Innpakka i pledd sit eg her. Det er inn i hampen kaldt.
Løna for å væra snill er ikkje alltid så god. Eg sit her på ein iskald hybel og ventar. Ventar på at tida skal gå. Akkurat det siste lika eg. For oftast spring tida frå meg, så at det er eg som ventar på den er ein god oppleving. Men ikkje at det er så kaldt.
Men eg held nok ut. Eg har ein varm kaffikopp ei armlengd unna. Kjøpte meg og berlinarbollar, berlinarbollar med vaniljefyll. Og akkurat det er kjempegodt.
I familien min har folk det med å verta godt vaksen. Eine morbroren min var 93 da han nettopp døyde. I dag var både han og mange fleire bedt i 95 års dag. Dama som feirar sit i rullestol og har gjort det sidan ho var ung. I dag bedte ho inn til selskap, og det er ho sjølv som har ordna opp. Feiringa var i byen, og faren min er ikkje i slik form at han kan ta buss. Så eg sa nokså snart at eg kunne køyra. Eg synest det er så fint dei får møtast. Livet er ikkje lengre enn at slikt må ein finna rom til. Plutseleg går folk ut døra til den neste dimensjonen. Og da er det ingen vits å angra det ein ikkje rakk. Så i dag er eg sjåfør. Foreldra mine og mor sin bror med kone, dei er i alderen 82 til 91. Dama er søskenbarn til mor og broren. Så der fekk eg forklart det…….vi kan ha det med å væra nokså detaljer. I alle fall nokre av oss. Av og til.
Eg hadde ikkje så mange ærend, kjøpte inn litt mat. Til tida etter berlinarbollane. Den tida må berre koma no. Men eg kunne sette meg inn på hybelen til yngste. Så her sit eg. Klaprande kaldt er det altså, alt av varme var avskrudd. Trur eg skal let det stå på ein liten lunk når eg går. I morgonkveld kjem yngsteberta attende frå ei veke vinterferie. Denne helga er ho og vitjar syster si i Trondheim. Dei tenkte seg på Urørt på Samfunnet i går kveld. Så dei er i andre enden av skalaen, med ungdom og livet som byr. Dei skulle møte eine syskenbarnet sitt og dele helga under same tak. Og i dag var dei alle tre bedt til syter mi. Familie er viktig synest vi.
No ser eg at tida snart likevel har gått. Eg skriv no med valne fingrar. Det skal bli godt å setja seg i bilen, plukka opp dei som har feira, køyra ombord i ferga, koma seg over på andre sida. Køyre dei to ektepara heim, dei bor berre nokre hus frå kvarandre. Trur ikkje eg legg inn noko besøk hos foreldra mine i kveld, men berre køyrer heim åt meg sjølv. Får tent opp i omnen og krype saman framom den med kanskje ein wokrett på tallerkenen. Og ha ein liten bit laurdagskveld før natta kan taka over.
Det hørtes kaldt ut å sitte der og vente ja, men hva gjør man ikke for sine gamle foreldre. Håper natt maten smakte og at du fikk sove godt 🙂 Ha en flott søndag, her er det sol 🙂
jeg hvet akkurat hva du snakker om ,når det kommer til kalde hybel for der har eg også sittet,får håpe du har fått varmen i kroppen igjen no da :)) dine foreldre er heldige som har ei så god datter som deg 🙂
Jeg kjenner jeg begynner å fryse bare ved å lese dette her. Frostpinn som jeg er 🙂 Men godt du hadde mange pledd å gjemme deg under.
Og en berlinerbolle er jo faktisk en god trøst 🙂
Håper du har en varmere søndag. Kos deg masse 🙂
Klem <3
Åse Helen: Det var skikkelig kaldt, men det var godt med varme etterpå. Og maten smakte da jeg endelig var hjemme.
Takk, og du må nyte dagen sola :).
Du har opplevd kalde hybler du også ja. Ingen hyggelig opplevelse. Fikk satt på varmen til henne som kommer tilbake i kveld etter vinterferien.
Tror de fleste velger å hjelpe når dem kan. Og foreldra mine viser stor takknemlighet, for stor, syns jeg. For egentlig skal det være naturlig tenker jeg.
Eva: He, he, bra du ikke var med da :). De pledda var gode, og det var enda bedre å få opp varmen i bilen etterpå:).
Ja berlinerboller er både god og farlig trøst, men i går kunne jeg :))).
I dag brenner det i ovnen, og jeg slapper maks av…..men må vei og levere bilen om ikke så lenge – og basere meg på buss hjem igjen. Men heldigvis noen timer til.
Håper også du har en fin søndag.
Klem<3