og energi vart så fullstendig borte og kroppen gikk inn i ein smertetilstand.

Smertene er ikkje borte, men eit snev av energi og tiltak har vendt attende.

Det er det viktigaste av alt.

I dag har eg fri. Tanken var at det skulle væra sol og at eg skulle ta fram plenkløpparen eg kjøpte for mange år sidan. Og at eg endeleg skulle setje den samen for å bruka den. – Eller at eg kanskje skulle sjå på høgtrykkspylaren som har stått i ei eske i enda fleire år.

Slikt kan skje når energi og tiltak forsvinn.

No skjer likevel ting.

Litt forkjøling, overvekt og muskelproblem er ein bagatell. Eg kjenner eg kan. Eg kan litt og skal klara meir.

Eg høyrer, ser og snakkar. Det siste er særs viktig. Det hjelp ikkje berre å sjå og høyra.

Så alt i alt står det bra til.

For eg kan meir og eg trur meir.

Det er viktig det.

Skodda heng nedover fjellsidene og det er første pinsedag. Ei kald pinse gjev ein varm sommar sa ei nettopp til meg.

Annonsørinnhold

Stort påskesalg hos Get Inspired: Spar opptil 70%

Så denne sommaren må verta fantastisk.

Dagen går i C-dur som der er sagt……..er eigentleg det seint?

I alle fall er dagen laid back. Men juicemaskina har fresa meg ein fantastisk god juice av jordbær, appelsin og melon. Den vart nydeleg!!!

I starten av veka fekk eg det for meg at nok var nok. Eg hadde tenkt lenge. Eg hadde også starta undersøkinga. Eg har blogga om det. For leeeeenge sidan.

Her står det, om nokon er interessert……..men det er ikkje eit vidare godt eller interessant  blogginnlegg.

Men attende til måndagen. Eg hadde skifta til sommerdekk på bilen eg trudde ikkje heldt så lenge at den fekk det i år.

Det gjorde den.

Så tok eg sjansen, dura over fjella medan eg gjekk ned i 1. på automatgiret for å koma meg over.

Inn butikkdøra og rett på sak. Etter alle desse månaden utan å vera rett på.

– Eg må ha hjelp sa eg til butikkmannen. Og han var hjelpsomheita sjølv.

Så no har eg sportsur, aktivitetsur eller kva eg skal kalla det.

Eg SER.

Eg ser om eg er i rørsle både natt og dag.

Så no er eg i farta.

Forsiktig i farta.  

For eg har tenkt å nyta denne varme sommaren etter den kalde pinsa……….lett.

Sol og blå himmel samen med snøfrie bakkar er godt etter dagar med snø, grått vær og regn.

I går kom eg meg ut av huset for første gong på ei veke. Eg var likare.

Annonsørinnhold

Stort påskesalg hos Get Inspired: Spar opptil 70%

I dag sto eg opp til flommande sol. Og tanken på tur kom flaksande likt årets først humle. Eg såg den prøveflaug i dag. Men aller først vart det kaffi på terrassen med dei nedunder.

Fann ut at turen fekk gå ned til sjøen. Lenge sidan sist.

Over vegen og på tur nedover jordet oppdaga eg fullt av stokkar som låg i vegskråninga. Og da eg fann rester av ei billykt skjøna eg at her hadde det vore samanstøyt. Det rare er at vi ikkje hadde registrert noko sjølv om vi bor på andre sida av vegen.

Så bar det inn i skogen med oss, Lucas og meg.

Grønt og mosekledd.

Lengre nede møtte vi skogsvegen, der låg det att snø.

Vatn som speglar tre har alltid fasinert meg.

Sjøen spegla våren.

Så var vi nede.

Tang er i mange farger.

Lucas fann ut at no fekk matmor vera med å leika.

Til slutt fekk vi ta turen opp att.

Turen gjorde godt, den var hard nok for etter ei veke med snufs og hark…men godt gjorde den.

Våren har blå årer over fjella, og fjorden er mørk. Som den i djupt alvor super vinteren i seg.

Annonsørinnhold

Bestill nå, få i tide: Årets beste påskeegg

Våren kom i dag. Som ein ny månad. Ein dag seinare enn til vanleg.

Etterlengta.

Eg måtte bort, sjølv om eg skulle væra heime i dag. Da eg kom heim, og etter ei stund tok eg med meg kroppen min ut. Og boffen. Kroppen var tung. Boffen var lett og ellevill. Men både boff og kropp hadde godt av ein tur ut i kvelden som heldt på å blåna. Nokre snøflak flaksa forbi, to – tre landa på kinnet som små, våte insekt.

