Eg er på ein måte godt sliten. Føler eg har bruka meg på eit godt vis. Her eg sit i rosenduft frå roser plukka i hagen. Ein raud bukett og ein kvit.
Eg har hatt ein dag med innhald på mange plan. No kjenner eg både dagen og går kvelden i kroppen.
I går segla verdas lataste dag over himmelen heilt til kvelden kom. Da fann mellomste og eg ut at slik gjekk ikkje. Så vi pakka oss sjølv og boffen inn i bilen. Vi hadde funne ut at vi skulle sette eit kryss på at vi hadde vore på eit av dei lettaste måla i noko som heiter 4Fjell. Først måtte vi framom sentrum og fylle bensin, og da vi var på veg til starten såg vi sola dukka ned i havet. Så vi var litt seine ut med denne turen vår.
Vi la friskt i veg. Fann dei raude merka og stigen. Turen skulle ta ein time opp, og ikkje var det høgt heller.
Men vi fekk likevel ei fantastisk utsikt utover havet. Til slutt hadde vi kome opp på eit berg og vi hadde ein halvtime igjen. Klokka hadde vorte elleve og det starta å mørkne såpass at vi såg mest ikkje merka. Og i og med at vi skjønte vi hadde hamrar i rundt oss og berga var glatte, snudde vi der. Men uansett, vi fekk ein times frisk gange. Vi får prøva å nå målet ein annan dag medan det er ljose dagen.
I dag har det vore smårydding i heimen, vasking av klede, litt tid i solstol. Og så reiste mellomste opp til Trondheim for å sjå på hybel og møte ei venninne. Litt seinare kom yngste heim saman med ei venninne. Eg steikte arme riddarar åt oss. Dei er no i gong med å reie opp til henne som er med på vitjing.
No kjenner eg ein iherdig Jon Blund som gjer sitt beste for å tyngje augelokka. Trur eg må kapitulera. I morgon er ein ny dag.
Så ser eg det og tenkjer…..kankje eg skal slå meg med. Og fordi eg er så vaksen så går eg til ei anna vaksen dame.
Eg klappar laptop’en opp og går inn på bloggverdenen. Der møter det meg det eine svart kvite bilete etter det andre. Konkurranse står det ……….. og kven er det som køyrer i gong konkurranse anna enn Frodith. Ta bilete av dyr i svart kvitt står det……..eller meir korrekt; sort hvitt, og så seier ho Jeg spør igjen: Blir du med???
Kvifor ikkje, tenkjer eg. Eg finn fram eit gamalt bilete av ei gamal katte. Den ultimate sjefskatta.
Miranda Veranda.
Ho har våre saman med oss i nokså mange år. Var med på flytelasset hit, der vi mellomlanda ein månad hos foreldra mine for snart åtte år sidan. Da vi kom hit hadde ho fått nok av flytting og rømte. Tre månader etter dette kom ho attende og lukta skog.
I dag er ho passert 13 år og tek seg fridomar. Slik som ein rusletur over bordet. Men eg kan fortelje om ho i eit anna innlegg ein gong. I dag får ho representera og vera mitt bidrag inn i konkurransen inne hos Frodith.
Etter ein dag med sol har sola gøymt seg attom dei grå massane. Og eg sit her min kvite stol og er mest borte etter turen med kassane. For eg er har ferie og er klar……..
Eg er klar som i sliten. For eg synest det er fantastisk godt og sitte her. I stolen, Sjølv om data’n øver opp tolmodet mitt, for nokre bokstavar må eg slå ekstra hardt på for å få. Og space-tasten må eg treffe midt på, om ikkje vert alle orda drege saman til eit laaaangt uforståeleg ord som eg må rydda opp i. Når ein skriv med slikt må tolmodet fram.
Men i går altså, da tok vi turen over bruene og med ferga og med tilhengar. Etter ein god frukost. Der vi laga oss juice og laga omelett med urter frå hagen. Slik at vi måtte ta bilete fordi vi syntest det såg så godt ut. Og det var så klart det.
Så no har yngste flytta inn og fått sett på plass hos seg. Ho prøvebur i helga. Fekk melding i går kveld om at det vart så koseleg. Ho hadde vennetreff og dei var bokstaveleg talt hoppande glad for å sjå kvarandre. Dei hoppa rundt på gata da dei møttes. Slik er det og væra 18 år.
