Ein sommarmånad er oppbruka, men enno er det to att.
Dagen i dag er vakker. Trur den finaste hittil i sommar. Så varm at skygga er god å væra i halv ti på morgonen i singlet og shorts. Det er siste feriedagen min i denne omgong.
Denne ferieveka mi har vore ei uroleg veke. Men det å kunne gå ut glasdørene frå eit helseføretak i går, ferdig med ein skikkeleg ubehageleg undersøking, kunne atter eta og vite at alt var bra. DET var godt!
Eg hadde ein draum om ei roleg veke, der eg hadde meg i fokus. Der Fitbit klokka mi fekk vera mi leiarstjerne. Den dirrar på handa mi; gå 120 steg seier den, opp og hopp osv. Den melder når eg er for inaktiv.
Men slik vart det ikkje.
Og noko køyring vert det nok i dag også. Yngste er heime, ho har fått mange småjobbar her og der, så da blir det køyring på ho mor. Eg synest det er viktig ho har sommarjobb. Så er det foreldra mine, dei må i butikk. Men kanskje nokon andre køyrer dei i dag.
Men sola skin frå knallblå himmel. Det er sommar. Det er siste juni. Og livet er herleg.
I kveld sit eg her med raudt ansikt og andre raude område på kroppen. Ikkje visste eg at sola tok så godt den stunda eg sat ute på terrassen og ikkje sola meg.
Eg har hatt nokre travle dagar med å gjera i stand til sommaropning på museet. I tillegg startar eg med ferie, så det var nokså mykje koordinering føråt for å få dette til. Berre ei veke ferie i denne omgong, resten tek eg seinare.
Da ferien starta var eg rimeleg ute av fokus.
Fokuset er ein gjengongar. Eller manko av det.
Eg fortalte om den delte plenklipparen. Men graset er for langt til å bruka ei slik innretning.
Likevel, kva er det eg ikkje har……
I går vart det innkjøpt riktig blanding av olje og bensin, for eg trudde kanskje det kunne være litt lite igjen. Eg måtte så klart ta i bruk kantkipparen.
Akkurat ja, men kvar var denne kantklipparen…..?
Her har det vore leiteaksjonar, opp til fleire gong på dei same områda.
Og når bruka eg den sist?
Var det i fjor eller året før?
Skal ikkje seia meir om å ha fokus, men eg har nok alt for mykje plass og alt for dårleg husk.
Så her sit eg og drikk……
Nei, nei, eg har ikkje slått meg på flaska.
Så ille er det likevel ikkje.
Men eg skal drikka nokså mange liter blank veske i dei næraste timane no. Eg kunne drikka te, kaffi, buljong, mineralvatn og vatn, men det sto ikkje noko om at det kunne være alkohol i dei blanke veskene eg måtte få i meg.
I morgon skal eg få eit heilt “filmteam” på vitjing i unevelege delar.
Noko må ein vel finna på i ferien.
Så dei neste timane må eg være i nærleiken av toalett. Noko som vil verta utfordrande fordi eg ikkje har innlagt slikt i bilen min, men ein skal ikkje problematisere.
Og så tenkjer eg på i morgonkveld, viss på at eg overlever. Da kan eg atter eta normalt og så kan eg kryssa av på lista av kva som ikkje feilar meg.
Eigentleg vonar eg dei finn ein liten slange, slik som på bilen da den starta å få problem i motbakkane, som berre måtte festast og så gjekk bilen som eit olja lyn.
Når den vesle slangen er festa slår fokuset til, eg kan spretta og hoppe som ei kvige om våren og eg blir tynn som ein sytråd.
Eg elskar. Eg kvila i min elska sin famn. Eg kjende i mitt hjarta hans namn. Ei veke eg fekk og den deler eg vekk.
For her kjem bileta, og dei er mange. Når ein har det bra må ein ta bilete.
Mest ei veke har eg bruk i byen i mitt hjarta. Byen eg er mest glad i. Det vart mange bilete som eg vil dela nokre av med dykk. Tøyen, Ekeberg parken, Hovedøya og Sørenga.
Kaffe på Sukkerbiten eller Nord. Pizza på Postkontoret. Ikkje alt er det bilete av, men vakkert har eg hatt det.
Nedover Østerdalen med korga i fanget.
Så på plass. Latter på verandaen.
