Som når sola skin mot eit fjell og får fram formane etter kor ho står på himmelen.
I livet er det også slik. Plutseleg skjønar ein, noko ein kanskje alt har skjønt, men på eit nytt vis. Som om spottane er stilt annleis, som om ljoskjegla har skifta vinkel.
Og der ein står opplyst annleis enn tidlegare, skjønar ein kanskje at det var ikkje noko å frykte, ein får kanskje noko nytt å arbeide med, ein kan forhalla seg på nytt åt noko. På ein ny måte.
Når gamle tankar forsvinn og nye dukkar opp kan det være frigjerande. Det kan gje mulegheiter på ein ny måte.
Berre for det at tankane fekk ny ljossetting.
Og der ser ein nye dører ein kan opne for å fortsetja reisa si.
For det er ein vakker haustdag, så ut må eg etter kvart.
Eg et heimbaka brød og risbananpannekaker.
Det er vemodig, alle haustar står utanfor døra og bankar på. Dei vil verta minnast.
Dei har alltid hatt ei sorg i seg. Over at sommaren var over. Men hausten kan bære seg sjølv fordi den er også vakker og god.
Tenkjer eg medan eg gomlar pannekake.
Veka mi har hatt eit vidt innhald. Den har vore travel, såpass travel at eg er litt svimmel over alt. Men så tåler eg nok ikkje så mykje.
Eg vart forskrekka da eg var hos psykomotorikeren, over kroppen min. Det var så lett å samanlikna kva som var og kva som er. Når det er ti månader sidan sist.
Eg har eit arbeid å gjera. Men eg kan!
Eg har møtt dei som ikkje kan -.
Og eg har vore der alderen har innhenta livet. I veka som er gått.
Fredagen vart eg bedt på middag hos jentene. Dei hadde kyllingfilet fylt med spinat og parmaskinke og ost snara i rundt. Til dessert fekk vi varm sjokoladefondant med is. Ja – det var godt. – Og triveleg. Dei er flinke.
Så mingla vi alle vidare. To til kjærleiken, faren til tv’n, yngste fekk kanskje besøk…..men funderte på om ho eigentleg hadde venner…….og eg skulle trille attende over fjella.
Men først tok eg ein butikkrunde for å sjå om eg fann noko slikt:
Det er for å gi undersottene massasje under….ein må starta på botnen for å kom seg opp…..litt slik til topps……
Det gjorde eg ikkje, fann slike altså, så bestilte på nettet i går. Men eg fekk kjøpt økologisk rug, så no skal eg til å lage gjæring for surdeig.
Så slik held vi på.
Kvar er vi og kor går vi……
Men eg skal straks ut i hausten og sola. Trur ein tur er sunt for kropp og sjel. Uansett årstid.
Eg tenkjer ikkje teknisk, men korleis den skal brukast i trafikken. For dette er nok lite kjend. Dette er ein innretning med hjul på. Og den går av seg sjølv, for den er elektrisk.
Kor trur du denne stolen skal være når personen som brukar den skal ut i trafikkert område?
– Ein veg der gåande og bilistar deler vegen. Det finnest mange vegar i land vårt som ikkje har fortau og sykkelbane.
Eg har fleire familiemedlemmar som må bruka elektrisk rullestol. Og dei fortel om det same. Om skarpe blikk og til og med tilsnakk når dei kjem. For folk meiner dei er på feil side av vegen.
Ein som kjem i elektrisk rullestol er å forstå som gåande. Når dei køyrer etter vegen skal dei køyra på venstre side av vegbanen som ein gåande. Dei er ikkje syklande eller køyrande. Så bilane som kjem i mot vil få ein elektrisk rullestol i same vegbane som dei sjølve er i.
ITrafikkreglene §1Definisjoner, punkt 1, under bokstaven l står det:
Rullestol: Innretning, med 3 eller flere hjul og/eller belter, som er særskilt konstruert for forflytning av en person med redusert gangevne. Innretningen må ha egenvekt ikke over 250 kg (inklusiv eventuelle batterier), lengde ikke over 180 cm og bredde ikke over 80 cm. Dersom innretningen er motordrevet, må den være konstruert for en hastighet som ikke overstiger 10 km/t. Slik innretning anses ikke som kjøretøy etter vegtrafikkloven § 2.