Og eg sit her i dag. Og er klar. Heilt klar til å gjera ingenting. Litt slik i ingenmannsland, litt småbekymra, litt svolten og tenkjer eg må ta tak. Eg har dagen der på. Det har gått i hektisk tempo frå eg sa ferie på torsdag. I dag har eg første dagen på lang tid utan plan.
Så først vil eg slappe av. I stolen min, som er kvit. Kanskje eg skal skifte over til det grå trekket. Det er finare.
I år tok ho alt på strak arm. Artig å registrera at ho er betre i form i år.
Vi kom tidligare for å hjelpe til. Gulrot og potet var skrella. Elles var det sodd. Vi var ellev til middag og tolv til kaffi.
Eg trur mor hadde ein fin 83 års dag. Da ho var lita brukte ho å seia at ho hadde fødselsdag siste juli, for da slapp ho og tulla med om det var 30. eller 31. juli som var hennar dag.
Her er det mi mellomste i aksjon. Oppryddinga gjekk raskt med mange hjelpande hender.
Så var selskapet over slik som dei brukar å bli. Hengaren min har stått hos foreldra mine med hagerusk ei stund. I morgon må vi ha den for å køyra flyttelasset til yngste. Så vi tok likegodt med oss rusket heim. Eg fekk svinga hengaren medan eg hadde opp til fleire tilskodarar med forskrekka ansikt. Eg er ingen kløppar med hengar, men eg fekk det til. Så det så!
Jentene har styra ute i regnet, fått rusket av og vaska hengaren. Får håpe den tørkar til i morgon. Det har regna tett i heile dag, men i morgon er det meldt sol. Det har gjort flyttearbeidet enklare.
Yngste har båre kassar ut i bilen. Ho gler seg til å flytte til sitt nye husvære. No blir ho der berre i helga for å treffa vener, så kjem ho attende hit.
Så slik har denne dagen gått. Ein dag med laurdagskjensle, sjølv om det berre er fredag.
I går var lista lang. I går ettermiddag var den ikkje ein gong halvert. I dag gjekk eg på…..med……. dødsforakt, og i kveldinga gula eg ut siste punktet. Det var at eg la inn svar på e-postadressene mine at eg ikkje var attende før 31. august kl. 9.
Korleis trur du det føltes???
Eg boksa i glede ut i tomme lufta, og så gjekk eg inn på butikken og kjøpte feriekos for kvelden. Begge jentene var komne heim, yngste med ny seng. Den hadde mellomlanda her til vi får dra den med vidare på laurdag.
“Smågodt” sa mellomste.
“Salsa” sa yngste.
Og slik vart det. Mor sjølv sa “eggelikør”.
Eg skal steike Pavlova og sylte ingefær i kveld. Til i morgon.
Men først er det kos på søtt og salt på høgt plan.
Dagen starta med at da eg køyrde heimafrå oppdaga eg at det var set ut plastsekkar så eg skjøna det var plasttømming. Eg snudde bilen og henta mine to sekkar. Da eg kom attende sette eg sekkane inn i et skur. Framme i vegen kom ein bil med blinkljos. Eg rakk å starta så vidt, da såg eg det var søppelbilen som kom for å henta plasten. Så der må eg seia eg hadde marginane på mi side.
Da eg rydda opp på pulten min ved enden av dagen vart eg vars eit papir under skriveunderlaget. Eg tok det fram og fikk sjå at inni papiret låg kvitteringa på eit utlegg eg hadde hatt i mars. Gjett om vart glad for å få dei pengane attende.
Bra start får ein seia.
Så no skal eg flagra med tærne, kasta på håret, blinka mot verda og flørte med fridomen fire veker til ende.
Det er 29. juli og eg har vore å henta ved. Det er koseleg med flammar i omnen her eg sit og et ein middag, sjølvkomponert med glasnudlar og kjøttdeig…….ikkje heilt treff, men ok. I går orka eg ikkje laga meg middag. Det var i går og slike dagar har eg ikkje så mange av.
I dag kan eg konstatere at ferien ikkje startar i dag men i morgon – i morgon ettermiddag. Det gler eg meg til.