Ekebergparken. Sol over fjorden. Inn og opp i parken. Natur…..og…. ………kunst…..skulpturar. Lys og skygge. Flaks at venninna mi og eg har like stor glede av å fange dette i foto. Lyssetting. Hovedøya, glitteret i sjøen. Kjenne varmen av sola, høyre lyden av båra. Ruinane etter klosteret på øya. Kafeen var stengt da vi reiste attende. Forsvar i gammel og ny tid. I hamn. Sola fargelegg himmelen over Eneberghaugen og Oslo. Spagetti bolognese og ein fantastisk god raudvin. Operaen Byggeaktivitet Syklar til bruk for dei som vil. Sørenga, ein ny bydel. Skulpturer framom Barcode. På tur går vi forbi denne, mellom Jernbanetorget og Grønland. Solglitter over Sørenga. Sjøbadet Sola går ned etter nok ein varm og nydeleg dag.
Likevel; borte bra, men heime best. Ein gong var byen min boplass, over eit tiår av mitt liv. Mykje har skjedd sidan da, men svært artig å sjå det som kjem, det som er nytt. Eg elskar Oslo som den var og som den er. Men no bor eg langt utpå landsbygda, alt har sine kvalitetar.
For tida trivest eg godt med å gjera ingenting. Og da meiner eg ingenting. Å flyta rundt utan tid har vore fantastisk. For ei stund.
Men eg veit det nærmar seg, at eg må ta tak. Må ta tak på eit anna vis enn eg nokon gong har gjort. Det store spranget…….kan ein seia.
Eg summerer og trekkjer i frå. Alle val og alt som har skjedd.
Født i 58 og 58 i år.
I går var eg hos legen. Alle prøvar var bra og det er bra. Nær som ein. Den fortalte meg at det startar å hasta. For ein er ikkje 85 når ein er født i 58.
Og så må eg visst berre akseptera ein gamal diagnose som eg sa opp for mange år sidan. Eigentleg er diagnosar underordna, men eg må til å være snill mot meg sjølv.
Mykje snillare enn eg er og som eg har lært.
Hovudet mitt har det nokså bra det, men kroppen slit. Viljen din er sterkare enn kroppen sa ein for ikkje så lenge sia.
Så når hausten er i gong må eg også være i gong. – Med ikkje å strekka og villa så mykje, anna enn å ha det bra. Gjera slikt som er godt for meg. Eg kjem ikkje til å gløyme alle dei andre, men kanskje må eg ikkje setja dei først alltid. Eg må avlære ein godt innarbeidd lærdom.
Sola skin inn i mellom regnskurene. Eg skal snart setja meg på eit tog. For eg har ferie og da skal ein liksom reisa bort. Da gjer eg det, fordi eg trur eg har godt av det. Og det skal bli en fin tur, sjølv om eg mest må seie at eg hatar å pakke.
Eg er på veg til noko anna. Kjenner eg gle meg til at eg har fått det enno meir til -. Starten på blogginga for tre bloggar og mange år sidan, for å finne ut kva som var feil. Spegla livet mitt i orda. Da det var ingenting igjen til meg sjølv anna enn pisken. Dess fortare eg sprang desto verre vart det. Det har skjedd mykje sia da, det har vore ei stor reise alt i alt.
På toget ska eg tenkje enno meir på den reisa og ikkje minst reisa vidare. Eg må igjen let den kreative pulsen få plass….det gjer den ikkje i mellom permar for A4 format. Og ikkje minst skal eg nyta inntrykka gjennom togvindauge og til og med at eg må skifta tog på Hamar.
Dagen i dag har eg sagt ja til ei feiring. Så snart må eg i bilen for det.
På andre sida av fjorden ligg skodda langt nedover fjellet. Den er i fart ser eg. Vidare innover.
Eigentleg er eg nok venta til foreldra, der står ein tilhengar full av rask. Den får vente til neste tysdag som er tømmedag for slikt. Eg må mest være fleire, styrke er ikkje mi sterke side. Muskelstyrke.
No fekk eg telefon frå yngste, kan du ta med det og det sa ho. Eg må straks til.
Veker med arrangement og logistikk ligg framom.
“Skal vi reisa til Portugal” har vi stilt kvarandre spørsmål om, der har ingen av oss vore.
“Vil du være med til Spania” har eg fått spørsmål om.
Det kjennes fint å tenke seg ein tur. Men det spørs……….
I år fekk eg restskatt som vil svi. Verken skatteetaten eller eg følgde med at når du får nokon som passerer atten år skjer det noko. Så eg som har vore vant til å få attende fekk sjokk.
Men drøyma kan ein. Om tur.
No må eg…, må rekka å kjøpa ei gåve.
