BforB

Da det mest gjekk opp…..med det kjæraste og vakraste du har. Møte med dei i den vesle gjengen som var så utruleg små ein gong.

Annonsørinnhold

15 «hemmelige» ferieperler: Disse bør du oppleve i løpet av livet

Men så kunne dei to dagane ikkje verta ein dag. Slik at alle møttes samtidi. Det var likevel ikkje langt i frå.

Alle møttes vi over to dagar. Både borna og mor og far. Slikt er ikkje heilt enkelt å få til når dei som var små er vorte vaksne og mor og far er skilt og ein tillegg har ein viss geografisk avstand.

Sonen kom oppover til pinshelga og eit slektsstemne på farssida. Meininga var at han skulle feira 17. mai saman med oss som skulle veg å sjå på henne som var russ. Men så var det desse billettane.

For å treffe han tok eg turen over fjella på 16. mai for å få nokre timar saman før han reiste sørover, sjølv om det ikkje var så lenge sidan vi møttes i Oslo.

Mellomste vart med meg heim der vi leita fram bunadene til jentene. Ho som var russejente var fast bestem på å skifta til bunad etter russetoget, og slik vart det.

På tur ned til toget med ei frossen bunadsjente og russejente.

Ho i raudt vart stoppa og like velvillig delte ho ut korta sine kvar gong.

Russetoget kom medlyd og rop utan vi såg ho vi skulle sjå.

I byen var det stappfullt avfolk.

Fekk ein liten fotosesjon dei siste minutta av russetida hennar.

– Er det ikkje trist å ta den av seg ville eg veta, men fekk negativt svar. No var det eksamen og karakterar som sto klar for å ta konsentrasjonen.

Men først fekk vi ete ein god middag like nedanfor der ho bor. Før tre av oss tok ferga attende til våre liv.

Og eg hadde fått møtt heile gjengen på to dagar.

Skodda heng nedover fjellsidene og det er første pinsedag. Ei kald pinse gjev ein varm sommar sa ei nettopp til meg.

Så denne sommaren må verta fantastisk.

Dagen går i C-dur som der er sagt……..er eigentleg det seint?

I alle fall er dagen laid back. Men juicemaskina har fresa meg ein fantastisk god juice av jordbær, appelsin og melon. Den vart nydeleg!!!

I starten av veka fekk eg det for meg at nok var nok. Eg hadde tenkt lenge. Eg hadde også starta undersøkinga. Eg har blogga om det. For leeeeenge sidan.

Her står det, om nokon er interessert……..men det er ikkje eit vidare godt eller interessant  blogginnlegg.

Men attende til måndagen. Eg hadde skifta til sommerdekk på bilen eg trudde ikkje heldt så lenge at den fekk det i år.

Det gjorde den.

Så tok eg sjansen, dura over fjella medan eg gjekk ned i 1. på automatgiret for å koma meg over.

Inn butikkdøra og rett på sak. Etter alle desse månaden utan å vera rett på.

– Eg må ha hjelp sa eg til butikkmannen. Og han var hjelpsomheita sjølv.

Så no har eg sportsur, aktivitetsur eller kva eg skal kalla det.

Eg SER.

Eg ser om eg er i rørsle både natt og dag.

Så no er eg i farta.

Forsiktig i farta.  

For eg har tenkt å nyta denne varme sommaren etter den kalde pinsa……….lett.

Når det ljosnar etter mørke kan ljoset verta skarpt. Så må ein mysa seg framover.

Eg veit ikkje. Eg tenkjer på alt ein ikkje veit og alt ein trur. Trur ein veit. For det må nok være slik. Alt vert mykje enklare da. Når ein trur ein veit. Når mange nok trur dei veit.

Eg veit ikkje -.

Det er vår og frå før det ljosnar held fuglane konsert. Det er som ein brus av forventningar.

Eg held på å krype ut av det siste halve året. Eit halvt år med utfordringar.

Er dei over?

Ei god samanblanding av folke ein er glad i som har det vanskeleg, gamle bilar, helseproblem og restskatt.

Blir ein lei?

Ja, det blir ein.

Korleis skal ein koma seg ut av tvangstrøya av problem tenkjer eg utan å ha svar. Utan å få svar.

For eg og trur. Tru på noko anna.

Og så spekulerer eg på kva eg gjer feil-.

For eg prøver å gjera mitt beste. Slik alle gjer.

Eller……har dei rett dei som set to strek under det dei gjer………

Slik kan ein tenkja.

Hjelper det?

Nei, eigentleg ikkje.

For ein må berre prøve vidare. På det ein trur på. Ta kampane og vera menneske.

Ein farfar i livet skull´ alle ha syng Odd Nordstoga.