Da eg sto opp i dag hadde eg lyst til å stressa, men så bestemte eg meg at akkurat det ville eg ikkje. Kom eg ein halv time seinare enn tenkt gjekk verda ikkje under. Eg hadde ingen avtale. Det gjorde godt for eit hovud og ein kropp med vonde strammingar. Berre gå roleg og tenkje ein tanke i gongen. Køyre fint mest under fartsgrensa og høyre lydbok. Vera til stades akkurat der eg var. Eg har klart denne øvinga i heile dag.
Dei første dagane av ferien min er det lagt planer for.
Fredag er det feiring av mor, ho fyller 83 år. Har lova og laga ei Pavlova med mykje frukt oppå. Trur eg skal sylte ingefær også, for det gjev eit så godt sting.
Laurdag køyrer vi alle kassane til Kristiansund, kassane til henne som skal flytte dit igjen.
Så har det passa og tatt desse dagane på setra …. men kanskje for få dagar til disposisjon akkurat no…… ?!
Torsdag i neste veke reiser jentene og faren ned til Oslo for å feira eldsmann sine 24 år. Eigentleg skulle eg nedover og, men eg har ingen til å passe boffen. Akkurat det er litt trist og ikkje vera med å feire han som kom for 24 år sidan…..men kan ein ikkje så kan ein ikkje.
Eg må nok få sjekka bilen, for eg likar ikkje lydane heilt. Så skal eg på lengre tur bør eg nok det.
Elles har eg myke eg kan gjera, eine husveggen må målast, grase skulle vore teke og det er myke meir eg kan gjera ute. Og nokre turar i nærmiljøet må eg få til.
Enno har eg nokre planar til som ikkje er tidfesta enno. Eg sit her no med ein kjempe god kjensle av at alt ligg framom meg.
Eg nyt det. Ha alt framom. Ein må prøva å nyta alt dobbelt – når det skjer, men også medan ein gler seg til at det skal skje.
Og da eg kom heim skein sola. Eg gjekk rett ut på terrassen, slepte alle kleda mest rett ned og la meg i undertøyet i min badenbaden. Men så lenge gjekk det ikkje før himmelen samla skyene framom sola. Så da fekk eg berre kle på meg.
Så avhengig eg er til å ha tid for meg sjølv dukka det opp ein forskrekkeleg tanke……..korleis ville det vera å dele alt med nokon igjen. Korleis ville eg ha takla det no???
Det å væra to om å dra saman høyrest veldig greitt ut…….men det å ha nokon rundt seg alltid. Eller mest alltid.
Kan eg greia slikt igjen?
Nokon gong?
Men i dag skal eg i alle fall ikkje flytta saman med nokon, eg kan gje meg lov til sitte her som eit slakt.
Og i morgon, i morgon kan det henda……om eg er riktig flink…….at eg kan avslutta veka mi. Og da har eg ferie.
Smak på ordet F – E – R – I – E.
Eit ord som smelter på tunga. Som skal hjelpe å få energi på fote.
Og her sit eg med hovudpine, lemus og er heilt set på sidelinja. For eg har nok forbruka meir enn eg har og er berre frykteleg klar…….
For litt sidan reiste jentene til Trondheim. Dei skulle vaska ned hybelen til mellomste, ho skal ut ved slutten av månaden, det skal bli restaurant der ho har bodd. Ho har ein ny på handa. Og ho tenkjer å ta eit år studium med spansk i året som kjem. Ting går seg til………for alle, slik etter kvart.
Eg sit her og er oppbruka. Etter tamperveka.
Etter feiring av meg sjølv på fredag gøyv eg laus på laurdag. Det var eit arrangement eg skulle vera med på både laurdag og søndag. Men før ting starta på laurdag skulle vi sjå på ein hybel i Kristiansund som yngste hadde forelska seg i. Vi hadde tronge margin for å få dette til. Da vi sto på tur til å reisa oppdaga eg at nøklane eg skulle ha der arrangementet var – dei låg att på kontoret og at setene i bilen var våte etter ein skikkeleg regnbye der takvindauge hadde stått open…… Skikkeleg god start på dagen.