Jentene er alltid hyggeleg å dela tid med, og å feira faren og møte ho som ein gong var svigermor går bra. Henne har eg forresten lova å vitja…..lenge…….må få det til også. Denne sommaren har vi sagt.
Det er helg over land og by. Ein laurdag i starten av juli. Det regnar og det er kaldare enn i går. Og det er heilt perfekt at det er akkurat slik.
I går hadde eg ein dag i frakt og køyr. Mange av desse familiemedlemmane mine som skulle både hit og dit. Da eg hadde køyrd yngste dit ho var, skulla eg ha stoppa……..mange gong.
“Hjelp” sa eg.
Det var så vakkert…….sjøen, grå, grøn, blå, turkis heilt spegelstilt. Landskapet som båra seg i nes og vik bortetter. Hus og hagar. Gamle sjøhus. Men eg tok meg ikkje tid til å fanga det i bilete, eg berre drog synet inn i kvar ei celle.
Da eg sat å venta på mor seinare, som var inne til ein time, bruka eg tida til å snakke med ei venninne. Du må kjøpe deg eggelikør for å feira ferien sa ho.
Det er så godt å væra så gamal at ein berre gjer det. Likør liksom. Innbiller meg det er det gamle damer drikk.
Så seinare køyrde vi gjennom enno meir natur for polferd, anna handling og ein kaffikopp. Med og utan krykkjer. Krykkegjengen og vi andre. Sa at eigentleg skulle vi utan krykker hatt også, det hadde vore eit sik komisk syn….ein heil familie på krykker. For det er greit å spøke litt. Synest eg.
“Hysj no” sa mor. For ei mor blir aldri ferdig med å oppdra.
Her er frå 12. juni da vi også er på farten.Da var vi på Valsøya, ein annan vakker stad på Nordmøre.
Når eg snakkar om natur, må eg legga inn frå kvelden etter badinga på fjellet. Ljoset var rosa. Heilt rosa. Det hadde regna litt, så ljoset vart reflektert i vatnet på vegen. Yngste fauk ut for bilete og eg etter.
I gårkveld var yngste og eg saman heime. Vi gjekk i snakkemodus. Krølla oss saman i sofaen og med reker og kvitvin. Og på meg var det litt eggekonjakk for å feire ferien.
Kva vi snakka om?
Det hugsar eg ikkje, men det er trivsel i å ha det triveleg.
Det er godt å berre ta tida heilt, heilt med ro. Det gjer vi i fullt monn, medan tida lakkar og li seg gjennom ein laurdag i juli.
Det var liksom tanken skolla gjennom meg som bårer i ettermiddag. Da eg endeleg set punktum ei veke og tre dagar på overtid. No har eg fjorten dagar til omtrentleg fri utflyting. Eg har skifta til feriehovudet. Det skjedde heilt plutseleg.
Da eg hadde henta yngste frå sommarjobb og vi reiste framom foreldre og besteforeldre sa eg denne setninga – eg har ferie – tre gong, om ikkje meir, over kaffikoppen.
Det kjendes fantastisk.
– Skal vi reise opp å sjå om setra.
– Skal vi bada i vatnet.
Slik sa vi til kvarandre.
Så etterpå reiste vi opp. For første gongen i år låste vi opp låsen til bua.
Trur furua utanføre setra har vokse seg større gjennom vinteren.
Etterpå tok vi turen bort til vatnet. Det spegla seg i si eiga venleik.
Yngste syntes varmen ikkje var så varm.
Eigentleg.
Nede var den 22 grader, medan det viste seg den ikkje var meir enn 15 oppå fjellet. Så det hadde ho rett i.
Vi fann ut at meir eller mindre lett og tung jogging bortover sandstranda gjorde noko med denne varmen. Med andre ord fortset vi trenden vi starta i haust, men utan øvingane med løft og bøy i den kalde sanden.
Men ein kan kanskje ikkje kalla noko ein trend som skjer med ti månadars mellomrom, to gong.
Men vi fekk bada også for første gong i år. Og ja da, det var kaldt…….. men kanskje ikkje så kald…….på ein måte.
Etterpå reiste vi ned med ein god kjensle i kroppen. Til supe av nyvaksne grønsaker.
Dette skal vi gjera meir sa vi. Og greier vi det, kan vi nok kalle det ein trend også.