Annonsørinnhold

20 vinterjakker på salg: Tykk, varm og stilig

Eg hadde aldri nokon farfar i livet.

– Ikkje farmor heller.

Far mista faren sin tidleg i tjueåra. Da sa hjarta stopp.

Hjarta hadde vore for svakt. Men om hjartemuskelen ikkje var laga for eit langt liv, var kjenslene i dei sterke. Da farmor døde fjorten år før han, greidde han ta vare på dei fem borna dei hadde.

Farmor reiste bort da far var åtte. Etter to år med behandling for tuberkulose skulle ho koma heim. Og det gjorde ho.

I ei kiste.

Tæringa hadde blussa opp igjen.

Søskenflokken på fem vart ein samansveisa gjeng. Far fortalte om mange episodar frå dei var barn. På trettitalet hadde han vore med faren sin å planta epletre. Det var i ei lun helling dei vart set ned.

Da eg mange år seinare, gjennom tidas underfundige krumspring, sat som eigar av garden far vaks opp på, var gleda stor og sterk da eg fann eitt av epletrea oppe i skogkanten. Det var som eg nådde tak i farfar min. Vel var epla sure, og ikkje greidde eg å ta vare på det eg hadde funne slik eg ynskte – men ei glede og ein rikdom var treet.

Og ein vakker dag var eg sikker på at eg ville få attende av kreftene eg hadde mista av alt livet hadde gjeve meg til utfordring.

I dag vakna eg tidleg fordi dagen hadde slikt å gjera som eg måtte kome i gong med. Men aller først tok eg med meg boffen på ein tur oppover jordet til akkurat der epletreet sto.

Først såg eg det ikkje. Eg såg og såg utan å forstå.

Blikket mitt leita. Ville ikkje forstå kva det såg.

Nokon hadde tatt bort trea. Alle trea som sto der.

Eg prøvde å få epletreet til å koma fram.

Eg høyrde stemmen min sa “NEI, NEI, NEI!“

Det hjelpte berre ikkje. Det vart inga forandring av haugen av grein og kvist.

Nokon hadde teke seg til rette. Til rette på mi mark og hogd ned epletreet etter farfar.

Kjensla var frykteleg uverkeleg og vond.

Eg må venne meg til det sa tanken.

Etter dagen var ferdig. Etter det travle var over, kom tankane. Dei hogg til, som ei sorg, som eit tomrom. Treet var borte og kunne aldri verta reparert.

Kven er det som har teke seg fridomen til å ta seg til rette slik…….ja, eg spør, men ingen har svara meg enno.

Og til tross for haugar med svar vil eg aldri få treet attende.

Treet er hogd ned.

For alltid.

Sol og blå himmel samen med snøfrie bakkar er godt etter dagar med snø, grått vær og regn.

I går kom eg meg ut av huset for første gong på ei veke. Eg var likare.

Annonsørinnhold

Hårfjerningsapparatet imponerte i test – nå får du unik rabattkode

I dag sto eg opp til flommande sol. Og tanken på tur kom flaksande likt årets først humle. Eg såg den prøveflaug i dag. Men aller først vart det kaffi på terrassen med dei nedunder.

Fann ut at turen fekk gå ned til sjøen. Lenge sidan sist.

Over vegen og på tur nedover jordet oppdaga eg fullt av stokkar som låg i vegskråninga. Og da eg fann rester av ei billykt skjøna eg at her hadde det vore samanstøyt. Det rare er at vi ikkje hadde registrert noko sjølv om vi bor på andre sida av vegen.

Så bar det inn i skogen med oss, Lucas og meg.

Grønt og mosekledd.

Lengre nede møtte vi skogsvegen, der låg det att snø.

Vatn som speglar tre har alltid fasinert meg.

Sjøen spegla våren.

Så var vi nede.

Tang er i mange farger.

Lucas fann ut at no fekk matmor vera med å leika.

Til slutt fekk vi ta turen opp att.

Turen gjorde godt, den var hard nok for etter ei veke med snufs og hark…men godt gjorde den.

Å sjå på verda ute innanfrå er greitt det. Ei lita stund. Men det er greitt når det går over.

Annonsørinnhold

NÅ: 25% på parfyme og deodoranter hos Fredrik & Louisa

Her sit eg……og kan ikkje anna gjera…….kan eg skriva.

Og så skreiv eg det.

Men eg kan nok gjera mykje anna. – Enn å sitja her.

“Du høyrest betre ut i stemmen” sa mor mi tidlegare i dag da vi snakka saman på telefonen.

Eg har vore heime heile denne veka. Eg har sove, eg har berre sitte der……..i stolen. Men hovudpine. Ikkje har eg orka tent opp i omnen. Har laga meg mat inn i mellom.