I§2 Anvendelsesområde, fravikelse av vegtrafikkbestemmelser m.v. , punkt 3
3. Som gående regnes også den som
a) går på ski eller rulleski,
b) fører rullestol eller sparkstøtting eller aker kjelke,
c) Leier sykkel eller moped, triller barnevogn eller bruker lekekjøretøy.
Frå google
Dette er det nok alt for lite kunnskap om. Så eg vil prøva å kringkaste dette. Ingen har lyst til å køyre på nokon. Attom ein sving kan det væra nokon som er ute å trillar ei barnevogn, det kan være eit dyr, ein gåande eller ein som må bruka elektrisk rullestol for å koma seg fram…..
Vær observant og ikkje køyr så du skadar nokon.
Og ein som kjem i ein elektrisk rullestol på venstre side av vegen er på riktig side. Han er gåande!
Denne helga tek kanskje toppen av kransekaka…..er det sagt. Ikkje denne helga, men kransekaka. Eg likar forresten kransekake, men det fikk eg ikkje denne helga. Det fikk eg sist.
Men det har vore ei helg med innhald……..for å seia det slik. Meir enn nok eigentleg.
Fredagskvelden ramla det inn ei melding frå sonen……..rakk ikkje flyet frå Uganda, sto det.
Uganda, svara eg…….er det ikkje i Kenya du er!!!????
Det var starten på eit døgn med å finne ut at å mista flyet frå Uganda ikkje er noko vidare lurt. Men noko flaks skale ein ha, så i ettermiddag landa han, eit døgn etter han skulle. Det var frykteleg godt å høyra stemmen da han ringte vel framme.
Jentene skulle ut på ein holme å synga, så eg køyrde dei og hovudattraksjonen – ei som kom langt i Voice – ut dit båten gjekk i frå. Det var usikkert om eg kom utover for å høyra på dei, sjølv om eg ville. Det var 5% sjanse. Sa eg.
Med lite søvn etter det eg starta innlegget og laurdagen med, var det liksom nok.
Faren kom framom på veg til konserten. Da fann eg ut at han kunne få nokså store problem med å finne fram til dit båten gjekk frå. Så eg vart med. Likevel.
Det var artig å høyra dei som opptredde. Og eg møtte mange kjende, men eigentleg var eg for trøtt.
Det var godt å ta båten attende halv tolv.
I dag var det arrangement på museet, så eg reiste nokså tidleg dit. Det var så godt å sjå det kom mykje folk. Og eg trur dei kosa seg. Det var ein blanding mellom Eritreisk folkemusikk og populærmusikk som vart framført i naustet.
Da dagen var over var det godt å låse dørene og ta inn over seg sola som glitra i sjøen.
Til slutt for vi framom foreldra mine. Det var berre yngste som var att. Mellomste og faren var reist til Trøndelag.
Da vi var der fekk ho melding om at hovudopptaket var klart. Framtid og studie.
“Eg blir kvalm” sa ho, da ho gjekk inn på sidene.
Bileta over fortel nok kva ho fann. Ho var så sikker på at ho ikkje hadde greidd det snittet ho måtte ha etter vidaregåande for å koma inn på 1. valet.
Det einaste eg er sikker på er at eg er i tvil om reknekunnskapane hennar.
Så her sit eg og ventar senga skal ropa på meg. Trøtt og mett av helg. Og med ein son på norsk jord.
Heimturen etter møtet gjekk fortare enn eg greidde å følgje med. Hovudet var liksom oppbruka etter ein lang dag. Eg snakka med ei sjuk veslejente på telefonen.
Ja, eg brukte handsfree.
Ho skulle til Molde og var redd for at forma med feber ville stoppa turen.
Plutselig ser eg gule skilt og eit kryss framom meg. Eg greier ikkje å tolka riktig kor eg er og tar vegen til høgre som også vil seia ein skarp sving. Bilen vil ikkje lystra slik den skulle. Glatt veg og sentrifugalkraft gjer sitt, eg ser vegkanten koma mot meg i alt for god fart. Eg prøver å rette opp…..