Da eg kom inn i hus igjen var mørket kome. Litt seinare for kvar kveld. Vi er på veg.

Mot ljoset.

Det er ein slik glede i det.

Også eit vemod.

For åra og vårar som har gått og det som kjem i mot ein på vegen.

Mange har kravd meir enn eg hadde å gje. Det kjennes. Men likevel, det har skjedd noko. Det utbrente er ikkje så utbrent.

Det er rart korleis mykje er annleis. Hovudet fiksar fram informasjonen eg treng, eg hugsar meir og eg slepp å leita så mykje gøym og leit med orda. Det er som eg tek meir plass i mitt eige liv

Samtidig tek kroppen min meir plass, men det får berre våge seg. Til så lenge.

Men eg må nok ta skeia i ei anna hand……..som det heiter.

Eg vil slutta for å kan starta. For å gje plass må eg slutta. Eg kan ikkje starta med noko før eg har slutta med noko anna……..

Eg fann det ut her om dagen. Eg sat i bil. Når ein køyrer bil kan ein finna ut mykje.

Annonsørinnhold

Bestill nå, få i tide: Årets beste påskeegg

“Eg sluttar” tenkte eg.

Det er alltid enklare å slutta, i alle fall når ein ikkje er avhengig av det ein skal slutta med.

Noko eg har tenkt lenge på er tida eg brukar på data, den har eg gjort litt med……slutta å bruka så mykje tid.  Men eg må slutta å sitja så lenge oppe. Og så må eg slutta med å ete så mykje. Eg må og slutta med å være så lite ute.

Ein heil mengde lista eg opp der i bilen av det eg ville slutta med. Og etter eg hadde slutta med alt dette, da fekk eg plass til å start med nye ting.

Eit nokså sjølvsagt og enkelt reknestykke.

Så da får eg berre slutta med alt eg ikkje har godt av. For det er enklare å slutta å gå enn å starta. Da passiviserer ein berre det ein ikkje vil ha. Gjer det uønska inaktivt.

Eg vil ikkje sitja så lenge i ein stol………nei da sluttar eg berre å sitja så lenge. Og når eg sluttar med det kan eg starta med noko nytt. Kanskje eg kan starte med å leike meg med fargane.

Eg vil ikkje ha så mykje rot rundt meg. Da sluttar eg berre med det.

Enkelt……ikkje sant?

At eg ikkje har kome på dette før……….

God motivasjon er viktig for å få til forandring. Kva motiverar meg? Kva motiverar deg?

Annonsørinnhold

Bestill nå, få i tide: Årets beste påskeegg

Forandringane eg vil ha er å verta meir fysisk aktiv. Eg har skrua ned aktivitetsnivået mitt til ein gratisbillett til rask alderdom. For tida kjem eg meg berre sporadisk ut. Eg har eit energinivå som lagar dørstokken om til Mont Blanc.

Plan ein; MOTIVASJON

Eg likar lys, skygge og former. Den bestemåten å leika med slikt er fotografering. Eit fotoapparat er ein god hjelp til å koma seg ut. Men apparatet eg hadde takka for seg i haust. Mobil er ikkje ein god nok erstatning.

Eg har funne ut at det er ei lur investering å få kjøpt seg eit igjen.

Eg vil ha spegelrefleks fordi eg kan skifta linser. Det bør ikkje vera alt for dyrt og ikkje alt for tungt, men likevel gå an å utvikla.

Kan du gje meg råd på typar apparat?

Eg har kome fram til at ei sportsklokke/armband vil vera motiverande og ein god samarbeidspartnar. Men pga. lite energi og det at eg er utbrent, skal det lite til før eg opplever hindring i å sette seg inn i teknikk. Så eg må finne meg eit produkt som er lite komplisert. Det er trur eg vil ha bruk for er steg, puls og søvnrytme………og kanskje at den kan brukast i vatn.

Eg vert veldig glad for råd om produkt.

Kva for erfaringar har du?

Dette er første del av motivasjonen for å koma seg i gong igjen. Håpar du som les kan gje meg gode innspel…….og så ønskjer eg deg ein riktig god kveld.

Eg vil balansera dei dårlege hendingane opp mot dei gode. Eg vil finne like mykje bra som det som ikkje var bra. Fordi eg trur det er ei bra øving. Eit rekneskap over fjoråret. Årsregnskapet.