Så frametter har vi planer i fleng om reker og kvitvin, på puben for å eta, kanskje rekk vi overnatting på setra ein av dagane, tur ned til sjøen for sol og bading, fjelltur rund det vatnet vi bada i i dag med pølser og pinnebrød for å tenne bål……ja…….vi kan seia planer er lette og bera.
Men……eg har ferie……..det vil seiaFERIE.
To veker mest til ende.
Og i august har eg tre veker, så dette vert så bra så.
Vi har bruka opp enda ein dag denne sommaren. Her var den grå med litt sol på.
Eg avslutta dagen i går tullete og starta dagen dag på same vis. Det er av og til ein skjønar at eigentleg skulle ein kanskje vore avskilta. For når ein greier skikkeleg å svi potetene og etterpå kotelettane til middag, slik at lukta heng i huset til dagen etter. Da blir ein ikkje direkte happy over kva ein presterer. Og da eg greier å skru på varmvatnet i dag tidleg, gå frå det for å oppdaga at det trefte ei panne i kummen på eit slikt vis at vatnet renn over og utover benken. Og ikkje berre den eine benken, men den andre som er vinkelrett på. Og vatnet rann vidare ned på golvet i ein foss…… Ja, da veit ein ikkje kva ein skal seia.
Så eg sa ingenting. Eg tørka berre opp og sannsynleg sukka eg tungt nokre gong.
Så var eg framom kontorpulten min før ein legetime. Ein time eg har set ut i månadar. Legar likar eg ikkje gå til. Men av og til må ein berre. Attende i morgon for blodprøvar. Men no vil eg ha ferien min. Snart.
Etter dette og ditt og datt måtte eg få bilen i fart. Kjøre fjord og fjell for å henta yngste som kom heim att i kveld. Skal vi ta sol sa eg, og det var ho med på. Vi vil fargelegge oss friske til bryllaupet om litt over ei og ei halv veke. Det er ikkje nok sol på himmelen til det. Men aller først kjøpte vi oss sushi og sette oss ned på ei kaie der vi såg fisken spratt. Ja, ja……….
Så bila vi attende over fjellet og til fjorden.
Her har eg gjort noko jobbegreier og noko bloggegreier og slik er dagen mest over. Men enno skal eg presse litt tid ut av den. Sjølv om eg er heilt tom og spekulerer på kva eg eigentleg spekulerer på…………
Er kanskje bitte lite granne lei av alt gamalt nytt, alt som er sagt og alt som er skreve. Trur denne ferien blir bra når eg berre får trødd den i gong.
Er det fleire som har problem med å få starta ferien?
Her eg sit. Endeleg sit eg her i fanget til min grøne stol. Eg er kjempeglad og overlukkeleg. For eg er i gjennom. Eg har utført. No kan eg vifte med tærne og sprute vatn på bilane som køyrer forbi. Om eg vil.
Eg har ferie. Eller eg har så godt som omtrentleg ferie. For eg må bruka enno ein dag……eller litt av ein dag før eg er heilt i mål.
Men i kveld kan eg klappa meg på skuldra. Eg har stått i en serie av tidlege morgonar og å utføre. Noko har vore i privat regi. I går var eg i Trondheim. Om knappe to veker skal eg i bryllaup. I går sto klede på programmet. Eg fann meg fort ein kjole. Veit kva eg likar og kva eg ikkje likar. Men da eg skulle finna meg sko orka eg ikkje meir. Starta å kaldsveitta og bli skikkeleg elendig. Trur eg er allergisk for butikkar.
Mellomste søster berga meg og oss. Med mat og hus nede ved sjøen. Vi hadde det riktig triveleg, hadde det eine latterutbrote etter det andre. Eg var så sliten at eg snakka frykteleg skeivt.
Yngste vart att hos mellomste og så køyrde vi heim.
Til dagen i dag. Der eg vakna først klokka fire, så før fem og da klokka var litt over seks ga eg opp. Eg sto opp og kom meg i gong. Med å bæra og frakte og styre. Alt gjekk bra. Det kom folk, folk opplevde det positivt, så det vart ei solskinshistorie i det lette regnet. Det å setje seg inn i bilen etter utført dåd var berre så herleg. Og siste etappe, etter kontoret……da crusa eg gjennom regnet, med musikk og sol i mitt indre. Og inne i hovudet song det; eg har ferie, eg har ferie.
Kva eg skal gjera?
Neeii, det er ikkje så viktig – eg skal berre gjera det eg vil. Eller mest det eg vil. Og eg skal hengje skuldrene akkurat der dei skal henge. For eg skal skikkeleg, skikkeleg, skikkeleg kosa meg.