Eg ser fristar og møte flagrar forbi. Her eg sit.

I dag har eg bruka mobilen for å henta meg litt inn. I verda der ein berre må gjera.

Blomane frå påska hell på å visnar. Hybelkaninar samlar seg i hordar. Vonar det ikkje er for å gå til angrep.

På meg.

For det treng eg ikkje. Nok som det er.

Eg har sett vår og sommar i auga utan anna kjensle enn noko som kunne likna panikk…….eller apati………ikkje så likt kvarandre eigentleg. Men likevel………

Kan hende det har kome av det eg måtte gjennom denne veka. Eg vel å tru det.

Plutseleg kjende eg ein snev av glede og tiltak i sta, da eg fekk attende ei positiv melding. Riktig nok forsto eg ikkje ordlyden, men likevel……glad for dette stinge av glede. Det hjelpte nok på at akkurat da spela Raga rocers fritt liv på radioen. Det vekte opp nokre halvgamle gen frå ungdommen.

For eg vil da så mykje. Eigentleg.

Og det vil nok hjelpe å høyre til saman dei friske igjen. Dei som ikkje hostar, nyser, fnøser, frøser, fryser og berre er heilt alminneleg frisk.

Heilt greitt og rett fram.

Så er påska over. Eg er attende til kvardagen med rennande nase.

Annonsørinnhold

Hårfjerningsapparatet imponerte i test – nå får du unik rabattkode

Dagane kom og gjekk. Dei første og fleste med regn. Sol over dei siste. Snøen som låg breddheil er borte frå åker og eng.

Vi feira ho som fylte år første delen av mars med familien på palmesøndag.

Jentene forsvann nokre dagar etter feiringa. Men kom attende lengre uti påska. Da eg kom heim etter dei var dratt var tavla fullsett med gullappar. Dei hadde ikkje funne kritt. Men skikkeleg koseleg var det med dei lappane.

Det har vore mykje folk, men lite av friluftsliv. Dei to siste dagane vart det strikkinga på terrassen i sola.

No er alle dratt, det siste påskemåltidet med mellomste……….ja, eg har lært ein ikkje skal leike med maten……

Attende til kvardag saman med dyra, vår og ein ikkje heilt god allmenntilstand.

Snufs og snyt…..

I dag vil eg lage påske i heimen. Ta ned kassen med påskepynt.

Eg har fri. Godt etter nokre travel dagar. Så i dag skal eg vera flink med å gjera det påskehyggeleg.

Annonsørinnhold

Hårfjerningsapparatet imponerte i test – nå får du unik rabattkode

I kveld kjem jentene heim. I helga skal vi feira ho som fylte år for litt sidan. Sonen vil være i Oslo denne påska med flytting på programmet.

Eg rakk å køyra innom Plantasjen for kjøpe blomster i går på tur heim frå byen.

Etter biblioteket var eg innom kontoret, da gjekk det seint rundt både på data?en og i hovudet. Ikkje så rart etter to lange dagar med møter, foredrag og omvisning i kalde hus.

Det skal verta godt med påskefri no. Sjølv om måndagen ikkje vil være fri for meg.

Ein riktig fin fredag både til deg og alle.

Enn at ein mobil kan skremme og lage meir uhygge ein kva en trur kan gå an…….

Det finnest alltid, og mest alltid, naturelge forklaringar på alt. For tida leiter eg etter den naturlege forklaringa.

Annonsørinnhold

Hårfjerningsapparatet imponerte i test – nå får du unik rabattkode

Og så spør eg der ute i den store verda om nokon har opplevd noko liknande som det eg no skal fortelja om:

For plutseleg har eg vorte husredd  og livredd telefonen min. Om kvelden.

Det starta sist søndag.

Eg skulle ikkje noko før eit stykke utpå måndagen, derfor hadde eg ikkje hast med å leggje meg.

Best det var starta alarmen på mobilen. Eg prøvde å slå den av, men den berre fortsette. Så eg tenkte telefonen heldt på å klikke. Eg fekk den likevel av til slutt……….men etter ei lita stund starta den att.

Heldigvis gjekk det greitt å få den av denne gongen.

Da eg litt etter gjekk å la meg og skulle stille alarmen for neste dag såg eg det….

Fullt av gongar var alarmen stilt inn slik. Eg har aldri stilt alarmen inn til natta……og så mange gongar etter kvarandre.

Den einaste som eg hadde hatt besøk av om dagen var søster mi, som ikkje kjenner til denne type telefonar. Derfor har ikkje ho stilt den. Og det har heller ikkje vore naturleg at ho skulle gjort det på tull, ho er ikkje typen.

Måndagskvelden gjekk alt greitt.