Fordi eg har ikkje bruk for å synest eg er uheldig. Eg har ikkje bruk for å fokusera på det som ikkje var bra utan at eg også ser det som var bra. Eit liv vil alltid innehalda oppturar og nedturar. For det er vel det som til sjuande og sist utviklar oss. Har det alltid gått slik vi ville har vi ikkje trengt og tenkt nye tankar. Så slik kan vi væra svært takksam for motgang. Og greier vi det har vi vunne ein seier. For vi lærer nye tankar som viser seg er bra og ha. Men lett er det ikkje alltid. Det er berre det at kjem vi oss vidare er det vi sjølve som vinn på det.

Eg tenker og funderer her på søndagen, tankane flyt av stad. Det er så godt og være i denne tankeflyten. Fred og ro til å tenke tankane til endes.

Eg vel å skrive ned ti hendingar som ikkje var av dei gode først:

1. To gamle bilar med for mange problem utan å greie å sjå løysing
2. Nabo som knusa ei vedbod med ein høyball utan å ordna opp
3. Gnagsår som førte til betennelse
4. Sterkt vondt i kne og skuldrer
5. Ny betennelse i indre delar av kroppen
6. Avslutning av ein kraftig forelsking
7. Kraftig redsel for eit av barna og uro for fleire
8. Problem med straumen i huset
9. Problem med oversikta generelt
10. For mange gjøremål til energinivået

Og så tek vi dei positive:

1. Siste dagen i det gamle året fann eg ut og fekk starta på løysning av dei gamle bilane
2. Eg har vorte mykje meir verbal og spontan…
3. Gleda over å verta bra når noko ikkje har vore bra
4. Psykomotorikeren
5. Oppdage at redsel for alvorlege sjukdomar er så godt som fråverande
6. Oppleva at ein kan klare å væra svært konstruktiv når ein må
7. Ein må øve seg på tillit og gje slepp…kanskje den største utfordringa
8. Evne å finne løysningar og ikkje ta altså tungt
9. Greier å huske meir
10. At eg har så mange å få kjærleik i frå og få være glad i

Eg er nok også heldig med at eg har fått utdelt sterk optimisme i meg og har lett for å synest mykje kan verta komisk. Fekk også lære meg å setja sjøbein på land da det blas som verst i det som kallast syndrom. Det kan hende ein får oppleve slik ein aldri trudde ein skulle få oppleve, utan å løfte ein finger. Ein får også verta redd for daude og straffedom……og dette er faktisk ingen allegori.

Så eg vi summere dette årsoppgjeret mitt med at eigentleg er eg rett og slett heldig.

Eg syntest denne helga var stussleg, og det gjorde meg glad. For eg såg håp i det.

Annonsørinnhold

Begrenset antall: Caia Cosmetics påskeegg er på lager

Eg labba inn i helga med ein aning omsudd U munn. For eg syntes den var litt trist denne helga eg skulle inn i. Ikkje noko artig på programmet, berre for meg sjølv. Ingenting å sjå fram til.

Høyrest det trist ut?

Det er bra eg synest det.

Eg som har ynska meg slike helger i lange tider, kanskje i årevis. Helger berre med meg sjølv. Eg tolkar det som ei aning meir energi. Ikkje nok til å ville noko. Ikkje nok til å ta kontakt eller reisa for å besøke nokon. Nei, eg heldt stand.

Eg kom meg knapt ut. Da eg endeleg kom meg ut var det mørkt. Både i går og i dag.

Har sett på tv, har strikka og så vidt orka å lage meg mat. Lagt samen klede………ja, eg har  altså ingenting å skryta av. For eg har ikkje noko å vise til slik.

Skal eg ta på meg synske briller reknar eg med litt slik misnøye framover. Og eg synest det er håp i det. For på sikt kjem nok meir energi, nok til å gjera noko. Det er det eg trur. Etter ein skogstur i mørke utan beinbrot.

Ting Tar Tid. Og det synest eg ikkje noko om. Men eg må nok akkurat det.

For i dag må eg skriva om det igjen. Dette. Dette eg er i. Men det er ein prosess. Og alt er betre seier eg til meg sjølv. Det er berre ikkje bra enno. Eg tar for fort uriktige val etter gamalt mønster og eg blir for sliten. Rett og slett.

No har eg hatt eit par dagar der eg har gått inn i det gamle skvise. Strekt både på meg og tida. Ein spesialitet. Og så vert eg frykteleg sint for at eg gjer dette igjen.

Men kven skal eg væra sint på?