På turen til ferga med for lite tid, fekk eg kartlagt at det fantes folk med nøklar, så eg kunne hoppe over turen innom kontoret. Og det var bra, for på søndag fann eg den heime i skuffa der nøklane ligg. Og ikkje har eg rukke ferga heller, om eg har prøvd.
Likevel. Eg skal ikkje prøve på å skjule at stressfaktoren nok har vore i høgste laget i det siste.
Men med handklede i bilseta saman med varme, gjekk turen til byen. Vi fann hybelen, jenta likte den – men ei anna jenta hadde kika på den føe, så ho hadde på ein måte forrang syntes mi yngste. Men seinare same dag kunne ho juble.
Vi hadde ei ferje vi MÅTTE ta attende, før eg måtte være på plass der arrangementet var. Vi stilte oss i ferjekø og fann ut vi rakk å kjøpa oss ein softis. Kiosken var stengt oppdaga vi da vi vel var nede ved den. Så kom ferga og på tur attende, forbi bilkøa møter eg ei som har tilbydt seg å hjelpe til. Ho spør om ho kan få sitte på med oss, og det er så klart greit. Så ho parkerer bilen.
Det som skjer i neste omgang er heilt utruleg, eg observerer at han som er i bilen framom går ut av bilen sin og speidar………og da ser eg det, ferga legg i frå. Eg er i sjokk da eg skjøner kva som skjer, neste ferje går ikkje før om ein og ein halv time. Og eg skal opna arrangementet……..når neste ferje går………trur eg.
Eg får vite av henne som sit om bord i ferga at pga. av en tankbil tok dei bare på eit mindre mengde bilar. Det var noko som var praktisert fekk eg og kunnskap om denne strålande dagen.
Ho som skulle få skyss med oss ordna seg ny skyss på overfarten. I tillegg kom ferga attende og køyrde ein tur utanom ordinær rute. Før den tid hadde kiosken opna, så vi fekk oss softis. Eg fekk også vite at eg hadde tatt feil av tidspunktet er skulle ønske velkommen, det var ein time seinare enn eg trudde. Så slik sett ordna alt seg i tur og orden.
Altså gjekk alt bra. Men da endeleg tidspunktet for opning var der, hadde stresset gjeve meg store problem med konsentrasjon, så den velkomsttalen var ikkje noko å ropa hurra for. Heldigvis var ikkje det den store attraksjonen, men reknar med at eg ikkje vert nedringt av spørsmål av liknande oppdrag. Og det er heilt greitt det.
Elles var det ikkje så mange oppmøtte, men vi som var der fekk ein herleg dag med sjø, båt, sol og notkast.
Neste dag var eg oppmøtt igjen. Og det var ikkje det at eg hadde så omfattande oppgåver, heller det at oppgåvene mine var såpass uklare at eg vart sliten av det. Men den dagen var også i sol, vind, sjø og…………. irsk musikk. Publikummet, som denne dagen var mange fleire, var godt fornøgde. Og eg var frykteleg godt fornøgd med å væra heime i går kveld.
Da hadde eg hatt ei veke med arrangement både gjennom jobb og dugnad privat. Feira fødselsdag, funne hybel til yngste, vaska ned ei seter, og ein dag måtte eg væra buffer/rådgjevar for gjengen med etterkomarar kvar sin gong. Veka har ikkje vore ein lettvektar. Og eg tenkte, at når denne veka var over…………., da skulle eg, da skulle eg………..for andre gongen i mitt liv ta………..FOTBEHANDLING!!!!!!
Så i dag, da eg endeleg hadde ein fridag, da sette eg meg i bilen tidleg, køyrde og henta foreldra mine. For dei skulle også. Og eit minutt på ti hadde eg lagt dei mil og kilometer attom meg som måtte til, og vi ringte på til fotterapeuten. Vi hadde altså den første timen klokka ti.
Eg kom ut der i frå på lette føter utan hard hud på hælane og med ei ny fotfil. Og eg skal innrømme at eg var ikkje til så mykje meir i dag. Da eg fekk spørsmål om å hjelpe til med noko datagreier sto hovudet mitt i stampe, eine auge rykka og rykka det i denne lemusa.
