Sola, sola, sola…….den var her mest heile dag i går. Og da vil ein gjerne så mykje……
Det ropa på meg frå alle kroker. Hit, hit sa det. Du må komme hit, du må gjera ditt og du må gjæra datt.
Eg rista på hovudet……blir så frykteleg kjasete av slikt mas. Eg kan ikkje alt, og alt set seg fast som ein propp liksom. Ristinga hjelpte og tankane kom i driv.
Så eg ropa til yngste som var nede. Og ho var heilt med på plana.
Vi hadde snakka om setertur, men eg hadde og snakka om å ta med meg foreldra mine opp. Dei hadde ikkje vore der i sommar.
Dei sa tvert ja til planane. Så vi dura i veg, innom butikken for å handla inn til graut og spekemat. Eg hadde berre shorts og topp med knyting bak nakken. Så eg tok etter jakken. Da reagerte yngste, kvifor skulle eg det………. Så eg valte å prøva turen innom butikken så lettkledd.
Der var det fullt av folk, der var det mange turistar, mange var sikkert slike fisketuristar i utgåva menn, frå Mellom-Europa. Der var det innvandrarar og folk frå jobben. Og eg følte dei stirra….., veit ikkje om dei gjorde, på denne godt vaksne dama med mage og hengpuppar……. Men eg fauk som ein prosjektil gjennom butikken og sette ryggen mot dei fleste, så ukomfortabel er det lenge sidan eg har følt meg.
Og dottera lo av mor si, som vart så forknytt av sin lettkledde framtoning. Det er ikkje så lenge sidan eg kunne gå gjennom verkelegheita tynn og langbeint med ein kropp som sat meir fast, så eg veit kjensla. Berre ein liten jakke hadde hjelpt meg i går. Så slik skal ikkje eg gå på butikken i lokalmiljøet mitt meir. Yngste skal få le.
Men vi kom oss opp. Eg hadde litt startproblem, kvar var fyrstikkene og virka gassen……? Til slutt var det berre flatbrødet som var fråverande, og det fekk våga seg.
Vi hadde ein storveges dag, og foreldra mine kosa seg og skein i kapp med sola. Og dei fortalte historier frå sin eigen ungdom.
Vi køyrde oss ein tur innover til eit fellesbeite. Og vi lo godt da mor uttrykker sin meiningar om kor dumt ho synest det var at folk ikkje heldt sau lengre. Ho hadde ikkje før sagt setninga frå seg ein gong før det dukkar opp mengder av sau frå det djupe graset langs vegen.
På turen attende stoppar vi attmed eit vatn. Yngste og eg hadde tatt med oss badedrakter. Ho vassa først uti.
Eg etter.
Og langt ut i august er vatnet framleis ISKALDT. Kjente det isa i beina. Eg kom meg litt lengre ut før eg dukka meg så fort nedi at mest badedrakta ikkje vart våt. Og eg synest det heldt. Men yngste meinte det vart for dårleg. Vi sto der omtrentleg fem meter frå kvarandre.
“Eg skal symje bort til deg” sa eg.
Så eg la meg ned og tok nokre få, små tak.
Så no kan eg seie eg har bada.