Tysdagskvelden hadde Lucas nokre sterke reaksjonar i elleve tida.

Han bjeffar og bjeffar slik at eg til slutt kjenner det startar å prikke i nakken fordi det er skikkeleg ubehageleg. Eg høyrer også nokre lydar. Men no har vi mange av skogens dyr som kan ta turen forbi husnovene, og den eine katta var inne. Riktig nok låg ho under bordet og sov.

Neste dag er eg innom alarmen ein tur. Det er da eg ser det!

Ein seks-sju gong etter kvarandre var alarmen stilt…

På same tidspunktet hunden bjeffa som verst var alarmane stilt.

Eg syntes det var ekkelt.

Om kvelden skrudde eg av telefonen.

Torsdagskvelden hadde eg besøk.

Tida går fort i hyggeleg lag.

Eg har nettopp fortalt om opplevingane mine med telefonen. Da gåralarmen på, og klokka viser 00:00……..

Eg kaver og får skrudd av alarmen, fjerna innstillinga og slått telefonen av.

Det skal innrømmast at da eg kom heim i fredagskvelden følte eg meg utrygg. Eg slo av telefonen da klokka var halv elleve. Det gjorde eg også i gårkveld og kjem til å gjera det i kveld.

Eg vil tru det er noko som har klikka i telefonen. Operatøren hadde riktignok ikkje høyrt om noko slikt.

Eg har ikkje ringt Apple enno, for å høyra med dei.

Og er det inga naturleg forklaring på det, så er det ei unaturleg forklaring. Da har eg besøk av eit spøkelse som er glad i teknikk. Akkurat den tanken synest eg ikkje om.

Og det eg i alle fall ikkje likar er at eg har vorte redd huset mitt om kveldane, huset mitt og telefonen.

Det likar eg ikkje!

No er alle alarmar avskrudd, dei eg har bruka og dei som stilte seg av seg sjølv.

Har du opplevd noko liknande som dette?

Ein dato yngste mi fekk utlevert som fødselsdagen sin.

“Kva for dato skal vi velje” sa legen.

Annonsørinnhold

20 vinterjakker på salg: Tykk, varm og stilig

“5.mars” sa eg.

Det var tre veker igjen til termin.

Eg heldt på å bli tullete av svangeskapskløe og problem med bekkenet. Så fødselen skulle settast i gong.

Eg tok bussen med baggen ned til sjukehuset.

Ei prinsesse fyller to år
 

Dei sa at det fort kunne verta ein annan dag. -At dei måtte gjenta behandlinga før det vart fødsel.

Men det viste seg at det gjekk raskt når det først var i gong. Etter ein del tumultar, var jenta ute. Så da eg litt etter fekk servert mat, spurte ho som serverte meg om  det ikkje meg ho hadde snakka med ute her for eit kvarter sidan.

På tur med kakaotrut

Og det stemte det. Å gjera unna seg ein fødsel så fort vil eg i grunn ikkje tilrå.

Men eg hadde fått ei lang jente og det raudbrune håret sto opp som ein kost. Ho som beit jordmora i fingeren før ho vart født.

Klar for første skuledag
 

Og kampviljen har ho innabords. Ho har kjempa med kameratar av den fem år eldre broren sin. Ho tek ordet når ho må.

Søsken
 

Ho har sine meiningar. Men likevel er ho full av kjensler. Tårene kan godt finne på å koma akkurat når dei ikkje skal.

Når mellomste søster møter verda med eit stort smil seier ho at da treng ikkje ho smile slik, fordi den jobben gjer søstera.

Søstrene sisters

Bilete lengst ned  frå tur til å gje nissen julegrauten på stabburet

Eg synest det er svært greitt at ho ikkje konkurrerar, men ser at dei har kvar sine rollar og er kvart sitt individ.

17. mai

Ein somar frå barndommens rike med eit av alle dei ansikta og gleden ho deler med oss andre
 

I år er ho russ, snart  ferdig med tre år vidaregåande. Ho synest valet vidare er vanskeleg. Det siste er at byen Trondheim står på førsteplass. Det er akkurat der mellomste bor, dei har tette relasjonar, i helga er ho saman med henne for ei innflyttarfest står på programmet.

Dagen sin feira ho i byen ho bor i.

19 år.

Før åt spekulerte ho på korleis ho skule gjera det. Det var alt for lite der ho budde til å be dei ho ville. Ho hadde heller ikkje lyst til å spørje hybelverten om det var greitt om ho feira dagen sin der. Til slutt hadde ho mota seg opp og det var heilt i orden. Berre for å verta kidnappa , for vennene hadde ordna til overraskingsselskap ein annan stad.

I påska skal vi feira ho saman med familien.