Så eg trur det er bra ferien nærmar seg. I morgon har eg tre timar med slikt ein skal. Og onsdag, onsdag håper eg kan gjera frå meg slik eg skal…………..for timane eg har bruka er alt, alt for mange. Men vi får sjå.
Til helga har eg i alle fall ferie. Og da skal eg kosta på meg eit jublande HURRA – !
Ein gong i året skjer det. Eit år blir plussa på. Og slik blir ein litt om litt eldre. Klokare seier ingen noko om -.
Her om dagen skulle eg feire meg sjølv. Plana var på sjølve dagen. Da eg kom heim på ettermiddagen… Men riktig slik gjekk det ikkje. For den mellomste sa au, au over tåa som fekk ein benk på seg dagen før. Derfor var det andre prioriteringar. Og vi fekk stadfesta at heil var den om ikkje anna.
Eg slo på data og facebook og tenkte at i dag ville det nok væra smått med helsingar, all den tid eg hadde vore dårlege på å senda gratulasjonar til andre. Men nokre hadde hugsa meg såg eg. Og fleire og fleire helsingar fekk eg utover dagen. Til slutt passerte det helsingane eg fekk i fjor.
“Kven er det?” spurte jentene, da dei såg helsingane som hadde kome inn.
Og eg fortalte og forklarte. Henne gjekk eg på skule med, ho er venninne til søstera mi han var lærer og han der kjenner henne…… og slik bortetter. Og eg kjente det som ein god følelse, at desse folka ga meg litt tid av si tid. Det gledde meg å få helsingar på dagen.
Eg fann ut at eg skulle vera flinkare året eg gjekk inn i med å senda helsingar. Ikkje sikkert andre hadde det slik som meg, men likevel. Eigentleg vart eg overraska over kor glad eg vart.
Neste dag feira vi dagen. Med bacalao, heimlaga is og kaffi og kaker. Og da va eg starta på enno eit år av mi livsreise. Så eldre blir eg stadig vekk, men klokare veit eg ikkje om det hjelper på med……
Så er dette året sin Bakkseterdag over. Og folk møtte opp i hopetal.
Eit døgn med alle slags vêr har passert. Og her sit eg, som eit vrak. Augo er trøtte og eg er lemster i kroppen. Og så må eg til å lage bacalao, kake og dessert. Til gjestene i morgon. Men det einaste eg har lyst til er å legga meg. Eg er regelrett trøtt.
Kan eg rekke det i morgon? Rekke alt i morgon før halv tolv? For da må eg dra heimafrå. Kan eg det? Kan eg svara på spørsmålet om å opne eit arrangement i morgon? I kveld er det umuleg å svare på slikt.
For eg er trøtt kjenner eg. Frykteleg trøtt i kveld.
Eg har vore eit døgn på setra. Det har vore regn, det har vore vindstilt, det har blåst, det har vore sol, det har vore kaldt og det har vore varmt.
I går kveld var det mange folk i aktivitet. Vi vart sittande ute til myggen beit godt og natta nærma seg. Nedanfor setervolden var ein flokk hestar. Ikkje alle hestane kjende kvarandre, så to starta å sloss. Dei sette baken mot kvarandre og sparka attover mot kvarandre. Det virka skummelt. Det gjekk nok likevel bra.
Jentene var inne i bua og spela spel saman med andre ungdomar. Da eg kom inn tok vi oss eit slag kort før vi gjekk til å la oss.
I dag starta folk å komme opp i åttetida. For å koke ost og gjera alt klart. Det var for surt å eta frukosten ute. Tente opp i omnen.
Så vart det bering av stoler og bord før eg køyrde ned boffen. Han skulle få sleppe å være der når det vart så mykje folk. Det ville ikkje væra noko godt for han.
Og så starta folk å komme. Mest to timar før arrangementet var i gong. Etter kvart fyltes området opp. Rømmegraut, vaflar og sveler fekk kjøparar. Det var folk over alt. Og vêret skifta. Av og på med genserar og regnklede.
Til slutt var det slutt. Vêret fekk ein skikkeleg kaldfront og folk forsvann smått om senn.
Så var det opprydding. Og da rydda eg visst bort det som var att av energi. Så her sit eg…..eller heng i ein stol. Har allereie sovna ein gong.
