Ein dag metta av inntrykk. Ein slik dag ein spekulerer på om det er like greitt å gå frå konsepta tvert liksom -.

 

Stilt seg opp å vræla, eller hoppa eller noko anna…...berre gått heilt frå konsepta.

Heilt!

Tenkte på det i dag da eg gjekk gatelangs. Enn om eg berre har gjort det.

Men det er alltid noko som har større grunn, meir utfordringar.

 

Eg skulle vore inn på kontroll for auga, og brillene har vorte litt haveges kan ein seia.

Men med jula i vente tenkte eg at det var like greitt å vente med briller til nyåret. Alle utgifter treng eg ikkje ta no. Tenkte eg…..

Det var da skredet med utgifter starta. Før tanken på jul var tenkt ferdig…..

Time til tannlekje fekk eg og, men den får eg og utsetja for akkurat no er det meste usikkert -.

 

I dag skulle eg veg å reparere bilen. Eg sit der i fleire timar, frykteleg spent på korleis dette vert. Da det har gått fire timar kjem ein og ber meg verta med inn på eit kontor.

Av og til er det som hovudet ikkje heilt er med på det det får å høyra.

Men kort fortalt var alt mykje verre enn kva dei først trudde. Det viser seg motoren må skiftast. Så akkurat i skrivande stund veit eg ikkje kva som skjer, men det reknast på kostnadar. Så må forhandlar og verkstad kome fram til eit resultat før det vert lagt fram for meg.

Og det er eg spent på. Fælt spent.

Frå mi side er det ein reklamasjon. Det er fem månader sidan eg kjøpe bilen som eg grov langt nok ned i lommane til banken da eg kjøpte. For eg ville ha ein bil som heldt lenge……

Men eg reknar med at vi alle vert taparar i denne situasjonen. Både selgar og eg.

 

Vaskemaskin vart det ikkje sett meir på.

 

Eg fekk rota med meg noko av det eg hadde i bilen før eg GJEKK frå verkstaden. Nokså fortumla og forvirra.

Korleis skal eg løysa kvardagen min er det som tek mest plass oppi hovudet da eg går derifra.

 

For her eg bor går det to bussar, dvs. fire når ein reknar med skulebussar. Til saman begge vegane. Og eg køyrer mykje i kvardagen min, i morgon er det møte halv eit og ferdig på jobb klokka 18.00, og det går ein buss innover der eg bor fem minuttar før dagen er ferdig.

Og attende til tannlækjaren på fredag, dit må eg ha bil. På fredagskveld skulle eg henta mellomste som kjem med buss ein halv time kjøring herifrå, og på laurdag skulle eg køyra henne att og fram på jobb. Slik kan eg fortsetja……...men no i kveld har eg løyst problematikken ut den veka her.

For det er det ein må gjera, finne løysningane.

Så sjølv om eg vurderte om eg skulle klikke da eg langa ut bortetter gata da eg gjekk ut frå verkstaden, dette vert lite i samanlikning med det andre opplever.

 

Dei timane eg sat og venta kom eg i snakk med fleire.

Til slutt høyrer eg det klikkar bortover golvet frå ein stokk og ein eldre mann med hund kjem bortover mot sitjegruppa der eg sit. Eg trur først han er blind og at det er ein førarhund.

Det er eit heilt spesielt forhold mellom den gamle mannen og hunden.

Det er og ein gamal hund ser eg. Det viser seg at mannen ikkje er blind. Da eg kommenterar at dei virkar svært tette band mellom hunden og mannen, får eg ei historie som set meg svært ut.

Hunden er det han har att seier han.

Han fortel at sonen døyde da han var 18 år. Så startar han å fortelje om kona……..så vart han stille -.

Han tok så fram eit lommetørkle og tok eitt snyt i det.

Lenge sit han utan å seia noko. Før eg får vite at ho døyde da ho var 42.

Hunden var dottera som ått, ho gjekk bort for to år sidan.

 

Eg spurte om han hadde søsken, men også alle dei var gått bort.

Han hadde berre den gamle hunden igjen.

 

Bilproblema og nokre praktiske problem vert berre bagatellar.

Men at denne dagen har kravd, det har den.

Likevel, er heldig som har så mange i rundt meg.