Mannen som køyrer under fartsgrensa, dotter mi som vil sove, foreldra mine som ventar meg, søster som kjem når eg har bruka opp tida mi sjølv til å leita etter ting eg ikkje har lagt på plass, eller folk som spør om eg vil være med på ting???

Tingeling………

Akkurat……

Plingeling; Det er nok meg det. Eg som må setja grensane. Og ikkje minst forstå tid.

Så når eg ikkje greidde noko på fredag var det eit signal om å stoppa opp. For på fredag var det brot på kommunikasjon mellom hender og hjerne. Det meste datt ned, og ikkje greidde eg ha ei logisk tankerekke.

Men no har eg gjennomført.

Eg var nok ikkje heilt der at eg kunne sprudle og snakka under middagen på fredag, men det er underhaldande å sjå og høyra på folk. Og maten var greit nok god, sjølv om eg såg fram mot å koma meg vidare.

Konserten vart ei lita utfordring, stappa inn mellom benker og menneskjer og lukte. Vurdert å gå til pausen, men greidde å nyta litt like før.

Men for meg var det ein utfordring ein konsert med så ulike sjangrar. Ein tenor med stemmeprakt og operasviskere, og en rufsete, rockeartist med eigentleg alt for lite av sitt eige materiale, men med nokre gamle evergreens frå rockeverden.

Følte meg som ein variant av “Husker du” i dagens drakt.

Og kanskje var det slik…….

Når eg såg på den gråsprengte mengda av publikummarar som gjorde sitt yttarste for å ikkje sjå så gråsprengt ut. Så var vi nok akkurat det heile gjengen.

Men eg forsto ikkje greia med å skrapa saman ein tenor og ein rockeartist. Kvar for seg har det vore fenomenale konsertopplevingar. Kanskje ein må væra Kristiansundar for å forstå, og det er eg ikkje.

Etter alt dette sprang eg fort oppover gata til dottera mi. Pub fekk vera pub. Sjølv om det var år og dag for mitt vedkomande kjende eg at dette var i alle fall ikkje kvelden.

I går gjekk og på andre sine forventningar, eller det eg trur andre forventar. Og du store verda kor sliten ein vert av slikt. Ikkje greier ein og ha kapasitet til å glede seg over å dele tid og mat saman. Ein lengtar berre etter og ha tida si for eg sjølv.

No er det nok tenkjer eg vi seier. Eg har desse fridagane framom meg. Som skal brukast og nytast.

Tur og foto må eg få til. For det er viktig.

Eg må hugsa øvingane mine, for dei er og viktige for at ting som tek tid ikkje tek lengre tid enn det nødvendige.

Og elles har eg det bra…….for det er på rett veg, sjølv om det vart ein episode av gamle synder no.

No har eg skreve det frå meg med ettertankens kloke ljos skinane over tastaturet. Den som bør skina framover i tid og ikkje berre attende.

Ha ein super søndag, og hugs på deg sjølv. Du er viktig!

Eg reiste med ljoset og kom attende med ljoset i dag. Framom og attom låg mørket. Det var ei vakker reise.

Mørket omslutta meg da eg låste meg ut i dag. Så eg fekk ta del i den nye dagen som kom. – Opp over horisonten på den blanke oktoberhimmelen. Fargane og naturen greidde mest å trollbinda meg.

Og eg tenkte; kvifor står eg ikkje opp i sjutida og får med meg oppvakninga til ein ny dag når eg ikkje treng stå opp så tidleg. Saman med fotoapparatet.

Eg snakka seinare med mellomste om dette. Kanskje vi kan gjera det til helga….

Men det krev ein blank himmel og stille vatn av vind heilt i ro.

Da turen gjekk heim i ettermiddag fekk eg alt i reprise. Berre andre vegen. Dagen som forsvann inn i mørke. Og fargane, om muleg, enno meir fantastisk. Med sola som eit minne som fargela skyer til raude prikkar. Og blånar og dis og skylag over i den lilla farga. Det var til å verta heilt lykkeleg av. Eg trong ikkje meir enn alt dette vakre.

Til slutt klarte eg i å dy meg der i bilen. Eg kika fram og attende for å sjå at ingen bilar kom. Og så stoppa eg og tok bilete. Eg måtte, sjølv om eg berre hadde med meg mobilen.

Og så var eg igjen attende til mørke. Reisa i ljoset var over. Men opp over åskammen steig ein stor rund måne. Den skein så intenst at eg mest måtte famla etter solbrillene.

Jau, hausten ER vakker.