Så brasar eg ut snøkanten. Bilen som kjem etter stoppar og han som køyrer spør om eg treng hjelp.
Ein er litt forvirra i ein slik situasjon.
Eg har behov for å visa at eg har full kontroll.
For så vidt hadde eg det og da. Greidde å komme meg ut av førerdøra……så vidt, etter og ha slått den inn i snøen nokre gong. Fekk sett ut varseltrekant og ringt bergingsbil. Men eg hadde tatt refleksen ut av bilen, og det er dumt når det er mørkt. Eg bruka blinklys på mobilen når eg bevega meg ute.
Men eg må få lagt refleksvesten på plass.
Det som var hyggeleg var at svært mange stoppa for å spørja om eg trong hjelp.
Vart mest flaut.
Eg ringte inn til vegsentralen for å seia i frå om bilen som måtte bergast, og så slo eg av motoren og hadde bere naudblinken på……..da vart det meir flyt i trafikken forbi meg. Men ei ung jente kom bort
“eg må sjekke på ordentleg” sa ho.
Eg ba ho køyra forsiktig, og det gjorde ho sa ho og var glad for at ho snart var heime.
Det var faktisk så glatt på vegen at det var skummelt å gå på den.
Bergingsbilen kom, drog meg ut av snøfonna og eg kunne køyra bilen vidare.
Og ja………det var kjempegodt å være heime igjen.
Til deg som køyrer bil, du må sjekk at du har refleksvesten i bilen og så må du elles køyra fint og etter føret.
Eg har ein greie…. Tenkjer eg tilstår i dag. Like greitt… For dette er nok ei litt snodig greie.
Det er ikkje så alt for lenge sidan den oppsto. Eg kan stå fram som jålete, – tidligare. Før, før for foreldrerolla. Forresten ser eg restane etter det da eldstemann er født. På eit bilete frå eg stellar han står eg der med lange, lakka neglar.
Etter som åra gjekk vart neglene slipa ned og neglelakken tørka inn.
Men plutseleg har det skjedd noko. Eg har starta å kjøpe neglelakk. For det er så mange fine fargar.
Likevel står glasa i skapet på badet, og eg vimsar i rundt utan lakk på neglene slik vanlegvis. For lakkerte neglar er stygge med ein gong dei ikkje er fine. Og da må lakken fjernast. Så alt i alt er det for arbeidskrevjande å leggja inn innsatsen som må til.
Så eigentleg har eg nok vorte ein neglelakk samlar.
I dag fann eg nokre igjen. Og i kveld tok eg nokre strøk. Så tok eg fram fem fargar og fem fingrar.
Og om ein og ein halv månad slik omtrentleg ringer dei inn igjen.
Ikkje desse, men alle dei andre, dei i tårna rundt om i kyrkjene i landet. Lyden som vert sendt i radioen og inn i heimane om radioen står på. I mi verd var det julelyden på at no hadde jula starta.
Desse fire klokkene som heng i vindauge er det ikkje lyd i. Dei er keramikk krukker som ungane har måla på – eit utval av noko som har vorte produsert av små fingrar gjennom tida i den tida vi no held på å gå inn i.
Dei har stort sett vorte hengt i kjøkenvindauga. No heng dei i vindauge her på Bakk, før det hang dei i småruta vindauge på Moe.
Litt for seint, i kjent stil for meg, tek eg ei utfordring. Det er Frodith som inviterer. Men eg veit ikkje om det er lov å være så sein……
Eg starta å sjå førdagen, altså måndag, om eg fann noko bilete. Eg forsette i går og fann eit. Det måtte verta dette. Ei jente attmed eit vatn. Men da var det for seint å laga nok på det.
Så i dag…..vips og vaps…....postar eg.
– Jenta står så blå der hausten speglar seg i fjellvatnet. Det var ein fin dag å være ute i.
Alle barna har vore einare etter kvart som dei kom. Dette er den yngste einaren.
